Rudoren JodiΗ προοπτική μιας Συρίας
καθαρής από χημικά όπλα θα αποτελούσε μεγάλη ανακούφιση για το Ισραήλ,
έναν γείτονα που επί μακρόν υπήρξε ο κύριος στόχος του συριακού
οπλοστασίου που συγκεντρώθηκε επί δεκαετίες.
Πολλοί ισραηλινοί ειδικοί υποστήριξαν ότι η συμφωνία που προτάθηκε από
τη Ρωσία, κατά την οποία η Συρία θα παρέδιδε το απόθεμά της σε χημικά
όπλα, θα μπορούσε να αποτελέσει υπ' αριθμόν 1 απόδειξη για το πώς μια
αξιόπιστη στρατιωτική απειλή από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να
οπλίσει το χέρι μιας αμφιταλαντευόμενης κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα όμως υπάρχει απαισιοδοξία στο Ισραήλ ότι ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ θα
πραγματοποιήσει όντως την υπόσχεσή του να παραδώσει και τελικά να
καταστρέψει το απόθεμά του σε χημικά όπλα. Οντως πολλοί αναλυτές
ανησυχούν ότι ο Ασαντ, οι ιρανοί πάτρονές του και η Χεζμπολάχ του
Λιβάνου θα αναδυθούν ενδυναμωμένοι και ότι βασικός απόηχος αυτού του
επεισοδίου θα είναι η αίσθηση της αμφιταλάντευσης των Αμερικανών όσον
αφορά την ανάμειξή τους στη Μέση Ανατολή.
«Οταν το δουν αυτό οι Ιρανοί δεν θα φοβηθούν μια στρατιωτική απειλή. Αντιθέτως, πιστεύουν ότι ο διεθνής συνασπισμός είναι αδύναμος και καταρρέει και δεν αποτελεί αρκετά σημαντικό λόγο για να εγκαταλείψουν το πυρηνικό τους πρόγραμμα» λέει ο ισραηλινός βουλευτής Τζάτσι Χανέγκμπι.
Πολλοί Ισραηλινοί, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου, μοιάζουν να πιστεύουν ότι το Ισραήλ ίσως χρειαστεί να προστατεύσει το ίδιο τον εαυτό του.
Το Ισραήλ επέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της συριακής εμφύλιας σύρραξης ότι θα επέμβει μόνο για να προστατέψει τα σύνορά του ή για να αποφύγει τη μεταφορά όπλων προς τη Χεζμπολάχ.
Υπάρχει μεγάλος διχασμός όσον αφορά το κατά πόσον η συνεχιζόμενη παραμονή του Ασαντ στην εξουσία είναι προτιμότερη από μια νίκη των σύρων ανταρτών, ορισμένοι από τους οποίους συνδέονται με εξτρεμιστές ισλαμιστές που θεωρούνται ακόμη μεγαλύτερη απειλή. Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι η συνέχιση των αιματηρών μαχών ίσως αποτελεί την καλύτερη εξέλιξη προς το παρόν.
Οι Ισραηλινοί έχουν απογοητευτεί πολύ από αυτό που περιγράφουν ως αναποφασιστικότητα του Ομπάμα - μια ισχυρή αντίθεση με τον δικό τους στρατό που μυστικά έχει χτυπήσει πολλές φορές αυτοκινητοπομπές εντός της Συρίας για τις οποίες υπήρχαν υποψίες ότι μετέφεραν όπλα προς τη Χεζμπολάχ.
Ο Εχούντ Γιάαρι από το Ινστιτούτο Πολιτικής για την Εγγύς Ανατολή που έχει έδρα του την Ιερουσαλήμ υποστηρίζει ότι οι Ισραηλινοί αμφισβητούν την οδό της διπλωματίας.
Ανησυχούν ότι τόσο η Συρία όσο και το Ιράν μπορεί να αποκτήσουν προηγμένα ρωσικά οπλικά συστήματα στο πλαίσιο της συμφωνίας κατά με την οποία, όπως ανέφερε η ρωσική εφημερίδα «Kommersant», η Ρωσία συμφώνησε να δώσει στο Ιράν προηγμένους αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 και να κατασκευάσει άλλον έναν πυρηνικό αντιδραστήρα στην περιοχή Μπουσέρ.
«Ενιωσαν ξεκάθαρα ότι ο αμερικανός πρόεδρος έψαχνε κάθε δυνατό τρόπο για να αποφύγει να δράσει επί της κόκκινης γραμμής που ο ίδιος δημιούργησε. Αν ο Ομπάμα δεν επιθυμεί ένα περιορισμένο, συνετό χτύπημα στη Συρία, όταν φθάσει εκεί το πράγμα, θα αναλογιστεί ένα ακόμη μεγαλύτερο στο Ιράν;» λέει ο Γιάαρι.
Παρ' όλα αυτά ο ερευνητής του Διατμηματικού Κέντρου της Χερζλίγια Τζόναθαν Σπάιερ δήλωσε ότι είναι λάθος να προχωρούμε σε απλουστευτικούς παραλληλισμούς μεταξύ της Συρίας και του Ιράν, που δεν θεωρείται απλώς απειλή για το Ισραήλ αλλά και πρόβλημα για τον κόσμο. «Η θέση της Συρίας και η θέση του Ιράν μεταξύ των προτεραιοτήτων των ΗΠΑ για την εθνική τους ασφάλεια είναι πολύ διαφορετικές. Αν το Ιράν είναι πρώτο στη λίστα και η Συρία στην 25η θέση, δεν περιμένει κανείς τις ίδιες αντιδράσεις» εξηγεί.
