Μετά τη συμφωνία για τη διακοπή χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής, ακόμη
ένα σημείο σύγκλισης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης διακρίνεται
στον ορίζοντα, το οποίο όμως κάθε άλλο παρά ελπιδοφόρο είναι. Μετά την
αντιπολίτευση, τώρα και η κυβέρνηση ανακαλύπτει την «πολιτική
διαπραγμάτευση» και ορισμένοι από τους γνωστούς σμπίρους στον αυλόγυρο
της εξουσίας έσπευσαν να δώσουν τη δική τους ερμηνεία σε μια διαδικασία,
η οποία όχι απλώς δεν ξέρουμε εάν και πότε θα εκτυλιχτεί αλλά ούτε καν
έχουμε υποψία για το τι μορφή θα μπορούσε να πάρει.Για τους εθισμένους στις εύκολες λύσεις η «πολιτική διαπραγμάτευση» είναι το μαγικό κουμπί για να σβήσει ο εφιάλτης που περνά η χώρα και να βρεθούμε μαγικά στην παλιά καλή Ελλάδα, όπου θα ακουστεί και πάλι η φωνή: «Στουρνάρα, δώσ' τα όλα!». Η πραγματική εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Η πολιτική διαπραγμάτευση δεν θα είναι μια επίσημη διάσκεψη που κάποιοι ίσως φαντάζονται η οποία θα ανακοινώσει με τυμπανοκρουσίες τις αποφάσεις της για την περικοπή του χρέους, την αναστολή των μέτρων λιτότητας και την ελάφρυνση γενικώς της Ελλάδας.
Η ελπίδα ότι η πολιτική διαπραγμάτευση θα απαλλάξει την Ελλάδα από τον βραχνά της τρόικας και τις δραματικές πια συνέπειες των πολιτικών που εισηγείται και επιβάλλει, είναι μάλλον ευσεβής πόθος. Ακόμη και μετά την απομάκρυνση της τρόικας, ο έλεγχος και η επιτήρηση στην ελληνική οικονομία θα παραμείνουν ασφυκτικοί. Η όποια απόφαση στην οποία θα καταλήξουν υποχρεωτικώς οι δανειστές για απομείωση του ελληνικού χρέους θα σημαίνει επιπλέον επιβάρυνση των πολιτών των χωρών της Ευρωζώνης, κάτι που θα οδηγήσει σε ακόμη πιο αυστηρές παραδειγματικές ρήτρες και όρους για την Ελλάδα. Αυτή είναι η θετική εκδοχή...
Εξάλλου αυτό που εσκεμμένα ξεχνάμε είναι ότι το μοναδικό όπλο για να πιέσει η Αθήνα στην πολιτική διαπραγμάτευση, εκτός του πολιτικού επιχειρήματος («θα κληρονομήσετε τον εξτρεμισμό»), θα είναι κυρίως οι θετικές εκθέσεις της τρόικας. Και αυτή είναι η πραγματική δυσκολία, που όλο και περισσότερο μοιάζει με αδιέξοδο.
Η πολιτική διαπραγμάτευση δεν είναι το άλλοθι για εφησυχασμό, ούτε η μαγική λύση των προβλημάτων μας. Η ώρα του «δώσ' τα όλα» αργεί ακόμη... ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
