Ταλιμπάν όπως Βιετκόνγκ

Στα παραπάνω δεν υπάρχει τίποτε παράδοξο ή πρωτότυπο: το Βόρειο Βιετνάμ και οι Βιετκόνγκ διαπραγματεύονταν στο Παρίσι με τις ΗΠΑ από το 1968 μέχρι το 1973, με τις πολεμικές επιχειρήσεις σε πλήρη εξέλιξη.Το σενάριο των εξελίξεων σε ό,τι αφορά το Αφγανιστάν παραπέμπει πάλι στο Νότιο Βιετνάμ: το 1973 συμφωνήθηκε μία ανακωχή που έσωζε τα προσχήματα μέχρι να απεμπλακούν πλήρως οι ΗΠΑ και την άνοιξη του 1975 οι Βιετκόνγκ μπήκαν στη Σαϊγκόν.Το πραγματικό ερώτημα σήμερα είναι άλλο: αν ΗΠΑ - Ταλιμπάν στο παρασκήνιο και η κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ συμφωνήσουν σε μία ομαλή επιστροφή στο καθεστώς και στις ισορροπίες που ίσχυαν πριν από τις 11/9/2001, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και κυρίως στη Συρία;

Θα αναλάβουν οι εξτρεμιστές φονταμενταλιστές, που είτε ανήκουν στους Ταλιμπάν, είτε καλύπτονται κάτω από την ομπρέλα τους, τη δέσμευση να μην παρενοχλούν τις στοχεύσεις και τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον στην περιοχή;

Τι αντίκρισμα μπορεί να έχει η όποια δέσμευση των Ταλιμπάν με την εγγύηση ή όχι του Πακιστάν, καθώς ο ισλαμικός φονταμενταλισμός στον Αραβομουσουλμανικό Κόσμο τροφοδοτείται κυρίως από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, αλλά και από τις εξαθλιωμένες αγροτικές μάζες από τη Συρία μέχρι και την Αίγυπτο;

Το μέγιστο που μπορεί να εξασφαλίσει η Ουάσιγκτον από τους Ταλιμπάν είναι μία μικρή μεταβατική περίοδος, ώστε να έχει ολοκληρωθεί η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων πριν επιστρέψουν στην Καμπούλ. Με την Αίγυπτο να μοιάζει με ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή, την Τουρκία σε περιδίνηση και το Ιράν σε αμυντική στάση σε Συρία - Λίβανο, η μόνη περιφερειακή δύναμη που έχει την πολυτέλεια του παρεμβατισμού στον αραβομουσουλμανικο κόσμο είναι η Σαουδική Αραβία αλλά και το Κατάρ.Αν υπάρξει συμβιβασμός με τους Ταλιμπάν, το κομμάτι που παζλ το οποίο λείπει για τις ΗΠΑ είναι μια συμφωνία κυρίων με το Ριάντ και με την Ντόχα για τον ρόλο του συντηρητικού Ισλάμ.

Γιώργος Καπόπουλος
kapopoulos@pegasus.gr