Ο Οκτώβριος προμηνύεται θερμός για την Ιταλία, καθώς στις αρχές του
μήνα η Γερουσία θα αποφανθεί αν ο τελεσίδικα καταδικασθείς Μπερλουσκόνι
θα καθαιρεθεί από το κοινοβουλευτικό του αξίωμα και λίγες μήνες
αργότερα, αν δεν έχουν βρεθεί δημοσιονομικά ισοδύναμα, το Κοινοβούλιο θα
πρέπει να αυξήσει τον ΦΠΑ στο 22%, για να μην εκτροχιασθεί το έλλειμμα
πέραν του 3%.Πρόκειται για μια ανέλπιστη ευκαιρία για τον
Καβαλιέρε και τη Φόρτσα Ιτάλια. Δεν χρειάζεται να απειλήσουν την
ανατροπή της κυβέρνησης Λέτα για να αποφύγει ο Μπερλουσκόνι την
ταπεινωτική έκτιση της ποινής του με κατ' οίκον περιορισμό, αλλά να
έχουν ως λάβαρο την αποφασιστική άρνηση σε περαιτέρω φοροεπιδρομή, με
την προσδοκία ότι θα εισπράξουν οφέλη σε περίπτωση πρόωρης προσφυγής
στις κάλπες.Η αντεπίθεση του Μπερλουσκόνι στριμώχνει την Κεντροαριστερά, το Δημοκρατικό Κόμμα, και επί πλέον του επιτρέπει να αποδίδει την καταδίκη του σε προσπάθεια αποτροπής μιας ετερόκλητης αλλά πλειοψηφικής συσπείρωσης της λαϊκής βάσης κατά της δημοσιονομικής λιτότητας.
Με άλλα λόγια, ένα ατύχημα στην Ρώμη είναι ξανά στο προσκήνιο και ακόμη περισσότερο σε μια κρίσιμη χρονική στιγμή, την ώρα δηλαδή που το Βερολίνο θα ήθελε παράταση του προεκλογικού σιωπητηρίου μέχρι να συγκροτηθεί ο επόμενος κυβερνητικός συνασπισμός.
Οταν πριν από λίγους μήνες τέθηκε τέρμα στην παρατεταμένη μετεκλογική ακυβερνησία στην Ιταλία με τη συγκρότηση της κυβέρνησης Λέτα, η πλειοψηφία των αναλυτών στην Ρώμη έβλεπε τον ρεαλισμό του Μπερλουσκόνι σαν το αντίτιμο της δυνατότητάς του να αποχωρήσει ομαλά από την πολιτική και να οργανώσει τη διαδοχή του.
Σήμερα ο ηγέτης και η δύναμη που είδαν να ανακάμπτουν εκλογικά πέρσι τον Φεβρουάριο με την ρητορική κατά της λιτότητας, αλλά και με την απειλή επιστροφής στη λιρέτα, έχουν κάθε κίνητρο να υιοθετήσουν εκ νέου αυτή τη γραμμή πλεύσης, πολύ δε περισσότερο σε μια στιγμή που το κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπεπε Γκρίγιο, όπως απεδείχθη στις δημοτικές εκλογές, ήταν περισσότερο μια έκλαμψη αγανάκτησης παρά μια νέα πολιτική δύναμη με μέλλον.
Σε περίπτωση πρόωρων εκλογών -με ή χωρίς τον Μπερλουσκόνι στην περίπτωση που ο τελευταίος έχει στερηθεί των πολιτικών του δικαιωμάτων- η Φόρτσα Ιτάλια μπορεί αφού απορροφήσει μεγάλο τμήμα της εκλογικής βάσης των Πέντε Αστέρων, να είναι ο καθαρός νικητής της εκλογικής αναμέτρησης.
Μια παρόμοια ανατροπή στη Ρώμη θα έχει αλυσιδωτές αντιδράσεις και στη Μαδρίτη και στο Παρίσι, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που μια μεγάλη χώρα της Ευρωζώνης θα δηλώνει ότι το κόστος της γερμανικής συνταγής δεν είναι κοινωνικά και πολιτικά διαχειρίσιμο.
Η πολιτική αντοχή του Μπερλουσκόνι και της παράταξής του δεν έχει προηγούμενο στα ευρωπαϊκά πολιτικά χρονικά: Τον Νοέμβριο του 2011 ο Καβαλιέρε υποχρεώθηκε από τους Μέρκελ-Σαρκοζί να αποσυρθεί για να σχηματισθεί η κυβέρνηση Μόντι, ένα χρόνο μετά ανέτρεψε τον διάδοχό του και προκάλεσε πρόωρες εκλογές που κατέγραψαν την πολιτική του νεκρανάσταση και σήμερα απειλεί με νέα εκλογική αναμέτρηση, με την παράταξή του να έχει τη δυναμική της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας.
Σύμμαχος της Γερμανίας και της Αυστρο-ουγγαρίας στην Τριπλή Συμμαχία, η Ιταλία μπήκε στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1915 με την αντίπαλη πλευρά, την Τριπλή Συνεννόηση Βρετανίας, Γαλλίας Ρωσίας. Σύμμαχος ξανά του Βερολίνου στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ρώμη άλλαξε στρατόπεδο το καλοκαίρι του 1943 τασσόμενη στο πλευρό των ΗΠΑ και της Βρετανίας, κηρύσσοντας τον πόλεμο στον μέχρι χθες σύμμαχό της.Για τρίτη φορά η Γερμανική Ευρώπη μπορεί να κινδυνεύσει από την αποστασία της Ρώμης.
Πρωτοφανής αντοχή
Τον Νοέμβριο του 2011 ο Καβαλιέρε υποχρεώθηκε από τους Μέρκελ-Σαρκοζί να αποσυρθεί για να σχηματισθεί η κυβέρνηση Μόντι, ένα χρόνο μετά ανέτρεψε τον διάδοχό του και προκάλεσε πρόωρες εκλογές που κατέγραψαν την πολιτική του νεκρανάσταση και σήμερα απειλεί με νέα εκλογική αναμέτρηση, με την παράταξή του να έχει τη δυναμική της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας.Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
