Με άλλα
λόγια, τόσο ο αποκεφαλισμός του Νιμρ όσο και η διακοπή των διπλωματικών
σχέσεων με την Τεχεράνη είναι δείγματα γραφής της στρατηγικής αμηχανίας
που έχει κυριαρχήσει στην Οικογένεια Σαούντ, παρόμοια με αυτήν που
διακατέχει τους τελευταίους μήνες τους Ερντογάν - Νταβούτογλου. Σήμερα,
με δεδομένη την απροθυμία αλλά και τις πολιτικές παρενέργειες που θα
είχε μια εμπλοκή χερσαίων δυνάμεων της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ και της
Ρωσίας στην εκστρατεία κατά των Τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, η
λύση δεν είναι άλλη από το Ιράν και τους συμμάχους του στη Δαμασκό και
τη Βαγδάτη, στη Χεζμπολάχ, στο Νότιο Λίβανο, συν τους Κούρδους αντάρτες
στη Βορειοανατολική Συρία και στο Βόρειο Ιράκ.Με δυο λόγια, μια σύντομη και αποτελεσματική εκκαθαριστική επιχείρηση κατά του ISIS στη Συρία και στο Ιράκ δημιουργεί μια νέα περιφερειακή Τάξη Πραγμάτων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή ερήμην της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας και επιπλέον δημιουργεί απειλές εσωτερικής αποσταθεροποίησης και για τις δύο χώρες.
Στη Σαουδική Αραβία υπάρχει δικαιολογημένη αγωνία για το πότε οι Τζιχαντιστές μετά την έξωσή τους από Συρία-Ιράκ θα αποφασίσουν να συγκρουσθούν με τη δυναστεία Σαούντ, η οποία είναι υποχρεωμένη πλέον να τους αντιμετωπίζει κατασταλτικά μετά από συστάσεις-απειλές της Ουάσιγκτον.Στην Τουρκία, η γενική ανάφλεξη που υπάρχει στις συγκρούσεις Στρατού - ΡΚΚ στη Νοτιοανατολική Περιφέρεια της χώρας έχει ως γραμμή μετόπισθεν τα δύο de facto κουρδικά κράτη στη βορειοανατολική Συρία και το Ιράκ.Τα παραπάνω αθροιστικά εξηγούν την υστερία που κυριαρχεί στο Ριάντ και στην Αγκυρα και τη φυγή προς τα εμπρός που επιχειρούν η δυναστεία Σαούντ και οι Ερντογάν - Νταβούτογλου:Με την κατάρριψη του ρωσικού Σουχόι, ώστε να εκβιασθούν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ να δείξουν συμμαχική αλληλεγγύη στην Αγκυρα.
Με την προσχεδιασμένη ένταση με το Ιράν, ώστε να βραχυκυκλωθεί ή στη χειρότερη περίπτωση να καθυστερήσει η ολοκλήρωση της εξομάλυνσης των σχέσεων Ουάσιγκτον - Τεχεράνης.
Όλα δείχνουν ότι οι παραπάνω επιδιώξεις είναι περισσότερο ευσεβείς πόθοι παρά ρεαλιστικά ζητούμενα, όλα δείχνουν ότι η φυγή προς τα εμπρός της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας αναδεικνύεται σε μείζονα παρενόχληση της νέας στρατηγικής των ΗΠΑ για την ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Και ο πύραυλος που έριξε το Σουχόι και το σπαθί που έκοψε το κεφάλι του Νιμρ αλ Νιμρ υπήρξαν ασύμμετρες προκλήσεις, καθώς αντί να ωθούν προς συμβιβασμό - διαβούλευση, εγκλωβίζουν τη Μόσχα και την Τεχεράνη σε σκληρή στάση.Ριάντ και Αγκυρα στον πανικό τους εγκλωβίσθηκαν στη δυναμική της Αυτοεκπληρούμενης Προφητείας, καθώς οι ενέργειές τους επισπεύδουν δυσμενείς εξελίξεις, τις οποίες υποτίθεται ότι στοχεύουν να αποτρέψουν ή να καθυστερήσουν.
Τέλος, Σαουδική Αραβία και Τουρκία συγκυριακά και τακτικά συμπλέουν, καθώς και οι δύο διεκδικούν ηγετικό ρόλο στο Σουνιτικό Ισλάμ με κατεξοχήν πεδίο σύγκρουσης την Αίγυπτο, όπου το Ριάντ στηρίζει τον πρόεδρο στρατηγό Σίσι και η Αγκυρα τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τον ανατραπέντα και φυλακισμένο σήμερα πρώην πρόεδρο Μόρσι.Για να μη χάσει τα πρωτεία του πρώτου ενεργειακού προμηθευτή των ΗΠΑ, το Ριάντ κατακρήμνισε την τιμή του πετρελαίου, μια Ρεαλπολιτίκ που αδυνατεί να επιδείξει στη Συρία- Ιράκ, για να διαφυλάξει ό,τι έχει απομείνει από τη Μεγάλη Συμμαχία που συμφώνησαν το 1943 ο Ιμπν Σαούντ και ο Ρούζβελτ.
Κινήσεις πανικού
Ο αποκεφαλισμός του Νιμρ, όσο και η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με την Τεχεράνη, είναι δείγματα γραφής της στρατηγικής αμηχανίας που έχει κυριαρχήσει στην Οικογένεια Σαούντ, παρόμοια με αυτήν που διακατέχει τους τελευταίους μήνες τους Ερντογάν - Νταβούτογλου.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
