Κακή εκτίμηση
ενός μάνατζερ για το μέχρι πού μπορεί να φθάσει μια επεκτατική
επιθετική πολιτική ενός ομίλου που διεκδικεί την πρώτη θέση στην
παγκόσμια αγορά; Σε καμία περίπτωση, καθώς το σκάνδαλο Volkswagen είναι η
πιστοποίηση μιας σταθερής συνολικής στρατηγικής της Γερμανίας στο
παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον: μιας στρατηγικής αλά καρτ εναρμόνισης προς
την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα ομερτά
γύρω από παραβατικές πρακτικές επιχειρηματικών ομίλων και τραπεζών που
αν αθροιστούν και αν προστεθεί και η πολιτική της χώρας στην κρίση της
Ευρωζώνης φωτίζουν μια στρατηγική «γαλατικού χωριού» στην καλύτερη
περίπτωση και ταραξία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και παγκοσμιοποίησης
στη χειρότερη.Το σκάνδαλο του μαύρου ταμείου της Siemens στις ΗΠΑ ανέδειξε δύο ενδιαφέρουσες πολιτικές πτυχές: Η έκταση και το μέγεθος των προμηθειών έναντι συμβολαίων πρώτον νομιμοποιεί την υποψία ότι υπήρχε ευρύτερη εθνική κεντρική πολιτική στήριξη στη Siemens και δεύτερον ότι οι αποκαλύψεις δεν έγιναν μόνον από τους ντετέκτιβ που προσέλαβε ο κύριος ανταγωνιστής της, η General Electric, αλλά προφανώς υπήρξε αποφασιστική συμβολή των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ με αποτέλεσμα αποκαλύψεις παγκόσμιας εμβέλειας για τις πρακτικές του γερμανικού ομίλου.
Η στάση του Βερολίνου από τη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου του 2012 μέχρι και σήμερα ως προς την τραπεζική ένωση και εδώ και έναν χρόνο η γερμανική καχυποψία απέναντι στη συνθήκη ΤΤΙΡ (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων) που προωθούν οι ΗΠΑ είναι μια έμμεση ομολογία για τους σκελετούς που είναι κλειδωμένοι στα θησαυροφυλάκια των γερμανικών τραπεζών από τους συστημικούς κολοσσούς όπως οι Deutsche Bank-Commerzbank μέχρι και κυρίως τις τοπικές Landesbank, που είναι τα εργαλεία της πολιτικής διαπλοκής αλλά και ενός ανεπίσημου αλλά εθνικού προστατευτισμού σε βάρος των εταίρων εντός και εκτός ΕΕ
Μια ολοκληρωμένη τραπεζική ένωση στην Ευρωζώνη που δεν θα περιοριζόταν στις συστημικές τράπεζες αλλά κυρίως μια εφαρμογή της συνθήκης ΤΤΙΡ που προβλέπει ενιαίους κανόνες δανειοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη θα σάρωνε τα τείχη του γαλατικού χωριού της Γερμανίας.
Θα ακύρωνε την υβριδική στρατηγική εθνικής περιχαράκωσης και αλά καρτ συμμετοχής στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση - παγκοσμιοποίηση. Το σκάνδαλο Volkswagen είναι μια επιβεβαίωση ότι η πολιτική της Γερμανίας στην Ευρωζώνη, η αποφυγή αμοιβαιοποίησης του κινδύνου, δεν είναι ιδεολογική αγκύλωση αλλά η ορατή κορυφή μιας εθνικής στρατηγικής περιχαράκωσης ενός μοναχικού μονοπατιού (Sonderweg), όπως είχε ονομασθεί στις αρχές του 20ού αιώνα.
kapopoulos@pegasus.gr
