ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επενδύουν υπερβολικά
πολύ σε θεωρίες οικονομικής καταστροφής. Στην προσπάθειά τους να
αναπτύξουν ένα νέο δικομματισμό κινδυνεύουν να συμβάλουν στην
αποσταθεροποίηση της προβληματικής οικονομίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέος
Βασική πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το χρέος του ελληνικού Δημοσίου είναι μη βιώσιμο. Η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκινάει από αυτή την εκτίμηση για να υποστηρίξει ότι οι προσπάθειες προσαρμογής δεν πρόκειται να αποδώσουν, γι’ αυτό πρέπει να εγκαταλειφθούν.
Στην αντίληψη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ η εξυγίανση του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού συστήματος, το οποίο εξακολουθεί να τραβάει 14 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό σε ετήσια βάση, ή ο περιορισμός του Δημοσίου και του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων δεν παίζουν κανένα ρόλο σε μία οικονομία που βαρύνεται με ένα μη βιώσιμο χρέος του Δημοσίου.
Με βάση την πολιτική επιχειρηματολογία που αναπτύσσουν, η διαχείριση του χρέους σε βάθος χρόνου δεν πρέπει να επιδιωχθεί μέσα από τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους πιστωτές και εταίρους, αλλά μέσα από μία στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να προσεγγίσει τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα χωρίς να υποστεί το σχετικό πολιτικό κόστος και επιχειρεί τη δική του επικοινωνιακή, πολιτική υπέρβαση. Επιδιώκει να κηρύξει έναν πανευρωπαϊκό οικονομικό πόλεμο, στον οποίον η βασική απώλεια θα είναι η Ελλάδα, για να αποφύγει να αντιμετωπίσει την πολυδιάστατη κρίση με υπεύθυνο τρόπο. Ουσιαστικά επιχειρηματολογεί υπέρ μιας καταστροφής που συνδέεται με τη μη βιωσιμότητα του χρέους του Δημοσίου, συμβάλλοντας άθελά του στην προετοιμασία του δικού σεναρίου καταστροφής.
«Γαλάζιες» Κασσάνδρες
Οι θέσεις που αναπτύσσουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν την ευκαιρία στη ΝΔ και τους κυβερνητικούς παράγοντες να αναπτύξουν τη δική τους θεωρία καταστροφής. Σύμφωνα με αυτήν, ενδεχόμενη μετατροπή της δημοσκοπικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ σε άνοδο στην εξουσία μέσω πρόωρων βουλευτικών εκλογών, θα οδηγούσε στην ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας από τις διεθνείς αγορές και στην πλήρη ευρωπαϊκή απομόνωση της χώρας εξαιτίας της στρατηγικής της ρήξης στην οποία έχουν επενδύσει ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του.
Η επιχειρηματολογία της ΝΔ και των κυβερνητικών παραγόντων είναι βάσιμη όπως άλλωστε και η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη δυνατότητά μας να διαχειριστούμε, στις σημερινές συνθήκες, το υπέρογκο δημόσιο χρέος. Προβάλλεται όμως και αυτή με έναν τρόπο που κινδυνεύει να αποδειχτεί επικοινωνιακά και πολιτικά αντιπαραγωγικός. Κατά την άποψή μου η ΝΔ δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει την καταστροφή για να συσπειρώσει τον κόσμο της και να ενισχύσει την πολυσυλλεκτικότητά της. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση προβάλλοντας τις δικές της προτάσεις, αναδεικνύοντας τις αντιφάσεις στην οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και δείχνοντας με πολύ συγκεκριμένους τρόπους ότι η έξοδος από το μνημόνιο στη βάση της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει κοστίζει πολύ λιγότερο για τον μέσο πολίτη από τη στρατηγική της ρήξης που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η «γαλάζια» καταστροφολογία είναι προβληματική από επικοινωνιακή και πολιτική άποψη.
Πρώτον, η ΝΔ είναι το βασικό συστημικό κόμμα και έχει υποχρέωση να αναπτύσσει την πολιτική της με έναν τρόπο που δεν θα δοκιμάζει τις αντοχές ενός ασταθούς οικονομικού συστήματος.
Δεύτερον, η θεωρία της καταστροφής μέσω της πολιτικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκε εντατικά το 2012 και η επανάληψή της δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα.
Τρίτον, το εκλογικό σώμα στο οποίο απευθύνεται η ΝΔ περιέχει, λόγω της κρίσης που προκάλεσε η υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου αλλά και του τρόπου διαχείρισής της, εκατομμύρια συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν καταστραφεί ή είναι στα όρια της καταστροφής. Είναι επικοινωνιακό και πολιτικό λάθος να απευθύνεσαι στους άνεργους, στους μικρομεσαίους και στους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν περιέλθει σε οικονομικό αδιέξοδο, στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ή στους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων που είδαν να απαξιώνονται οι αποταμιεύσεις μιας ζωής, προειδοποιώντας τους για την καταστροφή που μπορεί να φέρει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Τέταρτον, οι πολίτες αλλά και η ίδια η ΝΔ χρειάζονται θετικά πολιτικά μηνύματα. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερη δύναμη καταστροφής από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα αλλά ποιος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει, στη βάση ρεαλιστικών προτάσεων και σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, τα οποία κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο εδώ και μία δεκαπενταετία.
