Ποια Ευρώπη;

Δημήτρης ΜηλάκαςΑν υπάρχει ένα πρώτο ασφαλές συμπέρασμα απ όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Κύπρο, είναι ότι αυτό που ονομάζεται και γνωρίσαμε ως «Ενωμένη Ευρώπη» και ειδικότερα «ευρωζώνη», μετράει μέρες. Η αντίστροφη μέτρηση για την αναδιατύπωση του ευρωπαικού πολιτικού χάρτη έχει ήδη ξεκινήσει. Με ποιον τρόπο θα εξελιχθεί αυτή η διαδικασία είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Τα σενάρια μπορεί να κινηθούν σε όλο το εύρος των πιθανοτήτων, από βελούδινα διαζύγια και συμφωνίες κυρίων, μέχρι θερμά επεισόδια και συγκρούσεις. Σε κάθε περίπτωση πάντως, έχει γίνει σαφές ότι το εγχείρημα της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, έχει ξεπεράσει τα όριά του και όπως φαίνεται στην περίπτωση της Κύπρου, προσκρούει σε άλλα ευρύτερα συμφέροντα.

Η μετατροπή της Κύπρου σε οικονομικό προτεκτοράτο της Γερμανίας, δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση. Όχι μόνο γιατί συναντά την αντίσταση του κυπριακού λαού, αλλά κυρίως γιατί τίποτε δεν μπορεί να συμβεί στο νησί ερήμην άλλων μεγάλων παικτών, όπως της Ρωσίας και των ΗΠΑ.
Παρά την οικονομική της ισχύ, η Γερμανία είναι υποχρεωμένη να λάβει υπόψη της ότι το 3% του κυπριακού εδάφους είναι βρετανικές στρατιωτικές βάσεις. Επίσης, ούτε ότι  το 40% των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες  αποτελούν ρωσικά κεφάλαια.
Μιλώντας περί ελέγχου της Κύπρου, δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι στην περιοχή εξελίσσεται το μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι που έχει να κάνει με τα κοιτάσματα στην περιοχή και τους δρόμους μεταφοράς τους στην Ευρώπη.
Προφανώς, η Γερμανία δεν είναι σε θέση να αγνοήσει τις  ΗΠΑ οι οποίες παρά τα οικονομικά τους προβλήματα εξακολουθούν να κυριαρχούν στρατιωτικά.
Τί ακριβώς επιδιώκουν οι ΗΠΑ, οι οποίες παρακολουθούν πολύ προσεκτικά τις εξελίξεις; Αυτό μάλλον το γνωρίζουν οι Γερμανοί και από την απάντηση που θα δώσουν θα εξαρτηθεί ο τρόπος με τον οποίο θα προχωρήσει ο μετασχηματισμός του ευρωπαικού πολιτικό τοπίου.