Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Πέραν των σημερινών οικονομικών δυσχερειών, η επόμενη μεγάλη σύγκρουση θα είναι η σύγκρουση θρησκειώνΑπερίγραπτη Μέρκελ! Ακόμα και τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ε.Ε. ενέταξε στις προεκλογικές στοχεύσεις και σκοπιμότητές της. Το κεφάλαιο «περιφερειακή πολιτική», που θα έπρεπε να ανοίξει πριν από λίγες ημέρες, αναβλήθηκε για μετά τις γερμανικές εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου. Θα ανοίξει τον Οκτώβριο, μετά την παρουσίαση των εκθέσεων προόδου της Κομισιόν και αφού το ζήτημα τεθεί ξανά υπό εξέταση στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, προφανώς για τυπικούς λόγους.
Είναι εμφανές πως μεταξύ Βερολίνου και Άγκυρας παίχτηκε ένα παιγνίδι συναλλαγής, που ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Ποια ήταν η αφορμή; Η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από την τουρκική αστυνομία και η έκδηλη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Τούρκων πολιτών από την κυβέρνηση Ερντογάν. Η αντι-ευρωπαϊκή ρητορική Ερντογάν και Μπαγίς μάλλον αγνοήθηκε και δεν λήφθηκε υπόψη από τη γερμανική πλευρά. Ούτε και όταν ο αναιδής και θρασύς Μπαγίς, επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε., με αλαζονεία απευθύνθηκε στη Γερμανίδα Καγκελάριο και δήλωσε: «Αν κοιτάξει καλύτερα, η κ. Μέρκελ, θα αντιληφθεί ότι όσοι τα βάζουν με την Τουρκία δεν έχουν αίσιο τέλος»!
Η Καγκελάριος μάλλον κοίταξε καλά πώς να εκλεγεί επιτυχώς ξανά στις εκλογές του Σεπτέμβρη και όχι πώς να κακοκαρδίσει τους Τούρκους. Έτσι οι ενστάσεις της Μέρκελ στο άνοιγμα του κεφαλαίου για την «περιφερειακή πολιτική» ήταν εξ ολοκλήρου προεκλογικές και όχι… τιμωρητικές για τον σουλτάνο Ερντογάν. Ο στόχος ήταν η Γερμανίδα Καγκελάριος να μην υποστεί εκλογικό κόστος και να μη φραχθεί ο δρόμος για την επανεκλογή της. Με απλά λόγια: Παρά τις πρόσφατες δηλώσεις Μέρκελ, διά των οποίων εξέφρασε τον αποτροπιασμό της για τη βάναυση και βάρβαρη καταστολή των διαδηλώσεων στην Τουρκία, η παραπομπή του ανοίγματος του πιο πάνω κεφαλαίου στον Οκτώβριο όχι μόνο δεν τιμωρεί αλλά, μάλλον, χαϊδεύει την Τουρκία και τον Ερντογάν. Η γερμανοτουρκική συμφωνία έκλεισε με τηλεδιάσκεψη μεταξύ του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών Βέστερβέλε και του Τούρκου ομολόγου του Νταβούτογλου. Αμέσως μετά τη συμφωνία, ο τελευταίος έσπευσε να ενθυλακώσει το κέρδος και να υποστηρίξει ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση θα ήταν εκτός συζήτησης.
Ακόμα είπε: «Ελπίζω ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε ξανά μια τέτοια κρίση και η τουρκική αμαξοστοιχία που οδηγεί την Τουρκία στην Ευρώπη θα αφιχθεί στον προορισμό της, διά της συντομοτέρας οδού». Προχθές ο Νταβούτογλου, πιστός στη θεωρία του περί του διεθνούς ρόλου και της σημασίας της Τουρκίας, είπε και τα εξής αλαζονικά: Η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. θα είναι μια εξέλιξη που θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Τίθενται ξανά δύο κεφαλαιώδη ερωτήματα. Πρώτον, ποιαν Τουρκία η Ευρώπη θέλει -αν θέλει…- να ενσωματώσει στους κόλπους της; Δεύτερον, σε ποιαν Ευρώπη θέλει να ενταχθεί η Τουρκία; Είναι γεγονός ότι η Γερμανία, η Ολλανδία και άλλες χώρες της ΕΕ δεν είναι και τόσο ένθερμες για την ένταξη της χώρας του Αττίλα στην ένωση.
Κατ’ επανάληψιν Γερμανοί πολιτικοί όπως και άλλοι Ευρωπαίοι, όπως προχθές ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Σουλτς, εξέφρασαν αμφιβολίες για την ένταξή της. Και διακήρυξαν σε όλους τους τόνους ότι με την Τουρκία επιθυμούν ειδική σχέση, ώστε να κρατηθεί αγκιστρωμένη στην ΕΕ για να μην εκφύγει προς φονταμενταλιστικές ατραπούς. Από την άλλη, η Τουρκία θεωρεί ότι κάνει… χάρη στην Ευρώπη εντασσόμενη σε αυτήν και ότι η ΕΕ οφείλει να προσαρμοστεί στην Τουρκία, όχι το αντίθετο. Παρά την τουρκική ρητορική, που, εξαπτόμενη, διασαλπίζει ότι δεν έχει ανάγκη την ΕΕ ή, αν έχει να επιλέξει μεταξύ ΕΕ και Κύπρου, επιλέγει την Κύπρο (δηλαδή να διατηρήσει την κατοχή της), η Τουρκία έχει μέγιστη ανάγκη την Ευρώπη. Ο Νταβούτογλου ανέλυσε εκτενώς τους λόγους στο γνωστό βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας».
Όπως και αντίθετα, ευρωπαϊκές χώρες έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια στη χώρα αυτή.
Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως με την ένταξή τους θα αναζωογονήσουν δημογραφικά τη γηράσκουσα Γηραιά Ήπειρο και θα τονώσουν την οικονομία της. Αντίθετα, οι Ευρωπαίοι τρέμουν στην ιδέα ισλαμοποίησης και μουσουλμανοποίησης της Ευρώπης. Κάτι ξέρουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι. Πέραν των σημερινών οικονομικών δυσχερειών, η επόμενη μεγάλη σύγκρουση θα είναι η σύγκρουση θρησκειών. Η Ευρώπη θα βρεθεί σύντομα προ αυτού του φοβερού φάσματος, αν δεν αναστρέψει τη δημογραφική απίσχνασή της. Τουλάχιστον να ανακόψει την τουρκική αμαξοστοιχία, που θα είναι ο προπομπός της μουσουλμανοποίησής της.
