Ο Νετανιάχου κατά Αράβων του Ισραήλ;

Τσερεζόλε Ελένη Ποιος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εχθρός του κράτους του Ισραήλ; Η απάντηση μπορεί να ακουστεί υπερβολική, ωστόσο δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ο σημερινός πρωθυπουργός του ισραηλινού κράτους παίζει κυριολεκτικά με τη φωτιά, επενδύοντας στο μικροκομματικό του μέλλον και στη διαιώνισή του στην εξουσία, ανοίγοντας τον δρόμο στις πιο ακραίες απόψεις του πολιτικού σκηνικού. Το γεγονός δεν πρέπει να προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη από τη στιγμή που οι απόψεις αυτές, αντί να είναι περιθωριακές, βρίσκονται εντός της κυβέρνησης συνασπισμού υπό τον Νετανιάχου. Και μάλιστα ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φροντίζει να τις καλλιεργεί, προκειμένου να εξασφαλίσει τη στήριξή τους.Είναι φανερό ότι ο Νετανιάχου, που από τους ουκ ολίγους επικριτές του χαρακτηρίζεται η «αποθέωση του οπορτουνισμού», έχει διαλέξει πλευρά: εκείνη των ακραίων θρησκευτικών κομμάτων. Όχι γιατί τα πιστεύει, αλλά γιατί μπορούν να λειτουργήσουν ως όχημα παράτασης της παραμονής του στην εξουσία...
Στον βωμό αυτόν δεν διστάζει να περιορίσει τα δικαιώματα του αραβικού πληθυσμού του κράτους του Ισραήλ, υπογραμμίζοντας, και με αυτόν τον τρόπο, ότι πρόκειται για πολίτες β' κατηγορίας... Και το πράττει αυτό για να «γράψει» πόντους στους ακραίους, αγνοώντας επιδεικτικά το γράμμα και το πνεύμα της Διακήρυξης Ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους, το 1948, όπου τονίζεται ότι αυτό αποτελεί την πατρίδα των Εβραίων και εγγυάται «την πλήρη ισότητα των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων σε όλους τους κατοίκους του, ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής ή φύλου».

Την περασμένη Κυριακή, η κυβέρνηση Νετανιάχου λοιπόν ενέκρινε (με ψήφους 14 - 6) νομοσχέδιο που πλέον θα ορίζει το Ισραήλ ως το έθνος - κράτος του εβραϊκού λαού, διατηρώντας «εθνικά δικαιώματα» μόνο για τους Εβραίους. Πρόκειται για ευθέως ρατσιστική προσέγγιση, που θυμίζει την άρνηση δικαιωμάτων στους μαύρους Αμερικανούς των νότιων Πολιτειών.Το νομοσχέδιο «για την εθνικότητα» έχει προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις στη χώρα. Αλλά και εντός της κυβέρνησης συνασπισμού Νετανιάχου, καθώς τα δύο κεντρώα κόμματά της δεν το στήριξαν. Και ναι μεν μπορεί να μην περάσει, όπως όλα δείχνουν, από την Κνεσέτ (την ισραηλινή Βουλή), ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανώδυνο. Για πολλοστή φορά, οι Άραβες πολίτες του Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι, αισθάνθηκαν αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Η νέα αυτή εξέλιξη φαίνεται έτσι να δικαιώνει διανοούμενους όπως ο ιστορικός και συγγραφέας του μπεστ σέλερ «Πώς επινοήθηκαν οι Εβραίοι» (στα ελληνικά από Pandora Books, 2012), Σλόμο Σαντ. Ο οποίος, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο, «How I stopped being a Jew» (Οκτώβριος, 2014), σε συνέντευξή του στη βρετανική Γκάρντιαν, τόνισε ότι θεωρεί το σημερινό Ισραήλ ως μια από τις περισσότερο ρατσιστικές κοινωνίες στον δυτικό κόσμο και γι' αυτό δεν θέλει να είναι πλέον Εβραίος. Στο ίδιο μήκος κύματος ο βετεράνος βουλευτής της Κνεσέτ, Άραβας Άχμεντ Τίμπι εξήγησε στους Νιου Γιορκ Τάιμς ότι το νομοσχέδιο «επιβεβαιώνει πως το εβραϊκό και δημοκρατικό κράτος αποτελεί μυθοπλασία».

Εύστοχα, ο υπουργός Οικονομικών, και επικεφαλής ενός από τα κεντρώα κόμματα που αντιτάχθηκαν στο νομοσχέδιο, Γιέρ Λαπίντ, αναφερόμενος στον Δρούζο αστυνομικό Ζιντάν Σαΐφ που έδωσε τη ζωή του προστατεύοντας του πιστούς στη συναγωγή της Ιερουσαλήμ, κατά την πρόσφατη επίθεση δύο Παλαιστινίων, αναρωτήθηκε: «Τι θα του πούμε; Τι θα πούμε στην οικογένειά του; Ότι ο νεκρός είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης γιατί γίνονται εσωκομματικές εκλογές στο Λικούντ (το κόμμα του Νετανιάχου);" αποκαλύπτοντας έτσι τις πραγματικές προθέσεις του πρωθυπουργού...