Βαρύτατο τίμημα για άγνωστο χρονικό διάστημα θα
πληρώσει η χώρα από τη σπασμωδική απόφαση προκήρυξης δημοψηφίσματος και
όχι μόνον. Πριν κορυφωθεί η κρίση, την Παρασκευή 26/6, η ΕΕ - Ευρωζώνη
ήταν βαθιά διαιρεμένη: απέναντι στη διαχείριση του κύματος μεταναστών -
προσφύγων, απέναντι στη θεσμική εμβάθυνση της Ευρωζώνης, απέναντι στη
Ρωσία, αλλά και στις πιέσεις του Κάμερον για επιπλέον εξαιρέσεις για τη
Βρετανία. Κυρίως, όμως, Ολάντ και Ρέντσι, παρά τις όποιες ad hoc
παραχωρήσεις του Βερολίνου, δυσφορούσαν για την εμμονή της γερμανικής
πλευράς στη μονομερή δημοσιονομική λιτότητα. Παρά τα παραπάνω, οι 18
εταίροι μας στην Ευρωζώνη βρήκαν κοινό παρονομαστή ενότητας απέναντι
στην Αθήνα, μια οδυνηρή διαπίστωση που κάνει ακόμη πιο βαριές τις
κυβερνητικές ευθύνες.Πρώτο κέρδος της Μέρκελ η πλήρης απομόνωση της Αθήνας, με τους Ολάντ και Ρέντσι να χρησιμοποιούν πιο αυστηρές διατυπώσεις και από την ίδια την καγκελάριο. Δεύτερο κέρδος της καγκελαρίου, ένα σκληρό μήνυμα προς όποιους ψηφοφόρους στην Ισπανία και αλλού σκέπτονται να ψηφίσουν κόμματα που αμφισβητούν τη λιτότητα: αν ξεχάσατε την Κύπρο, δείτε τις ουρές στα ΑΤΜ στην Ελλάδα για να δείτε τι παθαίνει όποιος απειθαρχεί προς τη λιτότητα, ένα μήνυμα μουσικής στα αυτιά του Ραχόι και της ευρωπαϊκής Δεξιάς συνολικά. Πριν από λίγες εβδομάδες στη Σύνοδο Κορυφής του G7 στη Βαυαρία η Μέρκελ ήταν απομονωμένη, με τους υπολοίπους να κατακεραυνώνουν την πολιτική του Βερολίνου! Η πολιτική της δημοσιονομικής λιτότητας είναι χρεοκοπημένη, την υιοθετεί μόνον η Γερμανία, η οποία έχει εικόνα κράτους-ταραξία στην παγκόσμια οικονομία, καθώς επιμένει σε μια επιλογή που οδηγεί σε σπιράλ αποπληθωρισμού στην Ευρωζώνη.
Στην πολύμηνη διαπραγμάτευση με την Ευρωζώνη υιοθετήθηκαν όλες οι προσεγγίσεις, χωρίς να αποδώσει καμιά: πρώτα η προσέγγιση με Γαλλία και Ιταλία, προφανώς στη λογική της συσπείρωσης του Νότου, οι ηγεσίες των οποίων μας προειδοποίησαν για το μέχρι πού και με ποιες προϋποθέσεις μπορούν να μας στηρίξουν, και στη συνέχεια μια απευθείας διμερής διαπραγμάτευση με τη Γερμανία και έπειτα με τον γαλλογερμανικό άξονα. Σύγχυση και στην αναζήτηση ερεισμάτων εκτός ΕΕ - Ευρωζώνης: την ώρα που από την επομένη των εκλογών ο Ομπάμα δήλωνε ευθαρσώς «μη στύβετε την Ελλάδα», δεν υπήρχε κανένας λόγος να συμπέσει χρονικά η προσέγγιση με τη Ρωσία, μια διαχρονική σταθερά της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Σπατάλη χρόνου και αρχικών, πολύ ευνοϊκών συσχετισμών εντός και εκτός Ευρώπης. Ο συνολικός λογαριασμός είναι βαρύς για την Αθήνα.
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΘΝΟΣ
