Γράφει ο Σταύρος Λυγερός ΓΙΑΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Φύσσα το πολιτικό και μιντιακό σύστημα ανεχόταν τις παράνομες πράξεις και δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής; Γιατί έκλεινε τα μάτια σ’ αυτά που σήμερα υπερπροβάλλει; Η κυβέρνηση αποφεύγει να δώσει απάντηση. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, βεβαίως, αλλά η στροφή δεν είναι απαλλαγμένη από πολιτικές σκοπιμότητες.Είναι κοινό μυστικό ότι ορισμένοι κύκλοι του κατεστημένου ερωτοτροπούσαν με την ιδέα να χρησιμοποιήσουν το κόμμα του Μιχαλολιάκου σαν εργαλείο για την ανάσχεση της πολιτικοεκλογικής επέλασης του ΣΥΡΙΖΑ; Η θεωρία των δύο άκρων, άλλωστε, προϋποθέτει την ύπαρξη ισχυρής και προκλητικής Χρυσής Αυγής.
Στόχος της εν λόγω θεωρίας είναι να πείσει την κοινή γνώμη ότι την Ελλάδα μπορεί να κυβερνήσει μόνο το «μνημονιακό τόξο». Γιατί εάν οι πολίτες ψηφίσουν τα δύο άκρα, δεν θα προκύψει μόνο οικονομικό χάος, αλλά και η χώρα θα διολισθήσει στον εμφύλιο πόλεμο. Πρόκειται για προπαγανδιστικό εύρημα που καλλιεργεί κλίμα εθνικού διχασμού. Για την ακρίβεια, υπονομεύει τη δημοκρατία, επειδή μετατρέπει αυθαιρέτως θεμιτές πολιτικές διαφορές σε καθεστωτικού χαρακτήρα συγκρούσεις. Στην εύφλεκτη συγκυρία, όμως, αυτή η τακτική ρίχνει λάδι στη φωτιά.
Εάν η δολοφονία του Φύσσα γινόταν στο πλαίσιο μίας σύγκρουσης Χρυσαυγιτών με αριστερούς, θα προσέδιδε υπόσταση στη θεωρία των δύο άκρων. Ηταν, όμως, έγκλημα με ξεκάθαρους τους ρόλους του θύτη και του θύματος. Το σοκ που προκάλεσε στην κοινή γνώμη υποχρέωσε την κυβέρνηση να κάνει στροφή και να κηρύξει τον πόλεμο στη Χρυσή Αυγή.
Ο πόλεμος αυτός γίνεται στο όνομα της δημοκρατίας, αλλά έχει και οφέλη για την κυβέρνηση. Η εκ των πραγμάτων μετατόπιση του κέντρου βάρους της δημοσιότητας από το δυσμενές μέτωπο του μνημονίου στο ευνοϊκό μέτωπο εναντίον των νεοναζιστών χαλαρώνει τη λαϊκή πίεση προς τους κυβερνώντες, γεγονός που διευρύνει τα περιθώρια ελιγμών τους. Εκτός αυτού, οι δεξιάς προέλευσης ψηφοφόροι που είχαν στραφεί στη Χρυσή Αυγή και τώρα την εγκαταλείπουν λόγω της ηθικής καταρράκωσής της είναι πολύτιμη εκλογική ένεση για τη Ν.Δ.
