Ακόμα και χώρες που προτιμούσαν το δικό μας μοντέλο (δίκαιο του αίματος, με βάση το οποίο η «καταγωγή» καθορίζει την υπηκοότητα), όπως η Γερμανία, αναγκάστηκαν εξ αιτίας της παγκοσμιοποίησης να αλλάξουν το πλαίσιο απόδοσης της ιθαγένειάς τους. Δεν μπορείς να υποστηρίζεις την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων χωρίς να δέχεσαι την πιο χαλαρή κίνηση των ανθρώπων. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ανοίξεις «πόρτες και παράθυρα» για να έρχονται όλοι. Και δεν είναι μόνο η Ευρώπη που βάζει τείχη, αλλά κάθε χώρα που σέβεται τον εαυτό της και οι χώρες μετανάστευσης του νέου κόσμου.
Στη Γαλλία έχουν πολιτογραφηθεί πέντε εκατομμύρια μουσουλμάνοι. Η χώρα πήρε μέτρα για να κάνουν ό,τι οι υπόλοιποι Γάλλοι στο σχολείο, τους ενέταξε, όπως η Μεγάλη Βρετανία, στον σκληρό πυρήνα του κράτους.Η τραγωδία στο Παρίσι δεν λέει τίποτα για την γαλλική πολιτική ιθαγένειας. Προφανώς αυτή έχει αποτύχει για ένα τμήμα των νέων που πιστεύουν στο Ισλάμ, αλλά αμφιβάλλω αν αυτός ο αριθμός είναι μεγαλύτερος από εκείνους που κάνουν το ίδιο στην Σαουδική Αραβία ή στην Ολλανδία, όπου πριν μερικά χρόνια δολοφονήθηκε διάσημος σκηνοθέτης της χώρας διότι κάποιοι ακραίοι μουσουλμάνοι θεώρησαν ότι ένα φίλμ του ήταν «βλάσφημο».
Τότε στην Ολλανδία προέκυψε το φαινόμενο Βίλντερς και του ακροδεξιού κόμματός του, ενώ σκλήρυνε η θέση των κομμάτων του «μεσαίου χώρου» απέναντι στο φαινόμενο της μετανάστευσης. Είχε σχέση το φαινόμενο αυτό με την πολιτική απόδοσης της ιθαγένειας; Οι τρομοκράτες της 11ης Σεπτεμβρίου δεν είχαν την αμερικάνικη ιθαγένεια ούτε και είχαν τελειώσει αμερικάνικα σχολεία. Η πιο μεγάλη χώρα υποδοχής μετανάστευσης δεν μπόρεσε να αποτρέψει το έγκλημα που στοίχισε 3.000 ανθρώπινες ζωές...
Τάσος Τέλλογλου
