Ικανοποίηση σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον αλλά και στη Μόσχα από την απόρριψη του, ανταγωνιστικού προς τον ΤΑΡ, Nabucco
ΜΕ «αριστουργηματικό» τρόπο
επετεύχθη, τελικά, η συνύπαρξη όλων των δυνάμεων Δύσης και Ανατολής κατά
τη χάραξη του «Νοτίου Διαδρόμου», διασφαλίζοντας τις λεπτές πολιτικές
και οικονομικές ισορροπίες ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ενωση και Ρωσία.
Επελέγη για την τροφοδοσία της ευρωπαϊκής αγοράς ο ελληνικού
ενδιαφέροντος αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ (Trans-Adriatic Pipeline), ο
οποίος αναδεικνύει με τον τρόπο αυτό το Αζερμπαϊτζάν σε υπολογίσιμο
ενεργειακό εταίρο και επιτρέπει στη Ρωσία να προχωρήσει απρόσκοπτα στο
δικό της σχεδιασμό, υλοποιώντας τον αγωγό φυσικού αερίου South Stream.
Διακαής πόθος των Βρυξελλών, αλλά και της Ουάσιγκτον, ήταν η «απαγκίστρωση» της ευρωπαϊκής αγοράς από τη Μόσχα, γεγονός που θα επιτευχθεί με τη σύσταση του «Νοτίου Διαδρόμου», ενώ επιθυμία της Ρωσίας ήταν να διαφυλάξει για τον εαυτό της την αγορά των Βαλκανίων, γεγονός που επετεύχθη με την απόρριψη του ανταγωνιστικού προς τον ΤΑΡ, Nabucco West, ο οποίος θα «χτύπαγε» στην καρδιά της Βαλκανικής.
Από τον «πόλεμο των γιγάντων» είναι σαφές ότι η Ελλάδα είναι εκείνη που γεωστρατηγικά επωφελήθηκε, καθώς, λόγω της εμπλοκής πλέον της Ε.Ε. αλλά και των μεγάλων εταιρειών στο χώρο της ενέργειας, αποκτά το πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας, η οποία εξαρχής είχε στηρίξει τον Nabucco West, με σκοπό τον αποκλεισμό της χώρας μας από τον υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη.
Με βάση την πολυσήμαντη «συμφωνία φιλοξενούσης χώρας» (host government agreement), που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την κοινοπραξία που διαχειρίζεται τον ΤΑΡ, εξασφαλίζεται, θεωρητικά, η «συνέχεια», ότι δηλαδή το φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και συγκεκριμένα από το κοίτασμα Shah Deniz, μέσω του αγωγού ΤΑΝΑΡ (Trans-Anatolian Pipeline), τον οποίο προωθεί η Αγκυρα και το Μπακού, θα καταλήγει στη χώρα μας και κατά συνέπεια στην Ευρώπη.Το φυσικό αέριο δεν θα πάψει όμως ποτέ να αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί, όπλο και μέσο άσκησης πίεσης για όποιον το ελέγχει.Ευχή παραμένει η υλοποίηση του ΤΑΡ να λειτουργήσει «ευεργετικά» και στην περίπτωση της Αλβανίας, ώστε η ευκαιρία της οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, η οποία κατά το παρελθόν χάθηκε, τώρα να αξιοποιηθεί.
Σε κάθε περίπτωση, μπορεί το «παιχνίδι των αγωγών» στη Νοτιοανατολική Ευρώπη να μην τελείωσε με την επιλογή του ΤΑΡ, αλλά τώρα να ξεκινά, με την κρατική επιχείρηση υδρογονανθράκων, Socar, να ελέγχει και τον ΔΕΣΦΑ, το ελληνικό δίκτυο φυσικού αερίου.
