Επιμέλεια: Παναγιώτης Γρηγορίου
Ως έναν πρώην ιδεαλιστή, που ξαφνικά μετατράπηκε σε έναν ψυχρό
θιασώτη της «ρεαλπολιτίκ», περιγράφει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ
Ομπάμα το γερμανικό περιοδικό «Spiegel». Σε άρθρο με τίτλο «Ο Ομπάμα
επιστρέφει στη ρεαλπολιτίκ του Χένρι Κίσιντζερ», το περιοδικό κάνει
ειδική μνεία στα 90ά γενέθλια τού, γερμανικής καταγωγής, πρώην Συμβούλου
Εθνικής Ασφαλείας και πρώην Υπουργού Εξωτερικών τη δεκαετία του 1970,
επί κυβερνήσεων Ρίτσαρντ Νίξον και Τζέραλντ Φορντ.
Ελάχιστοι το περίμεναν
«Ο Χένρι Κίσιντζερ, ο άνθρωπος που έκανε διάσημη τη ''ρεαλπολιτίκ'', κλείνει τα 90 του χρόνια στις 27 Μαΐου και ελάχιστοι περίμεναν πως σήμερα ο Ομπάμα θα του έμοιαζε ολοένα και περισσότερο», σημειώνει το «Spiegel», προσθέτοντας πως «ο πολιτικός ρεαλισμός του Κίσιντζερ, που πηγάζει από τον 19ο αιώνα, εξακολουθεί να είναι επίκαιρος ακόμη και σήμερα, όπως φαίνεται κι από τις πράξεις του νυν Αμερικανού Προέδρου. Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών είχε παρουσιάσει τον εαυτό του ως έναν ιδεαλιστή «πολίτη του κόσμου». Όμως, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, κατέστησε σαφές πως ο ιδεαλισμός δίνει αφορμή για ωραίες διαλέξεις κι ομιλίες, αλλά ο ρεαλισμός είναι αυτός που διαμορφώνει την αμερικανική πολιτική».
Κυβερνοπόλεμος
Το άρθρο συνεχίζει αποκαλώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο «μοναχικό δικαστή» που εγκρίνει προσωπικά ποιος ισλαμιστής πρέπει να πεθάνει καθημερινά, διατάσσοντας χτυπήματα στη Μέση Ανατολή από μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά αεροσκάφη (τα διαβόητα «drones»). «Επίσης, έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή διαμάχης στον κυβερνοχώρο, επενδύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά για τη διεξαγωγή ''κυβερνοπολέμου'', ενώ έχει παραδεχθεί ψυχρά πως οι Αμερικανοί πολίτες προτιμούν την πρόοδο εντός των ΗΠΑ, παρά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη. Γι' αυτό μπορεί μεν να απειλεί τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, αλλά στην πράξη κάνει ελάχιστα για να τον σταματήσει», επισημαίνει το περιοδικό.
«Νεο-κισιντζερισμός»
Και συνεχίζει: «όπως και ο Κίσιντζερ στη περίπτωση της Χιλής και του Πινοσέτ, έτσι κι ο Ομπάμα κάνει τα στραβά μάτια με πολλούς συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Κίνα, το Μπαχρέιν και η Σαουδική Αραβία, οι οποίοι καταπιέζουν τους πολίτες τους ή κυνηγούν τους αντιφρονούντες. Ο Αμερικανός συγγραφέας Τζέικομπ Χάιλμπρουν αποκαλεί αυτήν την τακτική του Ομπάμα ως ''Νεο-κισιντζερισμό'', λέγοντας ειρωνικά πως ο Ομπάμα, όταν μιλάει για θέματα εξωτερικής πολιτικής, το κάνει μέχρι και με γερμανική προφορά [ΣΣ: δηλαδή στη μητρική γλώσσα του Κίσιντζερ]».
Η ρεαλπολιτίκ
O όρος «ρεαλπολιτίκ», η πατρότητα του οποίου ανήκει στον Ότο φον Μπίσμαρκ, πρώτο καγκελάριο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1871, σημαίνει τον «πολιτικό ρεαλισμό», δηλαδή τη λήψη μιας πολιτικής απόφασης με βάση μια ψυχρά υπολογισμένη αξιολόγηση της τρέχουσας γεωπολιτικής πραγματικότητας. Αυτή η πολιτική τακτική έγινε περισσότερο γνωστή τη δεκαετία του '70 από τον Κίσιντζερ, έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους πολιτικούς στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος, αν και συνέβαλε κυνικά στην εγκαθίδρυση αιμοσταγών δικτατόρων και στην εξαπόλυση πολεμικών επιχειρήσεων με θύματα αμάχους, όπως στο Βιετνάμ, το 1973 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη.
