Δεν είναι μόνο στη διαχείριση της πολιτικής πτυχής του Κυπριακού, που
επεκράτησαν ηττοπαθείς θέσεις. Είναι και σε άλλες καίριες σημαντικές
πτυχές, μεταξύ των οποίων και τα ανθρωπιστικά, όπως χαρακτηρίστηκαν,
ζητήματα, στα οποία ηττοπαθείς και μοιρολατρικές θέσεις και νοοτροπίες
τα εξαφάνισαν. Και αντί να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος των
καταγγελιών κατά της Τουρκίας, εκρύβησαν και εχάθησαν μέσα στις
ατέλειωτες συζητήσεις Ερευνητικών Επιτροπών.Μεταξύ αυτών ήταν και παραμένει το θέμα των αγνοουμένων. Χιλιάδες
άνθρωποι, οι οποίοι ευρίσκοντο εν ζωή, εχάθησαν από προσώπου της γης,
χωρίς να γνωρίζει κανένας τι απέγιναν. Αλλοι, μεταξύ των οποίων
αιχμάλωτοι πολέμου και γυναικόπαιδα, εσφαγιάσθησαν από τους Τούρκους
εισβολείς και τους Τουρκοκυπρίους εξτρεμιστές.
Προχθές το βράδυ, σε παρουσίαση βιβλίου για τους αγνοουμένους, ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, Νίκος Σεργίδης, τόνισε ότι ο αγώνας για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων αδελφών μας δεν αντιμετώπισε μόνο την αρνητική στάση της Τουρκίας και την εγκληματική απάθεια του διεθνούς παράγοντα, «αλλά και τις κατά καιρούς ηττοπαθείς θέσεις και μεθοδεύσεις δικών μας κύκλων, που πρέσβευαν ότι όλοι οι αγνοούμενοι είναι νεκροί και το θέμα αποτελεί χάσιμο χρόνου».Ο κ. Σεργίδης, κατ΄ αρχήν, οφείλει να κατονομάσει τους «δικούς μας κύκλους» οι οποίοι πρέσβευαν «ηττοπαθείς θέσεις» και προωθούσαν «μεθοδεύσεις» οι οποίες έπλητταν τις προσπάθειες εξακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων. Αυτοί οι κύκλοι πρέπει να έχουν και όνομα και κομματική κατεύθυνση. Και πρέπει να τους μάθει ο λαός.
Εδώ και χρόνια, είχε γίνει αντιληπτό ότι το θέμα αγνοουμένων αντιμετωπίζετο ως πονοκέφαλος από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Και αντί να ετίθετο ως προτεραιότητα στις διακοινοτικές συνομιλίες, ως θέμα ζωής και θανάτου για ανθρώπινες υπάρξεις, παραμερίζετο από την τράπεζα των συνομιλιών. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, οι συνομιλητές της ελληνοκυπριακής πλευράς το έθεταν ακροθιγώς προς τους κατοχικούς συνομιλητές τους, απλώς για να λέγουν προς τους συγγενείς αγνοουμένων ότι το προβάλλουν.
Στην προσπάθειά τους, συνεπώς, να απαλλαγούν από έναν πονοκέφαλο, το έσπρωξαν σε Διερευνητική Επιτροπή, απάλλαξαν την Τουρκία από το έγκλημα, και τελικά η ελληνοκυπριακή πλευρά κατάντησε συλλέκτης οστών ηρώων, χωρίς δυνατότητα να απαιτήσει όπως η Τουρκία οδηγηθεί στο εδώλιο για το έγκλημα που διέπραξε.
Το θέμα των αγνοουμένων εχάθη και η Τουρκία απο-ενοχοποιήθηκε. «Βαφτίστηκε» ως ανθρωπιστικό, αλλά αυτή είναι η ετικέτα. Το περιεχόμενο είναι πολιτικό, και έγκειται στις στυγερές δολοφονίες από τους Τούρκους εισβολείς και στην εξαφάνιση χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ευρίσκοντο εν ζωή.
Η Τουρκία έπρεπε να συρθεί στο εδώλιο διεθνών οργανισμών για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά επειδή, εδώ, επικρατούσαν συνήθως οι «ηττημένες θέσεις», τα εγκλήματα παρεγράφησαν και απέμεινε μόνο η συλλογή λειψάνων μαρτύρων και ηρώων μας. Για να μπορούν να κάνουν πολιτική πάνω από τα φέρετρα των οστών Υπουργοί και πολιτικοί όλων των πολιτικών χρωμάτων. Και για να διασκεδάζουν τις δικές τους ευθύνες για το θάψιμο ενός μεγάλου και τραγικού ζητήματος, το οποίο, αντί να το καταστήσουν αντικείμενο διεθνούς εκστρατείας και καταδίκης της Τουρκίας, το μετακύλισαν σε ανασκαφές ομαδικών τάφων και ανακάλυψη λειψάνων.
