Είναι δυνατόν να υπήρξε δυνατότητα ελληνικής διάσωσης χωρίς την
εμπλοκή του ΔΝΤ και ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου να μην την
αξιοποίησε;Ο Μιχάλης Ιγνατίου, στο νέο του βιβλίο «Τρόικα, ο δρόμος προς την
καταστροφή» (εκδόσεις Λιβάνη), κάνει μια τέτοια αποκάλυψη μετά από
επίπονη και συστηματική δημοσιογραφική έρευνα. Φέρνει στο φως μια
μυστική συνάντηση στο Λουξεμβούργο το Νοέμβριο του 2009, λίγο μετά τις
εκλογές, για την οποία έφυγαν από την Αθήνα σε συνθήκες απόλυτης
εχεμύθειας ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και ο τότε
κεντρικός τραπεζίτης Γ. Προβόπουλος για να συναντήσουν τον πρόεδρο του
Eurogroup Γιούνκερ, τον πρόεδρο της ΕΚΤ Τρισέ και τον αρμόδιο Επίτροπο
για τις οικονομικές υποθέσεις της Κομισιόν Αλμούνια.
“Οι συνομιλητές του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Προβόπουλου πρόσφεραν λύσεις. Και οι δύο ήταν θετικοί, αλλά ο τότε πρωθυπουργός νοιαζόταν για το κομματικό και το προσωπικό του πολιτικό συμφέρον” μας λέει ο Μ. Ιγνατίου υποστηρίζοντας ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν ανταποκρίθηκε στην πρόταση για μέτρα άμεσης δημοσιονομικής απόδοσης, ανακοίνωσε στο Ζάππειο αυξήσεις ενώ στη συνέχεια οδήγησε τη χώρα στο μηχανισμό Ε.Ε.-ΔΝΤ.
«Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν», δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου απαντώντας στον Μ. Ιγνατίου, όταν. Ομως, είχε αρνηθεί να τον συναντήσει πριν εκδοθεί το βιβλίο, για να δώσει τη δική του εκδοχή των γεγονότων, και ήταν ο μόνος από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής πλευράς που δεν δέχτηκαν να μιλήσουν με τον συγγραφέα.“Στο τέλος, είναι ο λόγος του και ο λόγος μου. Εγώ αποκάλυψα τη μυστική συνάντηση, αυτός την έκρυψε με νύχια και με δόντια. Αν δεχόταν να με συναντήσει, θα είχα δημοσιεύσει στο ίδιο κεφάλαιο και τη θέση του, αλλά δεν θα άλλαζα ούτε ένα νι από αυτά που έγραψα” σημειώνει ο Μ. Ιγνατίου στην κουβέντα μας.
Η βασική πηγή του συγγραφέα είναι ένας “φλεγματικός Ευρωπαίος αξιωματούχος και μέρος του συστήματος”, όπως τον περιγράφει ο ίδιος. Στις 600 σελίδες θα βρούμε περιγραφές και για άλλες μυστικές συναντήσεις, θα διαβάσουμε απόρρητα έγγραφα και θα μυηθούμε στο πολιτικό παρασκήνιο της εποχής των μνημονίων. Ο συγγραφέας εξηγεί: “Το βιβλίο ξεκινά με την πρωθυπουργία Σημίτη. Πολλά τα λάθη του, που κάλυψαν τα μέσα ενημέρωσης. Ερευνώ την πρωθυπουργία Καραμανλή και χρησιμοποιώ έγγραφα αλλά και πληροφορίες που μου έδωσαν άνθρωποι που τον υπηρέτησαν. Του ασκώ σκληρή κριτική, διότι είχε πάρει την απόφαση για τα μέτρα και φοβήθηκε 4-5 κομματόσκυλα που απείλησαν να τον ρίξουν. Έπρεπε να πάρει το ρίσκο. Θα έσωζε την Ελλάδα. Και καταλήγω με τον κ. Παπανδρέου. Δεν ήταν ο γιατρός που χρειαζόταν η χώρα. Από τη στιγμή που ανέλαβε, δεν έγινε τίποτα σωστό…
Πιστεύω ότι η Μέρκελ εκμεταλλεύτηκε τα τραγικά λάθη των Ελλήνων πολιτικών και επέβαλε αυτή την άνευ προηγουμένου τιμωρία για να σώσει τις τράπεζές της, την πολιτική της καριέρα και το «γερμανικό» ευρώ”.
Είχε σκεφτεί αυτό το βιβλίο μετά την προσφυγή στο μηχανισμό της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Άρχισε, λοιπόν, να κρατά ημερολόγιο και να καταγράφει τα πάντα. Είχε την τύχη να παίρνει μέρος στις κλειστές δημοσιογραφικές ενημερώσεις. Κρατούσε σημειώσεις ακατάπαυστα. Είχε πάρει μια απόφαση: να κάνει την έρευνα σε καθεστώς off the record. “Μόνο έτσι μαθαίνει κανείς την αλήθεια” εξηγεί και καταλήγει: “Έτσι, αναλαμβάνω την ευθύνη για ό,τι περιλαμβάνει το βιβλίο. Χρησιμοποιώ, όπως πάντα, αμερικανικά έγγραφα και για πρώτη φορά έγγραφα του ΔΝΤ. Αλλά μίλησα με πολλούς εκ των πρωταγωνιστών. Για πρώτη φορά τοποθετείται ο ίδιος ο Ντομινίκ Στρος Καν. Ο κ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που αρνήθηκε”.
