Του Έντσο Τραβέρσο* Ο ιστορικός Κρίστοφερ Κλαρκ χαρακτήρισε «υπνοβάτες» (sleepwalkers)
τις ευρωπαϊκές ελίτ, οι οποίες στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου
οδήγησαν τον Παλαιό Κόσμο στην απόλυτη διάλυσή του, χωρίς να το
αντιληφθούν, ανήμπορες να δουν πως περπατούσαν πάνω σε πυριτιδαποθήκη.
Σήμερα δεν υπάρχει ευρωπαϊκός πόλεμος στον ορίζοντα, αλλά οι τεχνοκράτες
που διοικούν το «κοινό μας σπίτι» μοιάζουν πολύ με τους προγόνους
τους. Οι εκπρόσωποι της δυναστικής Ευρώπης πριν το 1914 μπορούσαν
τουλάχιστον να ισχυριστούν πως ενσάρκωναν μια παραδοσιακή νομιμοποίηση,
την νομιμοποίηση των μοναρχιών οι οποίες επί αιώνες διαχειρίζονταν την
μοίρα της ηπείρου.
Οι «θεσμοί» της Ευρώπης οι οποίοι σήμερα αποφασίζουν για το μέλλον της Ευρώπης δεν εκπροσωπούν κανέναν και δεν ενσαρκώνουν καμία νομιμοποίηση. Ενεργούν στο όνομα των αγορών και των τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος και τα μέλη της είναι ανήμπορα να εκφραστούν με μια φωνή στην διεθνή σκηνή, όπως το απέδειξε ο πόλεμος στο Ιράκ το 2003.Καταφέρνουν ακόμα να μαλώνουν για μερικές δεκάδες χιλιάδες αιτούντων άσυλο, στέλνοντάς τους από σύνορα σε σύνορα, αφού αποσταθεροποίησαν την Μέση Ανατολή και την Αφρική με τις στρατιωτικές τους επεμβάσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος, αλλά τα μέλη της αποδέχτηκαν να υποκύψουν στην υπερεθνική εξουσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος που αποτελεί τον πραγματικό κάτοχο της κυριαρχίας τους.
Όσοι σήμερα κρατούν στα χέρια τους το μέλλον της Ευρώπης δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα για την ιστορία της, τον πολιτισμό της, την λειτουργία και τις σχέσεις μεταξύ των κοινωνιών που την αποτελούν. Γνωρίζουν μόνο τον νόμο των αγορών. Είναι αναμφισβήτητα ο λόγος για τον οποίο το μόνο επίτευγμα της Ένωσης, από την ίδρυση της, είναι η διάσωση των τραπεζών το 2008. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο, από την αρχή, η ελληνική κρίση δεν προσεγγίστηκε ως ένα πρόβλημα της Ένωσης για το οποίο έπρεπε να βρεθεί μια συλλογική λύση, βασιζόμενη στην δημοκρατική συζήτηση και διαβούλευση των μελών της, αλλά ως μια εμπορική διαπραγμάτευση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών.
Στο πλαίσιο αυτό μιας μόνιμης εξαιρετικής κατάστασης, όπου η μόνη κυρίαρχη εξουσία είναι αυτή του χρηματοοικονομικού συστήματος, η δημοκρατία αποτελεί ένα αξεπέραστο εμπόδιο. Για τον λόγο αυτό, η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε καταστροφή και η απόφαση σήμερα να οργανώσει δημοψήφισμα καταγγέλλεται ως μια ανεύθυνη επιλογή: όποιος δεν αποδέχεται το σύστημα αυτό πρέπει να τιμωρηθεί. Εάν ο ελληνικός λαός αρνηθεί στο δημοψήφισμα τον εκβιασμό που του επιβάλλει η Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, το γεγονός αυτό θα είναι πολύ περισσότερο από μια ενέργεια εθνικής αξιοπρέπειας, θα είναι μια αχτίδα φωτός για μια δημοκρατική επανίδρυση της ίδιας της Ευρώπης.
*Ο Έντσο Τραβέρσο είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης
Οι «θεσμοί» της Ευρώπης οι οποίοι σήμερα αποφασίζουν για το μέλλον της Ευρώπης δεν εκπροσωπούν κανέναν και δεν ενσαρκώνουν καμία νομιμοποίηση. Ενεργούν στο όνομα των αγορών και των τραπεζών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος και τα μέλη της είναι ανήμπορα να εκφραστούν με μια φωνή στην διεθνή σκηνή, όπως το απέδειξε ο πόλεμος στο Ιράκ το 2003.Καταφέρνουν ακόμα να μαλώνουν για μερικές δεκάδες χιλιάδες αιτούντων άσυλο, στέλνοντάς τους από σύνορα σε σύνορα, αφού αποσταθεροποίησαν την Μέση Ανατολή και την Αφρική με τις στρατιωτικές τους επεμβάσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος, αλλά τα μέλη της αποδέχτηκαν να υποκύψουν στην υπερεθνική εξουσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος που αποτελεί τον πραγματικό κάτοχο της κυριαρχίας τους.
Όσοι σήμερα κρατούν στα χέρια τους το μέλλον της Ευρώπης δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα για την ιστορία της, τον πολιτισμό της, την λειτουργία και τις σχέσεις μεταξύ των κοινωνιών που την αποτελούν. Γνωρίζουν μόνο τον νόμο των αγορών. Είναι αναμφισβήτητα ο λόγος για τον οποίο το μόνο επίτευγμα της Ένωσης, από την ίδρυση της, είναι η διάσωση των τραπεζών το 2008. Είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο, από την αρχή, η ελληνική κρίση δεν προσεγγίστηκε ως ένα πρόβλημα της Ένωσης για το οποίο έπρεπε να βρεθεί μια συλλογική λύση, βασιζόμενη στην δημοκρατική συζήτηση και διαβούλευση των μελών της, αλλά ως μια εμπορική διαπραγμάτευση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών.
Στο πλαίσιο αυτό μιας μόνιμης εξαιρετικής κατάστασης, όπου η μόνη κυρίαρχη εξουσία είναι αυτή του χρηματοοικονομικού συστήματος, η δημοκρατία αποτελεί ένα αξεπέραστο εμπόδιο. Για τον λόγο αυτό, η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε καταστροφή και η απόφαση σήμερα να οργανώσει δημοψήφισμα καταγγέλλεται ως μια ανεύθυνη επιλογή: όποιος δεν αποδέχεται το σύστημα αυτό πρέπει να τιμωρηθεί. Εάν ο ελληνικός λαός αρνηθεί στο δημοψήφισμα τον εκβιασμό που του επιβάλλει η Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, το γεγονός αυτό θα είναι πολύ περισσότερο από μια ενέργεια εθνικής αξιοπρέπειας, θα είναι μια αχτίδα φωτός για μια δημοκρατική επανίδρυση της ίδιας της Ευρώπης.
*Ο Έντσο Τραβέρσο είναι καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης
