→Εισηγήσεις από
αμερικανικό think tank για ενίσχυση του άξονα των 3 χωρών και «σπάσιμο»
με την Τουρκία λίγο πριν από το νέο ταξίδι Σαμαρά στις ΗΠΑΤου Τάσου Τσακίρογλου
Την περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ-Ελλάδας και Κύπρου, τη δημιουργία ενός περιφερειακού άξονα και την απομάκρυνση των ΗΠΑ από την Τουρκία εισηγείται στην Ουάσινγκτον ο πρώην υφυπουργός Αμυνας επί κυβερνήσεων Ρίγκαν και Μπους και νυν καθηγητής στο Ινστιτούτο Χάντσον, Σεθ Κρόπσι.
Η ανάλυση του Αμερικανού πρώην αξιωματούχου, η οποία αναπαρήχθη και από το φιλοσαμαρικό antinews.gr, χωρίς σχόλια μεν, με προφανή επιδοκιμασία δε, έρχεται σε μια χρονική στιγμή που η κυβέρνηση ποντάρει επικοινωνιακά στο success story της «γεωπολιτικής αναβάθμισης της Ελλάδας» με φόντο μια αποσταθεροποιημένη Μέση Ανατολή και μια εύφλεκτη Ανατολική Μεσόγειο. «Η Ελλάδα είναι προπύργιο σταθερότητας και ασφάλειας σε μια περιοχή που κυριολεκτικά φλέγεται. Με τον πρόεδρο Ομπάμα, μας δόθηκε η δυνατότητα να κάνουμε ανάλυση και επ” αυτών των ζητημάτων. Αυτή η αίσθηση σταθερότητας πρέπει να ενισχυθεί και στο εσωτερικό της χώρας» είχε πει χαρακτηριστικά ο Αντώνης Σαμαράς, ενημερώνοντας τον Κάρολο Παπούλια για το ταξίδι του στις ΗΠΑ.
Σ” αυτό το πλαίσιο ο Αντώνης Σαμαράς σε λίγες μέρες θα περάσει τον Ατλαντικό για δεύτερη φορά μέσα σε ενάμιση μήνα, ενώ στις 8 Οκτωβρίου θα μεταβεί στο Ισραήλ, συνοδευόμενος από έξι υπουργούς και εκατό Ελληνες επιχειρηματίες. Κυρίαρχη θέση στο μενού θα έχουν φυσικά τα ενεργειακά, αλλά και η ισραηλινή συμμετοχή στις αποκρατικοποιήσεις. Δεν είναι τυχαίο πως ενόψει αυτής της επίσκεψης, κατά την οποία θα συνεδριάσει και το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας των δύο χωρών, ο πρωθυπουργός το τελευταίο διάστημα καταδικάζει (τουλάχιστον φραστικά) τη Χρυσή Αυγή ως «νεοναζιστικό κόμμα», καθώς το φλερτ με την ακροδεξιά είχε προκαλέσει δυσφορία στην ισραηλινή πλευρά.
Στην ανάλυσή του ο Κρόπσι περιγράφει ένα νέο καθεστώς στην Ανατολική Μεσόγειο «ως αποτέλεσμα τριών σημαντικών γεγονότων: της επαναχάραξης του χάρτη υδρογονανθράκων της περιοχής, με την ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες Κύπρου και Ισραήλ, της υιοθέτησης από την Τουρκία μιας εχθρικής νεο-οθωμανικής ιδεολογίας που την καθοδηγεί στον 21ο αιώνα και της «αραβικής άνοιξης».
Στρατηγικοί στόχοι
Ετσι, ο Αμερικανός αναλυτής εκτιμά ότι «η εντεινόμενη αστάθεια της περιοχής έχει αυξήσει τους στρατηγικούς ρόλους της Ελλάδας και της Κύπρου και προσφέρει ένα κίνητρο για τους Αμερικανούς πολιτικούς να προωθήσουν μια νέα τάξη πραγμάτων που καθιερώνει στενότερες σχέσεις με τις δύο χώρες και ενισχύει την περιφερειακή θέση τους». Και φυσικά, σ” αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων καθοριστικό ρόλο καλείται να παίξει το Ισραήλ, ενώ η Ουάσινγκτον θα πρέπει αναφανδόν να υποστηρίξει την ένταξη της Κύπρου στη Σύμπραξη για την Ειρήνη και στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ. Και το διά ταύτα; Γράφει ο κ. Κρόπσι: «Η αύξηση της κυπριακής ασφάλειας θα βοηθήσει επίσης στη διασφάλιση των μαζικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, στην οποία αμερικανικές εταιρείες έχουν άμεση συμμετοχή. Οι πρόσφατες ασκήσεις των ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων εντός της κυπριακής αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και η χρήση τους για τη στρατηγική αεροπορική βάση στην Πάφο δείχνουν πώς οι τρεις θα μπορούσαν να συντονίσουν την εξασφάλιση των πόρων στο μέλλον».
Οσο για την Τουρκία; «Ο συνδυασμός ισλαμιστικής διακυβέρνησης, μιας νεο-οθωμανικής ιδεολογίας και της απόπειρας της Τουρκίας να επιστρέψει ως ηγεμόνας της περιοχής αντιτίθεται στον στόχο των ΗΠΑ για μια δημοκρατική και ειρηνική περιοχή» σημειώνει ο αναλυτής, περιγράφοντας την Αγκυρα περίπου ως «πειρατή», αφού κάνει λόγο για «ναυτικές επιδρομές στην Ανατολική Μεσόγειο και υπερπτήσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο στο Αιγαίο». Ετσι, εισηγείται «τον ορισμό κόκκινων γραμμών στην Τουρκία, ο οποίος θα επιβληθεί με τη μεγαλύτερη παρουσία αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή», αλλά και «ενίσχυση της παρουσίας των ΗΠΑ στη Σούδα της Κρήτης, καθώς και πρόσθετες κοινές στρατιωτικές ναυτικές και αεροπορικές ασκήσεις των ελληνικών και ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων».
Στον καμβά αυτό γίνεται κατανοητή η φιλοαμερικανική στροφή της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα, παρά τη συνεχιζόμενη ευθυγράμμιση στο οικονομικό πεδίο με το Βερολίνο, αλλά και η στάση της στην παροχή «διευκολύνσεων» σε μια πιθανή επιχείρηση κατά της Συρίας.
