Του Μπουράκ Μπεκντίλ The Gatestone Institute, 29 Νοεμβρίου 2014
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
Στις αρχές του 20ου αι. στην Αδριανούπολη κατοικούσαν 20.000 Εβραίοι, πολύ περισσότεροι δηλαδή από τους 17.000 που κατοικούν σήμερα, συνολικά, σε όλη την Τουρκία. Οι περισσότεροι βέβαια έφυγαν, μετά το εναντίον του πογκρόμ του 1934. Το 2000 στην Αδριανούπολη ζούσαν 2 μόλις Εβραίοι. Το 1907 ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ είχε επιτρέψει τη ανέγερση στην Αδριανούπολη μιας μεγάλης συναγωγής. Οι Εβραίοι όμως έφυγαν και η συναγωγή κατάντησε ερείπιο.Στα τέλη του 2000 η εβραϊκή κοινότητα της Τουρκίας, με αίτημά της, προς τον έπαρχο της Αδριανούπολης, ζητούσε να επιτραπεί η χρήση της συναγωγής ως ευκτήριου οίκου. Το 2010 η συναγωγή ανακηρύχτηκε ιστορικό μνημείο και αποφασίστηκε η αποκατάστασή της. Οι εργασίες αποκατάστασης έχουν, σήμερα, σχεδόν, ολοκληρωθεί.
Μερικές ημέρες πριν οι περισσότεροι Τούρκοι πληροφορήθηκαν, για πρώτη φορά, ότι υπάρχει μια συναγωγή στην Αδριανούπολη, όταν άκουσαν τον νυν έπαρχο Ντουρσούν Σαχίν να απειλεί ότι θα απαγορεύσει την χρήση της ως τόπου λατρείας, μετά την αποκατάστασή της και θα τη μετατρέψει σε μουσείο. Ο Σαχίν είπε ότι θα το πράξει αυτό γιατί οι Ισραηλινοί επιτίθενται στο τέμενος του αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ.«Την ώρα που αυτοί οι ληστές μεταφέρουν τον άνεμο του πολέμου στο αλ Ακσά και σφάζουν μουσουλμάνους εμείς φτιάχνουμε τις συναγωγές τους. Σας λέω πως υπάρχει τεράστιο μίσος μέσα μου. Καθαρίσαμε τα νεκροταφεία τους, αλλά η συναγωγή τους θα αποκατασταθεί και θα γίνει μουσείο», είχε πει.Τουλάχιστον ο εκδικητικός έπαρχος ήταν ειλικρινής. Είπε όσα είπε, κυριολεκτικά με μεγάλο μίσος. Όχι με μίσος για τα όσα «η κακή ισραηλινή κυβέρνηση κάνει στους καημένους τους Παλαιστίνιους», αλλά με ένα μίσος για οτιδήποτε εβραϊκό.
Όπως έχω ξαναγράψει για τους περισσότερους Τούρκους δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Ισραήλ, ισραηλινής κυβέρνησης, Εβραίου και Τούρκου εβραίου στο θρήσκευμα. Είναι όλοι ίδιοι και είναι όλοι εχθροί.Για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση σιώπησε. Παρά κάποιες φωνές που καλούσαν τον Σαχίν να παραιτηθεί τίποτα δεν συνέβη και μάλλον θα κέρδισε πολλές συμπάθειες στους ηγετικούς κύκλους της Τουρκίας. Αργότερα μίλησε για «παρεξήγηση».Και από τη αντιπολίτευση ένας βουλευτής αντέδρασε και ζήτησε την παραίτηση του Σαχίν, κερδίζοντας το στίγμα του «φίλου των Εβραίων», κατηγορώντας τον για αντισιωνιστικό μένος. Ο ίδιος είπε επίσης πως η κυβέρνηση έχει καταστήσει τον αντισιωνισμό πολιτική της. Επίσης αντέδρασαν και λίγοι ακτιβιστές.Το φαινόμενο όμως είναι γενικό. Μόλις πρόσφατα Τούρκος δάσκαλος ζητούσε το γκρέμισμα συναγωγής στην Κωνσταντινούπολη. Δεν συνελήφθη, όπως και ο έπαρχος δεν παραιτήθηκε και μάλλον έθεσε παρακαταθήκη για υψηλότερα αξιώματα στο μέλλον.Οι δε ακτιβιστές μάλλον θα δουν σύντομα τους εφοριακούς να ανακαλύπτουν παρατυπίες στα λογιστικά βιβλία της οργάνωσής τους. Η ρητορική του μίσους στην Τουρκία δεν διώκεται, εκτός αν μιλήσει κανείς εναντίον Τούρκου σουνίτη μουσουλμάνου.
http://mignatiou.com/
