Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ«Τέλος Εποχής» ή σε πιο παραδοσιακή γαλλική διατύπωση «Fin de Regne»
(Τέλος Βασιλείας) για την πολιτική της μονομερούς δημοσιονομικής
λιτότητας στην Ευρωζώνη;Σε κάθε περίπτωση όλα δείχνουν προς αυτή
την κατεύθυνση με ορίζοντα το δεύτερο εξάμηνο του 2014, καθώς οι
ευρωεκλογές στα τέλη Μαΐου είναι ένα κρίσιμο ορόσημο - το αναμενόμενο
απειλητικό για την πολιτική σταθερότητα της Ε.Ε. - Ευρωζώνης μήνυμα που
θα προκύψει από τις κάλπες είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει ήδη
δρομολογημένες εξελίξεις.Εκτός απροόπτου προερχόμενου από
Ανατολάς, αν και είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι ουδείς από τους
εμπλεκομένους επενδύει στην όξυνση της κρίσης στην Ουκρανία.Η στροφή προς την οποία κινείται η Ευρωζώνη έχει ήδη προεξοφληθεί από τις αγορές και τους αρμόδιους αναλυτές, που εκτιμούν ως επικείμενες αποφασιστικές κινήσεις του επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι προς την κατεύθυνση ποσοτικής χαλάρωσης, με στόχο την αποτροπή εγκλωβισμού στον αποπληθωρισμό και τον συνακόλουθο φαύλο κύκλο παρατεταμένης ύφεσης και μαζικής ανεργίας. Το φάντασμα μιας χαμένης δεκαετίας -κατά το πρότυπο της Ιαπωνίας στην περίοδο 1990-2000- έχει αρχίσει να σκιάζει ακόμη και τον ορίζοντα της αθεράπευτης αισιοδοξίας των Μουτζαχεντίν της λιτότητας στο Βερολίνο και στη Φραγκφούρτη.
Καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισαν οι ανατροπές στις παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες από τον Δεκέμβριο του 2012 μέχρι και πρόσφατα. Η προσγείωση άρχισε με τη διαπίστωση της πιστωτικής τάσης της Ανάπτυξης στην Ομάδα Χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) που στην πορεία περιέλαβε το σύνολο των αναδυόμενων αγορών.Η τάση αυτή επιταχύνθηκε με την απόφαση της Fed στις ΗΠΑ να περιορίσει σταδιακά την ποσοτική επέκταση: Λιγότερο φθηνό χρήμα για θεσμικούς και μη επενδυτές για επενδύσεις στις αναδυόμενες, αύξηση των επιτοκίων από τις χώρες αυτής της Ομάδας για να αποτρέψουν περαιτέρω φυγή επενδύσεων και τελικά περαιτέρω συρρίκνωση της ανάπτυξης.
Ολα τα παραπάνω αθροιστικά προσγειώνουν απότομα όλους όσοι στο Βερολίνο πανηγύριζαν, μάλλον πρόωρα, τον θρίαμβο της πολιτικής τους στη διαχείριση της Κρίσης στην Ευρωζώνη: Οι αναδυόμενες αγορές ως εναλλακτική διέξοδος τω γερμανικών εξαγωγών που δεν θα μπορούσε πλέον να απορροφήσει ο αποστραγγισμένος και συμπιεσμένος Νότος της Ευρωζώνης δεν υπάρχει πια...
Τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα όπως συνήθιζε να λέει ο Λένιν: Αν ο Νότος της Ευρωζώνης συν τη Γαλλία ξανακερδίσουν τον κύριο ρόλο στην απορρόφηση των γερμανικών εξαγωγών, τότε χρειάζονται επειγόντως ρευστότητα για αναθέρμανση της ζήτησης.Η στροφή που επιβάλλεται δεν είναι εύκολη και κινδυνεύει να έχει και εσωτερικό πολιτικό αλλά και ευρωπαϊκό κόστος για τη συγκυβέρνηση Μέρκελ - Γκάμπριελ.
Ετσι ξεκίνησε μια προσπάθεια επικοινωνιακής αποδραματοποίησης και υποβάθμισης των αναμενόμενων κινήσεων Ντράγκι, με πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφής την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλρσρούης να κηρύξει εαυτόν αναρμόδιο για τη νομιμότητα ή όχι της προ διετίας δέσμευσης του επικεφαλής της ΕΚΤ να αγοράσει, αν χρειασθεί, μαζικά κρατικά ομόλογα από την πρωτογενή αγορά. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και συνοδεύθηκε με ένα σκεπτικό γεμάτο επιφυλάξεις και ανησυχίες που δεν αναιρούν όμως, παρά τα περί του αντιθέτου γραφόμενα, το «πράσινο φως» της Γερμανίας προς τον Ιταλό κεντρικό τραπεζίτη της Ευρωζώνης.
Ετσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε την επικοινωνιακή υπερκινητικότητα του Ιταλού πρωθυπουργού Ρέντσι, που διαγράφει πιρουέτες μεταξύ περικοπών και ενίσχυσης της ανάπτυξης που δεν μπορεί παρά να είναι ευτυχής, καθώς οι κινήσεις του συμπατριώτη του Ντράγκι θα συμπέσουν από ό,τι φαίνεται με την ανάληψη από την Ρώμη της εξάμηνης προεδρίας της Ε.Ε. γις το δεύτερο εξάμηνο του 2014.
Προεξόφληση ανατροπής Η στροφή προς την οποία κινείται η Ευρωζώνη έχει ήδη προεξοφληθεί από τις αγορές και τους αρμόδιους αναλυτές που εκτιμούν ως επικείμενες αποφασιστικές κινήσεις του επικεφαλής της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι προς την κατεύθυνση ποσοτικής χαλάρωσης, με στόχο την αποτροπή εγκλωβισμού στον αποπληθωρισμό.
