Το νέο κυβερνητικό σχήμα ως προϊόν της συνεννόησης των δύο πολιτικών αρχηγών (των κ. Α. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου), πέραν των όποιων προκαταλήψεων και εκτιμήσεων ενός εκάστου, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος και μόνον, αλλά πολύ αυστηρά και κυρίως πολύ πολύ σύντομα. Οι κομματικές ισορροπίες, οι γεωγραφικές κατανομές και τα συνήθη μέτρα στην επιλογή προσώπων και τη διανομή ρόλων δεν αποφεύχθηκαν, αλλά οφείλουμε να δεχτούμε ότι υπήρξαν και τολμηρές αναθέσεις χαρτοφυλακίων, από την αποτελεσματικότητα των οποίων θα εξαρτηθεί σε μέγιστο βαθμό η πορεία της κυβέρνησης. Τα πέντε κρίσιμα «μέτωπα» είναι γνωστά και σχετίζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με την αναδιάταξη του Δημοσίου, ώστε από τροχοπέδη να καταστεί εργαλείο για να γίνει το βήμα επανεκκίνησης που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
Τα δεδομένα είναι γνωστά σε όλους και οι προτεραιότητες απολύτως προσδιορισμένες, ώστε να μην επιδέχονται παρερμηνειών και παρεξηγήσεων από κανέναν. Η χώρα βρίσκεται ακόμη υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και αυτό δεν θα αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη.
Οι υπουργοί που ανέλαβαν τα καθοριστικά χαρτοφυλάκια στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν διατυπώσει κατά περιόδους ξεκάθαρες και τολμηρές απόψεις για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν και έχουν την ευθύνη των χειρισμών. Προφάσεις, δικαιολογίες και πολιτικοί ελιγμοί όχι μόνον δεν επιτρέπονται, αλλά είναι ασυγχώρητοι... Αλλωστε η συμμετοχή στην κυβέρνηση είναι... προαιρετική και όποιος δεν αντέχει γνωρίζει τι πρέπει να κάνει.
Για να υπάρξει, όμως, ταχεία απόδοση έργου και να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος, απαιτείται ειλικρινής και ανεπιτήδευτη σύμπνοια μεταξύ των δύο πια κυβερνητικών εταίρων και αυτό είναι πρωτίστως δουλειά των αρχηγών. Η εμπειρία του ενός έτους έχει λογικά κάνει και τους δύο σοφότερους και ως εκ τούτου μπορούν εύκολα να υπερκεράσουν εγωισμούς και σφάλματα του παρελθόντος. Η μοίρα τους, άλλωστε, είναι συνδεδεμένη και η πορεία τους αναγκαστικώς κοινή. Πέραν της θεμιτής ανθρώπινης φιλοδοξίας, που συχνά επηρεάζει σχέσεις και συμπεριφορές προφανώς, γνωρίζουν ότι έχουν μόνον την επιλογή της επιτυχίας για να μπορούν να ελπίζουν κάποια στιγμή στο μέλλον σε πολιτικά οφέλη. Ο θεσμικός τους ρόλος είναι επίσης προσδιορισμένος, αλλά πέραν αυτού απαιτείται γενναιοδωρία εκατέρωθεν, που συχνά βοηθά να ξεπερνιούνται δυσκολίες και εμπόδια με μεγαλύτερη ευκολία.
Τώρα σχετικώς με τον άλλοτε τρίτο των κυβερνητικών εταίρων, τον κ. Φώτη Κουβέλη, που επέλεξε την αναδίπλωση και τη φυγή, ήδη λαμβάνει τα πρώτα αρνητικά μηνύματα για την ανεξήγητη στάση του και ο καιρός θα δείξει πού θα τον βγάλει. Πέραν των δημοσκοπήσεων, που ενδεχομένως να καταγράφουν τις εξελίξεις εν θερμώ, υπάρχει ένα κρίσιμο σχεδόν υπαρξιακό ερώτημα (το γιατί τη ΔΗΜΑΡ;) που δεν επιδέχεται εύκολη απάντηση.
http://www.ethnos.gr/
