Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
- Η κρίση στη Μέση Ανατολή και οι σχεδιασμοί του Ελληνισμού
- Οι εξελίξεις οδηγούν σε ίδρυση ενός κουρδικού ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή του Βορείου Ιράκ και του Συριακού Κουρδιστάν
- ΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ ζήτημα ενδιαφέρει όλα τα κράτη και τους λαούς της περιοχής, προπάντων, όμως, πρέπει να αποτελεί ένα μάθημα για εμάς τους Έλληνες
Όλα δείχνουν πως οι δραματικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στο εκρηκτικό τρίγωνο Συρία, Βόρειο Ιράκ και Νότια Τουρκία, οδηγούν σε ίδρυση ενός κουρδικού ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή του Βορείου Ιράκ και του Συριακού Κουρδιστάν, το οποίο θα αποτελέσει και την πρώτη σοβαρή μεταψυχροπολεμική μεταβολή συνόρων, συρρίκνωση παλαιών και δημιουργία νέων κρατικών οντοτήτων με απρόβλεπτες συνέπειες για την ειρήνη και ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής.
Η τρικυμιώδης εκδήλωση του επιθετικού ισλαμιστικού φαινομένου ISIS από τη Συρία στο Ιράκ και από το Ιράκ σε περιοχές των Εμιράτων και άλλων τεχνητών βασιλείων και κρατιδίων της Μέσης Ανατολής, απειλεί να ανατρέψει πλήρως το σκηνικό της μετααποικιακής τάξης που επεβλήθη στο σύστημα κρατών της ευρύτερης περιοχής, το οποίο δεν είναι ένα απλό μωσαϊκό κρατών, αλλά μια σημαντική δεξαμενή και πνεύμονας ενεργειακής ασφάλειας για ολόκληρο τον κόσμο. Εδώ παίζεται το στρατηγικό παιγνίδι της γεωπολιτικής με σοβαρές και κρίσιμες διαστάσεις για την πολιτική και οικονομική ανάπτυξη της υφηλίου, κυρίως, όμως, για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ισορροπία των δυνάμεων ενός ταραγμένου κόσμου.
Η εγγυημένη ενεργειακή ασφάλεια
Μέχρι πρότινος, δηλαδή στην τάξη που επεβλήθη στον 20ό αιώνα και την ανατολή του 21ου, οι συνθήκες ενεργειακής ασφάλειας, δηλαδή εγγυημένης και προβλεπόμενης παραγωγής και παροχής ενέργειας από τη Μέση Ανατολή στον οικονομικά προηγμένο κόσμο, ήταν θεμελιωμένες πάνω στην πολιτική σταθερότητα των καθεστώτων, που οικοδόμησε η μετααποικιακή πολιτική τάξη της περιοχής. Τα καθεστώτα αυτά, ανεξαρτήτως διαφόρων ιδεολογικοπολιτικών χρωματισμών και τακτικιστικών προσανατολισμών, επεδείκνυαν μια σταθερή προσήλωση στη συνεργασία τους με τα μεγάλα και μικρά κράτη του προηγμένου δυτικού κόσμου. Ο προηγμένος αυτός δυτικός κόσμος δεν μπορούσε, ούτε και μπορεί να ζήσει και να αναπνέει χωρίς την ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια που του προσφέρει η Μέση Ανατολή.
Αναδόμηση σκηνικού
Σήμερα, αυτό το σκηνικό αναδομείται από τους τζιχαντιστές, ριζοσπάστες, καθεστωτικούς ανατροπείς και έρχεται το άγνωστο, στο οποίο εάν επικρατήσει ο ισλαμικός ριζοσπαστισμός, θα έχουμε πολύ σοβαρές εξελίξεις και αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία, πολιτική και γενικά την πορεία της ανθρωπότητας. Όπως όλα δείχνουν, όμως, εκδηλώνεται ένας σταθερός παράγοντας στην περιοχή, ο οποίος είναι φιλοδυτικός και αυτός δεν είναι η Τουρκία, της οποίας το μέλλον δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια, αλλά είναι ο κουρδικός παράγοντας.
