Επρόκειτο για μια επιλογή που δημιούργησε σύγχυση και αβεβαιότητα. Αν λαμβανόταν υπόψη κατά γράμμα η ατζέντα της Συνόδου του Βίλνιους, η Γερμανία έμοιαζε να εγκαταλείπει τη γραμμή που υποστήριξε μαζί με τη Γαλλία στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι την άνοιξη του 2008, όταν Σαρκοζί και Μέρκελ έβαλαν βέτο στη διεύρυνση της Συμμαχίας στην πρώην ΕΣΣΔ.
Εμμέσως πλην σαφώς ο Γκάμπριελ, καλυπτόμενος πίσω από τη λέξη ΕΕ, μας λέει ότι η χώρα του πυροδότησε μια σύγκρουση την εξέλιξη της οποίας όχι μόνον δεν μπόρεσε να ελέγξει και να αξιοποιήσει, αλλά η οποία σήμερα απειλεί ζωτικά εθνικά και ευρωπαϊκά συμφέροντα του Βερολίνου.
Οι ομοιότητες και οι αναλογίες με τη Γιουγκοσλαβία του 1991 είναι εμφανείς. Και τότε και σήμερα το Βερολίνο όξυνε με την παρέμβασή του ένα πρόβλημα το οποίο στη συνέχεια δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ούτε σε εθνικό ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο και έστρωσε έτσι το χαλί για μια ωμή αμερικανική παρέμβαση σε συγκρούσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Και στη Γιουγκοσλαβία το 1991 και στην Ουκρανία το 2013 η Γερμανία ενέδωσε σε σύνδρομα του ιστορικού παρελθόντος. Ευτυχώς, σήμερα η στρατηγική διάσταση του κινδύνου παλινδρόμησης σε Ψυχρό Πόλεμο Δύσης - Ρωσίας οδήγησε σε κριτική αποτίμηση των λανθασμένων κινήσεων μέσα σε λίγους μήνες.
