Επειδή οι εκδηλώσεις του κόσμου στην Κριμαία πριν και μετά τις εκλογές δεν έμοιαζαν καθόλου υπαγορευμένες και καταναγκαστικές, όπως οι περσινοί θρήνοι των Βορειοκορεατών για τον θάνατο του Κιμ-Γιονγκ-Ιλ, υποψιάζεται κανείς ότι δεν ήταν η παρουσία των ρωσικών στρατευμάτων ή των πολιτοφυλάκων που διαμόρφωσε ή τουλάχιστον επηρέασε το «μπρεζνιεφικό» αποτέλεσμα, αλλά άλλοι παράγοντες. Εδώ τώρα μπαίνουμε στην έννοια της «Πόλης-Ηρωα».
Την Πρωτομαγιά του 1945, μία μέρα μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ και έξι πριν απ' την άνευ όρων συνθηκολόγηση του Τρίτου Ράιχ, ο Στάλιν οργάνωσε τελετή για να τιμήσει τις πόλεις που κράτησαν τη μεγαλύτερη αντίσταση στους ναζί. Οπως λοιπόν έχουμε στην Ελλάδα τον όρο «Ιερά Πόλις Μεσολογγίου», ο Πατερούλης καθιέρωσε τον όρο της «Πόλης-Ηρωα», που απένειμε στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη), το Στάλινγκραντ (σημερινό Βόλγκογκραντ), την Οδησσό και την Σεβαστούπολη. Η πολιορκία της τελευταίας από τα γερμανο-ρουμάνικα φασιστικά στρατεύματα κράτησε οκτώ μήνες (Οκτώβριος '41 - Ιούνιος '42). Το 1973, ο Μπρέζνιεφ απένειμε τον τίτλο της Πόλης-Ηρωα και στο κριμαϊκό Κερτς (χτισμένο πάνω στο αρχαίο Παντικάπαιον). Οι Γερμανοί το είχαν καταλάβει τον Νοέμβριο του '41, τον επόμενο μήνα απελευθερώθηκε από τους Σοβιετικούς με απόβαση, τον Μάιο του'42 το ξανακατέλαβαν οι ναζί και έκτοτε υπήρχε συνεχές αντάρτικο στους τριγύρω λόφους.
Οι μνήμες κατά του ναζισμού είναι, βέβαια, έντονες στη χερσόνησο και λόγω Γιάλτας. Η γνωστή και μη εξαιρετέα διάσκεψη των τριών ηγετών για τη μεταπολεμική μοιρασιά της Ευρώπης (και με την Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα θύματά της) έγινε τον Φεβρουάριο του '45, με κωδικό όνομα «Διάσκεψη των Αργοναυτών», στο ανάκτορο «Livadia» της πόλης. Η ονομασία είναι από τη δική μας Λεβαδειά, την πατρίδα του Λάμπρου Κατσώνη, στον οποίο είχε παραχωρηθεί η έκταση από τη Μεγάλη Αικατερίνη. Εναν αιώνα αργότερα, ο τελευταίος τσάρος Νικόλαος Β' έχτισε το ανάκτορο στην έκταση όπου βρισκόταν το αγρόκτημα του οπλαρχηγού.
Αν προσθέσουμε ότι στις «Πόλεις-Ηρωες», εκτός από τη διπλανή Οδησσό, κατατάσσεται και το Νοβοροσίσκ, είναι φανερό ότι ο πληθυσμός της περιοχής είναι διαπαιδαγωγημένος σε έντονα αντιναζιστική βάση. Οταν βλέπουν λοιπόν στο Κίεβο σχεδόν να κυβερνούν οι νεοναζί και ξέρουν ότι ο καινούργιος πρόεδρος δεν σήκωσε ψηλά το χέρι για να σταματήσει ταξί, λογικά εφαρμόζουν ως προν τον Πούτιν την παροιμία «Καλύτερα ένας διάβολος που τον ξέρεις κ.λπ.».