Οι Κούρδοι, όπως είναι γνωστό, είναι διασπαρμένοι σε τέσσερα κράτη, εδώ και πολλούς αιώνες, τη Συρία, την Τουρκία, το Ιράκ και το Ιράν. Ένας μεγάλος αριθμός βρίσκεται στην Τουρκία. Εξίσου σημαντικός είναι στο Ιράκ και στο Ιράν, ενώ ο μικρότερος βρίσκεται στη Συρία. Έπειτα από δεκαετιών πολεμικές αναμετρήσεις ανταρτοπολέμου και εν γένει ανορθόδοξου πολέμου, οι Κούρδοι κατάφεραν σήμερα να έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό προπύργιο κράτους στο Βόρειο Ιράκ, απαλλαγμένο απειλής κατάληψης από την οργάνωση ISIS και που διεκδικεί αυτήν τη στιγμή πολύ σοβαρά τη δυνατότητα να δημιουργήσει το πρώτο ελεύθερο, ανεξάρτητο, εθνικό κράτος των Κούρδων. Σε πρώτη φάση, το κράτος αυτό θα συμπεριλάβει εκτός από το Βόρειο Ιράκ, την κουρδική περιοχή της Συρίας. Η συγκυρία ευνοεί τους Κούρδους, καθώς όλες οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, της Αμερικής προεξαρχούσης, θεωρούν τον κουρδικό παράγοντα ως σταθεροποιητικό της περιοχής και ικανό να εξισορροπήσει την επερχόμενη θύελλα του ισλαμικού εξτρεμισμού.
Σύγκλιση των «μεγάλων»
Προς τούτο συγκλίνουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία, η Κίνα και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι από τα παράξενα της ιστορίας, οι διωκόμενοι και κατατρεγμένοι πανταχόθεν Κούρδοι, σήμερα να συγκεντρώνουν στον χώρο της πολιτικής και κρατικής τους οργάνωσης και της στρατιωτικής τους ισχύος, τις ελπίδες της ανθρωπότητας για απόκρουση και ανάσχεση του επελαύνοντος ισλαμικού εξτρεμισμού. Φυσικά, η Άγκυρα ανησυχεί, γιατί φοβάται τη μετάδοση του «ιού» της κουρδικής ανεξαρτησίας στους κουρδικούς πληθυσμούς εντός της τουρκικής επικράτειας, δηλαδή στη Νοτιοανατολική Τουρκία. Μια κουρδική «Μεγάλη Ιδέα» γεννιέται, και αυτή απειλεί κράτη και βασίλεια.
«Μάθημα» στρατηγικής το Κουρδικό
Το Κουρδικό ζήτημα ενδιαφέρει όλα τα κράτη και τους λαούς της περιοχής όλως ιδιαιτέρως, προπάντων, όμως, πρέπει να αποτελεί ένα μάθημα για εμάς τους Έλληνες, εν Αθήναις και εν Κύπρω, γιατί τα πράγματα στη διεθνή πολιτική ποτέ δεν είναι και δεν μπορούν να είναι στατικά. Όλα διαμορφώνονται και συνδιαμορφώνονται από εκείνους που διεκδικούν την αλλαγή προς το συμφέρον της χώρας και του λαού της. Αυτή η διεκδίκηση προϋποθέτει σχεδιασμό και συνέργειες με συμμάχους, δηλαδή μη αποδοχή των τετελεσμένων και σύμπραξη επί τη βάση κοινών συμφερόντων και σχεδίου που αποσκοπεί σε κοινούς στόχους μεταβολών και αλλαγών εις βάρος των αντιπάλων και υπέρ των ημετέρων δυνάμεων.
Βούληση διεκδίκησης αλλαγών
Οι πολιτικές που ακολουθούμε, κυρίως η Λευκωσία, δεν συνιστούν σχεδιασμό μεταβολών και αλλαγών των εις βάρος μας καταστάσεων, αλλά διαχείριση των τετελεσμένων και διατύπωση παρακλητικών αιτημάτων για παραχωρήσεις οριακών και ανωφελών από εκείνους που εμφανίζονται προς στιγμήν να έχουν το πάνω χέρι στην περιοχή. Η ιστορία όμως και στην Κύπρο την ίδια, αποδεικνύει και απέδειξε πως όλα αλλάζουν εφόσον υπάρχει η βούληση της διεκδίκησης αλλαγών υπέρ του δικαίου και του συμφέροντος της χώρας μας. Παρακαλώντας, κανείς δεν κέρδισε ποτέ τίποτα στην διεθνή πολιτική. Πρέπει να σχεδιάσει, να τολμήσει, να ρισκάρει και να διεκδικήσει το δίκαιό του συμπράττοντας με ισχυρούς και φίλους σε επίπεδο στρατηγικής συμμαχίας.
Πρέπει να υπογραμμίσουμε, τελειώνοντας, πως η πολιτική ηγεσία του τόπου οφείλει να αντιληφθεί πως υπηρετεί το εθνικό συμφέρον, όπως το έχει προδιαγράψει η ιστορική πορεία του τόπου και ο μακραίωνος πολιτισμός του. Οποιαδήποτε άλλη ιδεοληψία περί εκπροσώπησης κοινών συμφερόντων με τους Τούρκους, που είναι κατοχική δύναμη, δημιουργεί στους εχθρούς την πεποίθηση πως είμαστε υποταγμένοι και υποτελείς, και στους φίλους ότι δεν αξίζουμε να υπολογίζουν σε εμάς, να μας σέβονται και να συμμαχούν με μια χώρα που δεν διεκδικεί το συμφέρον και την ελευθερία της.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
