Το τι τελικά έγινε στις Κάνες έχει προφανώς ενδιαφέρον. Ομως υπήρχε ένα γνωστό περιβάλλον στην Ελλάδα που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον κ. Παπανδρέου, είχε περιέλθει σε πολιτικό αδιέξοδο. Υπήρχε μεγάλη κοινωνική αντίδραση. Ο κ. Σαμαράς αρνούνταν πεισματικά να προχωρήσει σε μία συνεννόηση με τον κ. Παπανδρέου. Ενώ στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπήρχε σοβαρή και συνεχής αμφισβήτηση.Με δυο λόγια, η κυβέρνηση Παπανδρέου δοκίμαζε τις αντοχές της. Υπήρχε προφανής εικόνα αδιεξόδου. Αυτό το αδιέξοδο το συνειδητοποίησε ο κ. Παπανδρέου και έκανε την αιφνίδια κίνηση, να τεθεί η συμφωνία με τους εταίρους - δανειστές (που είχε ολοκληρωθεί) σε δημοψήφισμα. Δηλαδή προσπάθησε να αντιμετωπίσει την αδιέξοδη κατάσταση, στην οποία είχε περιέλθει η κυβέρνησή του, με μια πιο αδιέξοδη κίνηση μεταφέροντας το «μπαλάκι» στους Ευρωπαίους εταίρους - δανειστές.

Τότε ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και ο Ομπάμα, συνεκτιμώντας τους κινδύνους που θα είχε εν μέσω κρίσης ένα τέτοιο δημοψήφισμα για την Ιταλία, την Ισπανία κ.λπ. (καθώς οι «αγορές» ήταν έτοιμες να επιτεθούν κι εκεί), μετέτρεψαν το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος σε ένα δίλημμα «παραμονής ή εξόδου» της Ελλάδας από το ευρώ. Και το έκαναν αυτό, γιατί το Grexit εκείνη την εποχή ήταν της... μόδας στο Βερολίνο. Να φύγει η Ελλάδα και να γλιτώσει η άλλη Ευρώπη...Τελικά η πρωτοβουλία είχε μετεξελιχθεί σε «παγίδα» για τη χώρα, ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε μόνο του να σηκώσει το βάρος της κρίσης.

Σε αυτό το περιβάλλον -προφανώς με την κατάφαση και ενεργή δράση της ΕΕ και του Βερολίνου- πήγαμε στη μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου και μέσω αυτής στις εκλογές που ζητούσε ο Σαμαράς για να διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.Μικρές ή μεγαλύτερες συνωμοσίες πάντα υπάρχουν στην πολιτική. Ομως από μόνες τους δεν ευδοκιμούν, εάν δεν υπάρχει ένα ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο που να τις ευνοεί. Κι αυτό είναι το θέμα. Τα άλλα είναι «συνωμοσίες» ή «συνωμοσιολογίες», κατά την προτίμηση καθενός...
 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
panpan@pegasus.gr