Πώς θα μείνει στην Ιστορία ο Σαρόν; Ως ο στρατηγός που βάδιζε
ασυγκράτητος προς το Κάιρο τον Οκτώβριο του 1973, ως ο υπεύθυνος που
επέτρεψε στους φαλαγγίτες να σφάξουν τους άμαχους Παλαιστινίους στη
Σάμπρα και Σατίλα το 1982; 'Η ως ένας δυνάμει ή παραλίγο νέος Ντε Γκολ
-που βρήκε την τόλμη να εγκαταλείψει την Αλγερία για να εισπράξει
απόπειρες πραξικοπήματος και δολοφονίας- που επέβαλε το φθινόπωρο του
2005 την πλήρη αποχώρηση από τη Γάζα και ταυτόχρονα επεχείρησε να
υπερβεί τον ιστορικό δεξιό σιωνισμό του κόμματος του Λίκουντ ιδρύοντας
το κόμμα Καντίμα με κεντρώο στίγμα;
Απάντηση δεν θα υπάρξει γιατί έτσι το θέλησε ο βιολογικός κύκλος του πολιτικού αυτού άνδρα. Οπως κανείς δεν μπορεί να ξέρει μέχρι πού θα είχε την τόλμη να φτάσει ο Ράμπιν, αν ο φανατικός δολοφόνος δεν έκοβε το νήμα της ζωής του τον Νοέμβριο του 1995.Ενα είναι βέβαιο με αφορμή τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ: σήμερα το έλλειμμα τολμηρών ρήξεων σαν αυτές που υλοποίησε ο Ράμπιν και σαν αυτές που είχε αρχίσει να εφαρμόζει ο Σαρόν είναι δραματικό.
Το Ισραήλ ζει την πιο ασφαλή περίοδο από τη ίδρυσή του το 1948: τα χημικά όπλα της Συρίας είναι
παρελθόν, ενώ είναι θέμα χρόνου να διασφαλιστεί με αυστηρούς όρους ο έλεγχος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.Η Αίγυπτος εσωστρεφής και σπαρασσόμενη το τελευταίο που θα έπραττε είναι να θίξει τη συμφωνία ειρήνευσης του Καμπ Ντέιβιντ, το ίδιο ισχύει και για την Ιορδανία, ενώ Συρία και Λίβανος είναι πλέον το πεδίο μιας σκληρής σύγκρουσης σουνιτών και σιιτών μουσουλμάνων.
Το σκηνικό δηλαδή είναι στημένο για τη λύση του Παλαιστινιακού με όρους εξαιρετικά ευνοϊκούς για το Τελ Αβίβ αλλά δυστυχώς στην ηγεσία του Ισραήλ δεν υπάρχει ούτε Ράμπιν, ούτε Σαρόν αλλά η κυβέρνηση Νετανιάχου που αντί της επιθετικής πρωτοβουλίας κινήσεων για συνολική εδώ και τώρα λύση προτιμά να παίζει παιχνίδι καθ-υστέρησης που προκαλεί δυσαρέσκεια και τριβές με την Ουάσιγκτον και φέρνει τον Παλαιστίνιο ηγέτη Αμπάς στη Ραμάλα στα όρια της πολιτικής του επιβίωσης.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
Απάντηση δεν θα υπάρξει γιατί έτσι το θέλησε ο βιολογικός κύκλος του πολιτικού αυτού άνδρα. Οπως κανείς δεν μπορεί να ξέρει μέχρι πού θα είχε την τόλμη να φτάσει ο Ράμπιν, αν ο φανατικός δολοφόνος δεν έκοβε το νήμα της ζωής του τον Νοέμβριο του 1995.Ενα είναι βέβαιο με αφορμή τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ: σήμερα το έλλειμμα τολμηρών ρήξεων σαν αυτές που υλοποίησε ο Ράμπιν και σαν αυτές που είχε αρχίσει να εφαρμόζει ο Σαρόν είναι δραματικό.
Το Ισραήλ ζει την πιο ασφαλή περίοδο από τη ίδρυσή του το 1948: τα χημικά όπλα της Συρίας είναι
παρελθόν, ενώ είναι θέμα χρόνου να διασφαλιστεί με αυστηρούς όρους ο έλεγχος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.Η Αίγυπτος εσωστρεφής και σπαρασσόμενη το τελευταίο που θα έπραττε είναι να θίξει τη συμφωνία ειρήνευσης του Καμπ Ντέιβιντ, το ίδιο ισχύει και για την Ιορδανία, ενώ Συρία και Λίβανος είναι πλέον το πεδίο μιας σκληρής σύγκρουσης σουνιτών και σιιτών μουσουλμάνων.
Το σκηνικό δηλαδή είναι στημένο για τη λύση του Παλαιστινιακού με όρους εξαιρετικά ευνοϊκούς για το Τελ Αβίβ αλλά δυστυχώς στην ηγεσία του Ισραήλ δεν υπάρχει ούτε Ράμπιν, ούτε Σαρόν αλλά η κυβέρνηση Νετανιάχου που αντί της επιθετικής πρωτοβουλίας κινήσεων για συνολική εδώ και τώρα λύση προτιμά να παίζει παιχνίδι καθ-υστέρησης που προκαλεί δυσαρέσκεια και τριβές με την Ουάσιγκτον και φέρνει τον Παλαιστίνιο ηγέτη Αμπάς στη Ραμάλα στα όρια της πολιτικής του επιβίωσης.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr