Όπως γράφει ο πανεπιστημιακός Σταύρος Τσακυράκης: «Στην Ευρώπη το λένε πια καθαρά: Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η οικονομία, αλλά το πολιτικό κατεστημένο, που είναι ανίκανο να αλλάξει νοοτροπία και να κάνει αλλαγές». Οι εταίροι και δανειστές μας επικεντρώνουν την κριτική τους ορθότατα στη μεταρρυθμιστική απροθυμία των κομμάτων, είτε κυβερνούν, είτε αντιπολιτεύονται. Διότι ουδείς θέλει να θίξει το πελατειακό κράτος και τις συντεχνίες του, που οδήγησαν τη χώρα στην άβυσσο. Τα πράγματα είναι διαφορετικά σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και Κύπρο. Μόνο στην Ιταλία υπάρχει ανάλογη πολιτική ασθένεια, όμως εκεί υπάρχουν ισχυρές οικονομικές δομές και μια διαφαινόμενη πολιτική ανάταξη.
Πρόσφατη μελέτη της Κομισιόν δείχνει πως εάν γίνονταν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, σε πέντε χρόνια θα δημιουργούνταν σταδιακά 190.000 θέσεις εργασίας. Όμως, στη χώρα μας, οι μεταρρυθμίσεις σέρνονται παντού και οι «αντιστάσεις» στις ευρωπαϊκές προτροπές είναι παγίως αντιμεταρρυθμιστικές. Σωστά επισημαίνει ένας κορυφαίος μάνατζερ, που εκσυγχρόνισε και απογείωσε τον ΟΤΕ, ο Παναγής Βουρλούμης, πως «η μόνη θετική εξέλιξη που έχουμε να δείξουμε είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, που και αυτό οφείλεται στην αύξηση της φορολογίας, στη μείωση των μισθών και συντάξεων και στην καθυστέρηση στην καταβολή οφειλών του Δημοσίου».
Προσφάτως, έχουν δει το φως της δημοσιότητας καθυστερήσεις στην καταβολή συντάξεων, που ξεπερνούν τα τρία χρόνια. Η ΠΟΠΟΠΚ υποστηρίζει πως υπάρχει μια κρυφή τρύπα 2 δισ. ευρώ από τη μη καταβολή 350.000 συντάξεων. Την ίδια ώρα, η φοροδοτική ικανότητα εξαντλείται με μόνο 100.000 οφειλέτες να συμμετέχουν στις ρυθμίσεις χρεών, όταν οι νέοι οφειλέτες φθάνουν στα 2,6 εκατομμύρια.
Ο μύθος για μια σημερινή Ελλάδα με το συγκεκριμένο κομματικό σύστημα, τις νοοτροπίες και τις δομές του προφανώς δεν αποτελεί ελκυστικό επενδυτικό προορισμό. Την κατάσταση επιτείνει το χαοτικό, ισοπεδωτικό και απρόβλεπτο φορολογικό σύστημα. Μέγιστο όπλο κάποιων χωρών όπως η Ιρλανδία και η Κύπρος για την προσέλκυση επενδύσεων διαχρονικά, υπήρξε το σταθερό φορολογικό σύστημα και οι χαμηλοί συντελεστές του.
Ο μύθος περί πολιτικής σταθερότητας καταρρίπτεται από την πόλωση και τον κομματικό κατακερματισμό πιθανών συνεταίρων των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, που αν κερδίσουν, θα προσπαθήσουν να σχηματίσουν κυβέρνηση στις εκλογές του 2015. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση έχουν ελάχιστη αξιοπιστία. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ αποκλείεται να συνεργαστούν. Μετά από όλα αυτά, πώς μπορεί να πιστέψει κάποιος πως το οικονομικό και πολιτικό ποτήρι είναι μισογεμάτο;
Γράφει ο Γιάννης Λούλης
www.johnloulis.gr