Ελάχιστοι το περίμεναν
«Ο Χένρι Κίσιντζερ, ο άνθρωπος που έκανε διάσημη τη ''ρεαλπολιτίκ'', κλείνει τα 90 του χρόνια στις 27 Μαΐου και ελάχιστοι περίμεναν πως σήμερα ο Ομπάμα θα του έμοιαζε ολοένα και περισσότερο», σημειώνει το «Spiegel», προσθέτοντας πως «ο πολιτικός ρεαλισμός του Κίσιντζερ, που πηγάζει από τον 19ο αιώνα, εξακολουθεί να είναι επίκαιρος ακόμη και σήμερα, όπως φαίνεται κι από τις πράξεις του νυν Αμερικανού Προέδρου. Στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών είχε παρουσιάσει τον εαυτό του ως έναν ιδεαλιστή «πολίτη του κόσμου». Όμως, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, κατέστησε σαφές πως ο ιδεαλισμός δίνει αφορμή για ωραίες διαλέξεις κι ομιλίες, αλλά ο ρεαλισμός είναι αυτός που διαμορφώνει την αμερικανική πολιτική».
Κυβερνοπόλεμος
Το άρθρο συνεχίζει αποκαλώντας τον Αμερικανό Πρόεδρο «μοναχικό δικαστή» που εγκρίνει προσωπικά ποιος ισλαμιστής πρέπει να πεθάνει καθημερινά, διατάσσοντας χτυπήματα στη Μέση Ανατολή από μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά αεροσκάφη (τα διαβόητα «drones»). «Επίσης, έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή διαμάχης στον κυβερνοχώρο, επενδύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά για τη διεξαγωγή ''κυβερνοπολέμου'', ενώ έχει παραδεχθεί ψυχρά πως οι Αμερικανοί πολίτες προτιμούν την πρόοδο εντός των ΗΠΑ, παρά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη. Γι' αυτό μπορεί μεν να απειλεί τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, αλλά στην πράξη κάνει ελάχιστα για να τον σταματήσει», επισημαίνει το περιοδικό.
«Νεο-κισιντζερισμός»
Και συνεχίζει: «όπως και ο Κίσιντζερ στη περίπτωση της Χιλής και του Πινοσέτ, έτσι κι ο Ομπάμα κάνει τα στραβά μάτια με πολλούς συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Κίνα, το Μπαχρέιν και η Σαουδική Αραβία, οι οποίοι καταπιέζουν τους πολίτες τους ή κυνηγούν τους αντιφρονούντες. Ο Αμερικανός συγγραφέας Τζέικομπ Χάιλμπρουν αποκαλεί αυτήν την τακτική του Ομπάμα ως ''Νεο-κισιντζερισμό'', λέγοντας ειρωνικά πως ο Ομπάμα, όταν μιλάει για θέματα εξωτερικής πολιτικής, το κάνει μέχρι και με γερμανική προφορά [ΣΣ: δηλαδή στη μητρική γλώσσα του Κίσιντζερ]».
Η ρεαλπολιτίκ
O όρος «ρεαλπολιτίκ», η πατρότητα του οποίου ανήκει στον Ότο φον Μπίσμαρκ, πρώτο καγκελάριο της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1871, σημαίνει τον «πολιτικό ρεαλισμό», δηλαδή τη λήψη μιας πολιτικής απόφασης με βάση μια ψυχρά υπολογισμένη αξιολόγηση της τρέχουσας γεωπολιτικής πραγματικότητας. Αυτή η πολιτική τακτική έγινε περισσότερο γνωστή τη δεκαετία του '70 από τον Κίσιντζερ, έναν από τους πλέον αμφιλεγόμενους πολιτικούς στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, ο οποίος, αν και συνέβαλε κυνικά στην εγκαθίδρυση αιμοσταγών δικτατόρων και στην εξαπόλυση πολεμικών επιχειρήσεων με θύματα αμάχους, όπως στο Βιετνάμ, το 1973 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη.