Σ.σ: Με τον Μιχάλη Ιγνατίου μας συνδέει συναδελφική, φιλική σχέση και το βίωμα μιας σημαντικής και για τους δυο μας απώλειας.
Αγγελική Σπανού
“Οι συνομιλητές του κ. Παπακωνσταντίνου και του κ. Προβόπουλου πρόσφεραν λύσεις. Και οι δύο ήταν θετικοί, αλλά ο τότε πρωθυπουργός νοιαζόταν για το κομματικό και το προσωπικό του πολιτικό συμφέρον” μας λέει ο Μ. Ιγνατίου υποστηρίζοντας ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν ανταποκρίθηκε στην πρόταση για μέτρα άμεσης δημοσιονομικής απόδοσης, ανακοίνωσε στο Ζάππειο αυξήσεις ενώ στη συνέχεια οδήγησε τη χώρα στο μηχανισμό Ε.Ε.-ΔΝΤ.
«Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν», δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου απαντώντας στον Μ. Ιγνατίου, όταν. Ομως, είχε αρνηθεί να τον συναντήσει πριν εκδοθεί το βιβλίο, για να δώσει τη δική του εκδοχή των γεγονότων, και ήταν ο μόνος από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής πλευράς που δεν δέχτηκαν να μιλήσουν με τον συγγραφέα.“Στο τέλος, είναι ο λόγος του και ο λόγος μου. Εγώ αποκάλυψα τη μυστική συνάντηση, αυτός την έκρυψε με νύχια και με δόντια. Αν δεχόταν να με συναντήσει, θα είχα δημοσιεύσει στο ίδιο κεφάλαιο και τη θέση του, αλλά δεν θα άλλαζα ούτε ένα νι από αυτά που έγραψα” σημειώνει ο Μ. Ιγνατίου στην κουβέντα μας.
Η βασική πηγή του συγγραφέα είναι ένας “φλεγματικός Ευρωπαίος αξιωματούχος και μέρος του συστήματος”, όπως τον περιγράφει ο ίδιος. Στις 600 σελίδες θα βρούμε περιγραφές και για άλλες μυστικές συναντήσεις, θα διαβάσουμε απόρρητα έγγραφα και θα μυηθούμε στο πολιτικό παρασκήνιο της εποχής των μνημονίων. Ο συγγραφέας εξηγεί: “Το βιβλίο ξεκινά με την πρωθυπουργία Σημίτη. Πολλά τα λάθη του, που κάλυψαν τα μέσα ενημέρωσης. Ερευνώ την πρωθυπουργία Καραμανλή και χρησιμοποιώ έγγραφα αλλά και πληροφορίες που μου έδωσαν άνθρωποι που τον υπηρέτησαν. Του ασκώ σκληρή κριτική, διότι είχε πάρει την απόφαση για τα μέτρα και φοβήθηκε 4-5 κομματόσκυλα που απείλησαν να τον ρίξουν. Έπρεπε να πάρει το ρίσκο. Θα έσωζε την Ελλάδα. Και καταλήγω με τον κ. Παπανδρέου. Δεν ήταν ο γιατρός που χρειαζόταν η χώρα. Από τη στιγμή που ανέλαβε, δεν έγινε τίποτα σωστό…
Πιστεύω ότι η Μέρκελ εκμεταλλεύτηκε τα τραγικά λάθη των Ελλήνων πολιτικών και επέβαλε αυτή την άνευ προηγουμένου τιμωρία για να σώσει τις τράπεζές της, την πολιτική της καριέρα και το «γερμανικό» ευρώ”.
Είχε σκεφτεί αυτό το βιβλίο μετά την προσφυγή στο μηχανισμό της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Άρχισε, λοιπόν, να κρατά ημερολόγιο και να καταγράφει τα πάντα. Είχε την τύχη να παίρνει μέρος στις κλειστές δημοσιογραφικές ενημερώσεις. Κρατούσε σημειώσεις ακατάπαυστα. Είχε πάρει μια απόφαση: να κάνει την έρευνα σε καθεστώς off the record. “Μόνο έτσι μαθαίνει κανείς την αλήθεια” εξηγεί και καταλήγει: “Έτσι, αναλαμβάνω την ευθύνη για ό,τι περιλαμβάνει το βιβλίο. Χρησιμοποιώ, όπως πάντα, αμερικανικά έγγραφα και για πρώτη φορά έγγραφα του ΔΝΤ. Αλλά μίλησα με πολλούς εκ των πρωταγωνιστών. Για πρώτη φορά τοποθετείται ο ίδιος ο Ντομινίκ Στρος Καν. Ο κ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που αρνήθηκε”.
Σ.σ: Με τον Μιχάλη Ιγνατίου μας συνδέει συναδελφική, φιλική σχέση και το βίωμα μιας σημαντικής και για τους δυο μας απώλειας.
Αγγελική Σπανού