Εκμεταλλεύθηκαν οι εκάστοτε κυβερνώντες την αγωνία των συγγενών αγνοουμένων, να μάθουν για την τύχη των προσφιλών τους συγγενών, και με συνοπτικές διαδικασίες απάλλαξαν την Τουρκία, όχι μόνο από την υποχρέωση να αποδεχθεί έρευνες στην επικράτειά της, αλλά και από την ευθύνη εν ψυχρώ δολοφονιών αθώων γυναικοπαίδων και ανυπεράσπιστων αιχμαλώτων πολέμου.
http://www.sigmalive.com/
Προχθές το βράδυ, σε παρουσίαση βιβλίου για τους αγνοουμένους, ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Οργάνωσης Συγγενών Αδηλώτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων, Νίκος Σεργίδης, τόνισε ότι ο αγώνας για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων αδελφών μας δεν αντιμετώπισε μόνο την αρνητική στάση της Τουρκίας και την εγκληματική απάθεια του διεθνούς παράγοντα, «αλλά και τις κατά καιρούς ηττοπαθείς θέσεις και μεθοδεύσεις δικών μας κύκλων, που πρέσβευαν ότι όλοι οι αγνοούμενοι είναι νεκροί και το θέμα αποτελεί χάσιμο χρόνου».Ο κ. Σεργίδης, κατ΄ αρχήν, οφείλει να κατονομάσει τους «δικούς μας κύκλους» οι οποίοι πρέσβευαν «ηττοπαθείς θέσεις» και προωθούσαν «μεθοδεύσεις» οι οποίες έπλητταν τις προσπάθειες εξακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων. Αυτοί οι κύκλοι πρέπει να έχουν και όνομα και κομματική κατεύθυνση. Και πρέπει να τους μάθει ο λαός.
Εδώ και χρόνια, είχε γίνει αντιληπτό ότι το θέμα αγνοουμένων αντιμετωπίζετο ως πονοκέφαλος από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Και αντί να ετίθετο ως προτεραιότητα στις διακοινοτικές συνομιλίες, ως θέμα ζωής και θανάτου για ανθρώπινες υπάρξεις, παραμερίζετο από την τράπεζα των συνομιλιών. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, οι συνομιλητές της ελληνοκυπριακής πλευράς το έθεταν ακροθιγώς προς τους κατοχικούς συνομιλητές τους, απλώς για να λέγουν προς τους συγγενείς αγνοουμένων ότι το προβάλλουν.
Στην προσπάθειά τους, συνεπώς, να απαλλαγούν από έναν πονοκέφαλο, το έσπρωξαν σε Διερευνητική Επιτροπή, απάλλαξαν την Τουρκία από το έγκλημα, και τελικά η ελληνοκυπριακή πλευρά κατάντησε συλλέκτης οστών ηρώων, χωρίς δυνατότητα να απαιτήσει όπως η Τουρκία οδηγηθεί στο εδώλιο για το έγκλημα που διέπραξε.
Το θέμα των αγνοουμένων εχάθη και η Τουρκία απο-ενοχοποιήθηκε. «Βαφτίστηκε» ως ανθρωπιστικό, αλλά αυτή είναι η ετικέτα. Το περιεχόμενο είναι πολιτικό, και έγκειται στις στυγερές δολοφονίες από τους Τούρκους εισβολείς και στην εξαφάνιση χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ευρίσκοντο εν ζωή.
Η Τουρκία έπρεπε να συρθεί στο εδώλιο διεθνών οργανισμών για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αλλά επειδή, εδώ, επικρατούσαν συνήθως οι «ηττημένες θέσεις», τα εγκλήματα παρεγράφησαν και απέμεινε μόνο η συλλογή λειψάνων μαρτύρων και ηρώων μας. Για να μπορούν να κάνουν πολιτική πάνω από τα φέρετρα των οστών Υπουργοί και πολιτικοί όλων των πολιτικών χρωμάτων. Και για να διασκεδάζουν τις δικές τους ευθύνες για το θάψιμο ενός μεγάλου και τραγικού ζητήματος, το οποίο, αντί να το καταστήσουν αντικείμενο διεθνούς εκστρατείας και καταδίκης της Τουρκίας, το μετακύλισαν σε ανασκαφές ομαδικών τάφων και ανακάλυψη λειψάνων.
Εκμεταλλεύθηκαν οι εκάστοτε κυβερνώντες την αγωνία των συγγενών αγνοουμένων, να μάθουν για την τύχη των προσφιλών τους συγγενών, και με συνοπτικές διαδικασίες απάλλαξαν την Τουρκία, όχι μόνο από την υποχρέωση να αποδεχθεί έρευνες στην επικράτειά της, αλλά και από την ευθύνη εν ψυχρώ δολοφονιών αθώων γυναικοπαίδων και ανυπεράσπιστων αιχμαλώτων πολέμου.
http://www.sigmalive.com/