Εθνική στρατηγική

Οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, πέραν όλων των άλλων, φέρνουν στην επιφάνεια το τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη που οδηγεί τη γηραιά ήπειρο από λάθος σε λάθος, υπονομεύοντας το όραμα για την ενοποίηση. Οι εμμονές της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας, που καθοδηγούν τις επιλογές της σε όλα τα κορυφαία ζητήματα που ανέδειξε η κρίση, προκαλούν βαθιά θλίψη και απογοήτευση στους λαούς της Ε.Ε. και πρωτίστως στον Νότο. Κάθε μέρα που περνά επιβεβαιώνεται πως η γερμανική ηγεσία συμπεριφέρεται ως κυρίαρχη δύναμη υπεράνω αρχών και αξιών της Ενωμένης Ευρώπης.

Το δράμα για τους λαούς της Ευρώπης είναι πως σε αυτή την άφρονα και αδιέξοδη πολιτική δεν υπάρχει κανείς να υψώσει με αξιώσεις την φωνή του στις συχνά παράλογες όσο και επικίνδυνες ιδέες του Βερολίνου. Το Παρίσι παρακολουθεί από μακριά τις εξελίξεις και συμπεριφέρεται ως φτωχός συγγενής στα όσα συμβαίνουν στον πυρήνα της Ενωσης.Μέσα σε αυτό το κλίμα η Ε.Ε. δείχνει να αγνοεί ακόμη και στοιχειώδη για τη γεωστρατηγική πολιτική και τις συνέπειες που θα προκύψουν στο μέλλον αν η Ευρώπη χάσει το προγεφύρωμα της Κύπρου στην ταραγμένη Μέση Ανατολή.

Αυτή η προφανής ανικανότητα της ευρωπαϊκής ηγεσίας να αντιληφθεί το μέγεθος των προκλήσεων και να συμπεριφερθεί αναλόγως ασφαλώς δεν μειώνει σε τίποτε τις ευθύνες των Ελλήνων και των Κυπρίων για τον τρόπο που χειρίσθηκαν την κρίση. Ωστόσο, στην παρούσα φάση και με δεδομένους τους κινδύνους που μας απειλούν ως έθνος, απαιτείται νηφαλιότητα και συνεννόηση χωρίς τη συνήθη πρακτική των υπερβολών και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Η περίοδος δεν επιτρέπει χαλάρωση και αμετροέπεια αλλά εθνική στρατηγική με σύνεση και προνοητικότητα. Οι μέρες που έρχονται θα είναι δυσκολότερες εκείνων που προηγήθηκαν και ως εκ τούτου τώρα επιβάλλεται η μέγιστη επαγρύπνηση μέχρι να περάσει η νέα θύ/article.asp?catid=27688&subid=2&pubid=113012929