Συντάκτης:
Τάσος Παππάς Τα κοινοβούλια της Ευρώπης,
το ένα μετά το άλλο, προχωρούν σε ψηφίσματα, μη δεσμευτικά πάντως για
τις κυβερνήσεις, με τα οποία αναγνωρίζουν το παλαιστινιακό κράτος. Στον
κατάλογο βρίσκονται τα κοινοβούλια της Βρετανίας, της Γαλλίας, της
Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και του Λουξεμβούργου, αλλά
απουσιάζει το δικό μας. Δεν έχει δοθεί κάποια εξήγηση γι' αυτό από τη
Βουλή, ενώ η κυβέρνηση μάλλον βολεύεται με την εκκωφαντική σιωπή των
Ελλήνων βουλευτών.
Την ίδια στιγμή το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής
Ένωσης ζήτησε να αφαιρεθεί, έστω και για τεχνικούς λόγους, η οργάνωση
της Χαμάς από τη μαύρη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Ο κλοιός γύρω
από την κυβέρνηση του Ισραήλ σφίγγει -ακόμη και η διοίκηση Ομπάμα
εκφράζει τη δυσφορία της για την τακτική που ακολουθεί έναντι των
Παλαιστινίων-, ωστόσο ο επικεφαλής της, Μπενιαμίν Νετανιάχου, επιμένει
στην άκαμπτη στάση του και μετέρχεται όλα τα μέσα προκειμένου να
μπλοκάρει τη λύση του προβλήματος, ποντάροντας στις ενοχές της Δύσης.
Το πιο δυνατό ιδεολογικό όπλο του είναι το
Ολοκαύτωμα στην εργαλειοποιημένη εκδοχή του. Με αφορμή την απόφαση του
Δικαστηρίου για τη Χαμάς δήλωσε τα εξής: «Φαίνεται πως δεν έχουν μάθει
τίποτα πάρα πολλοί στην Ευρώπη, στο χώμα της οποίας έξι εκατομμύρια
Εβραίοι σφαγιάστηκαν».
Αυτή η χονδροειδής εκμετάλλευση του εβραϊκού
μαρτυρολογίου -πρακτική που ακολούθησαν οι περισσότεροι ηγέτες του
Ισραήλ- έχει φτάσει στα όριά της. Δεν αποδίδει πια κι ας μην εννοούν να
το καταλάβουν οι αξιωματούχοι του Ισραήλ, οι οποίοι εγκαλούν για
αντισημιτισμό όποιον ασκεί κριτική στις επιλογές τους.
Όπως επισημαίνει ο Νόρμαν Φινκελστάιν, «η βιομηχανία
του Ολοκαυτώματος, πολύ περισσότερο από τις ασυναρτησίες κάποιων
αναθεωρητών ιστορικών, είναι εκείνη που απειλεί την ιστορική μνήμη και
προσβάλλει την οδύνη των θυμάτων». Και εμποδίζει, θα προσθέταμε, το
Ισραήλ να γίνει μια πραγματικά δημοκρατική χώρα.
