Θέση Δημοψήφισμα και διλήμματα

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Εάν ο Αλεξάντερ Ντάουνερ συνεχίσει να είναι διαμεσολαβητής στο Κυπριακό, δεν είναι αυτός μόνο που θα έχει χάσει την αξιοπιστία του, αλλά και η κυπριακή κυβέρνηση, καθώς και το κομματικό σύστημα. Ερώτημα: Πώς μπορεί να είναι παρών ο κ. Ντάουνερ στο δείπνο Αναστασιάδη - Έρογλου, όταν είναι αναξιόπιστος και όταν στην ουσία, όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος τονίζει στην επιστολή του προς τον ΓΓ του ΟΗΕ, δρα μαζί με την ομάδα του με σκοπό να τον υποσκάπτει; Επειδή, όμως, το ζήτημα Ντάουνερ δεν αφορά μόνο τον Πρόεδρο, αλλά όλους και την πορεία των συνομιλιών, λόγο έχει και το Εθνικό Συμβούλιο.

Επειδή, δε, είναι κοινή πεποίθηση ότι δεν μπορεί ο κ. Ντάουνερ να συνεχίσει τη διαμεσολάβηση καθότι είναι μεροληπτικός, λογικό είναι να ζητήσει το ίδιο το Εθνικό Συμβούλιο, στην επόμενη συνεδρίασή του, το αυτονόητο: Δηλαδή την απομάκρυνση Ντάουενρ, επειδή ξεπερνά τους όρους εντολής του και οδηγεί τη λύση προς μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν. Απόδειξη τούτου είναι το έγγραφο συγκλίσεων. Αληθές είναι ότι ευθύνη περί τούτου φέρει και ο τέως Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας, καθώς και η διαπραγματευτική του ομάδα. Πώς λοιπόν μπορούν να ξεκινήσουν συνομιλίες με προοπτικές επιτυχούς κατάληξής όταν:


1. Ο κύριος εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην Κύπρο, Αλεξάντερ Ντάουνερ, όχι μόνο μεροληπτεί, αλλά υποσκάπτει και τον ίδιο τον Πρόεδρο; Πώς μπορεί ο Πρόεδρος να συνεχίσει να συνεργάζεται με τον κ. Ντάουνερ; Και ποιος εγγυάται ότι δεν θα συνεχίσει στην ίδια λογική και πρακτική;
2. Η βάση της λύσης και ο στόχος, δηλαδή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, καταλήγει ούτως ή άλλως στο σχέδιο Ανάν; Πού είναι ο σεβασμός της Κυβέρνησης και του Εθνικού Συμβουλίου προς τη λαϊκή κυριαρχία, που είπε «όχι» στο σχέδιο Ανάν;
3. Οι συντελεστές ισχύος της Κύπρου είναι εκμηδενισμένοι; Εφόσον η λύση είναι αποτέλεσμα των ισοζυγίων δυνάμεων, ποια τύχη έχουμε υπό τις υφιστάμενες συνθήκες; Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι οι Τούρκοι θέλουν «λύση εξπρές». Αφενός δεν θέλουν λύση, αλλά διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αφετέρου επιδιώκουν να προλάβουν την όποια αλλαγή των ισοζυγίων δυνάμεων λόγω φυσικού αερίου. Και να θέσουν και την Κύπρο και το φυσικό αέριο υπό τον δικό τους έλεγχο.
4. Η λύση θα είναι ιδιαιτέρως δαπανηρή, λόγω του πολυδαίδαλου πολιτειακού συστήματος; Και εφόσον θα είναι εξπρές, με την οικονομική μας πενία ποιος θα πληρώσει; Είναι πρόδηλο ότι η επιλογή θα δοθεί μέσω της υποθήκευσης του φυσικού αερίου.

Εάν η Τουρκία θέλει λύση, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι αποδέχεται τον δημοκρατικό και ευρωπαϊκό της χαρακτήρα. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να καθορίσει η ελληνοκυπριακή πλευρά τη βάση των συνομιλιών, τον στόχο και τη νέα στρατηγική. Και ο στόχος πρέπει να είναι η δημοκρατική λύση, και όχι η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής μέσω της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Επειδή, μάλιστα, δεν χωρούν άλλες αποτυχίες, το λογικότερο είναι να πάμε τώρα σε δημοψήφισμα, για να διευθετηθεί το δημοκρατικό έλλειμμα και να υπάρχει πολιτική νομιμοποίηση ως προς τον στόχο.
Συνεπώς, θα πρέπει η λύση της ομοσπονδίας να τεθεί σε δημοψήφισμα. Και ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Διαφορετικά, θα ζήσουμε σκηνικό χειρότερο από εκείνο του 2004. Τώρα θα έχουμε το δίλημμα: Ή παραλλαγή του σχεδίου Ανάν ή νομιμοποίηση της υφιστάμενης διχοτόμησης. Χωρίς προοπτική όπως το 2004, δηλαδή ένταξη στην ΕΕ, η οποία έχει φτιάξει δημοκρατικό πλαίσιο λύσης επί τη βάσει της αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005 προνοεί. Όμως, με την κοντόφθαλμη πολιτική των ηγεσιών μας, στήσαμε το νομικό και πολιτικό πλαίσιο της ΕΕ στον τοίχο.