Οι θεωρίες καταστροφής έχουν χαρακτηριστικά αυτοεκπληρούμενης προφητείας γι’ αυτό πρέπει να εγκαταλειφθούν το συντομότερο δυνατόν από τους «μονομάχους» της πολιτικής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το χρέοςΒασική πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το χρέος του ελληνικού Δημοσίου είναι μη βιώσιμο. Η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκινάει από αυτή την εκτίμηση για να υποστηρίξει ότι οι προσπάθειες προσαρμογής δεν πρόκειται να αποδώσουν, γι’ αυτό πρέπει να εγκαταλειφθούν.
Στην αντίληψη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ η εξυγίανση του ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού συστήματος, το οποίο εξακολουθεί να τραβάει 14 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό σε ετήσια βάση, ή ο περιορισμός του Δημοσίου και του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων δεν παίζουν κανένα ρόλο σε μία οικονομία που βαρύνεται με ένα μη βιώσιμο χρέος του Δημοσίου.
Με βάση την πολιτική επιχειρηματολογία που αναπτύσσουν, η διαχείριση του χρέους σε βάθος χρόνου δεν πρέπει να επιδιωχθεί μέσα από τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, τη δημοσιονομική εξυγίανση και τη συνεννόηση με τους Ευρωπαίους πιστωτές και εταίρους, αλλά μέσα από μία στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να προσεγγίσει τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα χωρίς να υποστεί το σχετικό πολιτικό κόστος και επιχειρεί τη δική του επικοινωνιακή, πολιτική υπέρβαση. Επιδιώκει να κηρύξει έναν πανευρωπαϊκό οικονομικό πόλεμο, στον οποίον η βασική απώλεια θα είναι η Ελλάδα, για να αποφύγει να αντιμετωπίσει την πολυδιάστατη κρίση με υπεύθυνο τρόπο. Ουσιαστικά επιχειρηματολογεί υπέρ μιας καταστροφής που συνδέεται με τη μη βιωσιμότητα του χρέους του Δημοσίου, συμβάλλοντας άθελά του στην προετοιμασία του δικού σεναρίου καταστροφής.
«Γαλάζιες» Κασσάνδρες
Οι θέσεις που αναπτύσσουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν την ευκαιρία στη ΝΔ και τους κυβερνητικούς παράγοντες να αναπτύξουν τη δική τους θεωρία καταστροφής. Σύμφωνα με αυτήν, ενδεχόμενη μετατροπή της δημοσκοπικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ σε άνοδο στην εξουσία μέσω πρόωρων βουλευτικών εκλογών, θα οδηγούσε στην ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας από τις διεθνείς αγορές και στην πλήρη ευρωπαϊκή απομόνωση της χώρας εξαιτίας της στρατηγικής της ρήξης στην οποία έχουν επενδύσει ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του.
Η επιχειρηματολογία της ΝΔ και των κυβερνητικών παραγόντων είναι βάσιμη όπως άλλωστε και η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη δυνατότητά μας να διαχειριστούμε, στις σημερινές συνθήκες, το υπέρογκο δημόσιο χρέος. Προβάλλεται όμως και αυτή με έναν τρόπο που κινδυνεύει να αποδειχτεί επικοινωνιακά και πολιτικά αντιπαραγωγικός. Κατά την άποψή μου η ΝΔ δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει την καταστροφή για να συσπειρώσει τον κόσμο της και να ενισχύσει την πολυσυλλεκτικότητά της. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πρόκληση προβάλλοντας τις δικές της προτάσεις, αναδεικνύοντας τις αντιφάσεις στην οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και δείχνοντας με πολύ συγκεκριμένους τρόπους ότι η έξοδος από το μνημόνιο στη βάση της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει κοστίζει πολύ λιγότερο για τον μέσο πολίτη από τη στρατηγική της ρήξης που προπαγανδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η «γαλάζια» καταστροφολογία είναι προβληματική από επικοινωνιακή και πολιτική άποψη.
Πρώτον, η ΝΔ είναι το βασικό συστημικό κόμμα και έχει υποχρέωση να αναπτύσσει την πολιτική της με έναν τρόπο που δεν θα δοκιμάζει τις αντοχές ενός ασταθούς οικονομικού συστήματος.
Δεύτερον, η θεωρία της καταστροφής μέσω της πολιτικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκε εντατικά το 2012 και η επανάληψή της δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα.
Τρίτον, το εκλογικό σώμα στο οποίο απευθύνεται η ΝΔ περιέχει, λόγω της κρίσης που προκάλεσε η υπερχρέωση του ελληνικού Δημοσίου αλλά και του τρόπου διαχείρισής της, εκατομμύρια συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν καταστραφεί ή είναι στα όρια της καταστροφής. Είναι επικοινωνιακό και πολιτικό λάθος να απευθύνεσαι στους άνεργους, στους μικρομεσαίους και στους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν περιέλθει σε οικονομικό αδιέξοδο, στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ή στους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων που είδαν να απαξιώνονται οι αποταμιεύσεις μιας ζωής, προειδοποιώντας τους για την καταστροφή που μπορεί να φέρει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Τέταρτον, οι πολίτες αλλά και η ίδια η ΝΔ χρειάζονται θετικά πολιτικά μηνύματα. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεγαλύτερη δύναμη καταστροφής από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα αλλά ποιος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει, στη βάση ρεαλιστικών προτάσεων και σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές τα βασικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, τα οποία κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο εδώ και μία δεκαπενταετία.
Οι θεωρίες καταστροφής έχουν χαρακτηριστικά αυτοεκπληρούμενης προφητείας γι’ αυτό πρέπει να εγκαταλειφθούν το συντομότερο δυνατόν από τους «μονομάχους» της πολιτικής.
