Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Την κατάσταση στην Τουρκία την μελετώ επισταμένα και αφιερώνω αρκετό χρόνο στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της, διότι είναι ο γείτονας που δημιουργεί μόνιμα προβλήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κάθε αλλαγή στη μόνιμα προκλητική Τουρκία θα μπορούσε να επηρεάσει τα πράγματα και τις αποφάσεις στην Αθήνα και τη Λευκωσία και να προκαλέσει “τροκυμία” στις σχέσεις των τριών χωρών.
Η Αγκυρα εποφθαλμιά πάντα το Αιγαίο, ενώ στην Κύπρο παραμένει και σήμερα -40χρόνια μετά την αμερικανοκινούμενη εισβολή- η δύναμη κατοχής, η οποία εμποδίζει την επανένωση του νησιού. Με τα σημερινά δεδομένα, οι σχεδιασμοί στην τουρκική πρωτεύουσα δεν επιτρέπουν ελπίδες για λύση του Κυπριακού. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά για τον Τούρκο πρωθυπουργό, και το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η Κύπρος, αν και θα επιθυμούσε να ξυπνήσει ένα πρώι και η Κύπρος να έχει εξαφανιστεί από το χάρτη, καθώς -ως γνωστόν- δεν τρέφει καλά αισθήματα για τους Τουρκοκύπριους, αφού κοστίζουν στη “μητέρα-πατρίδα” πολλά εκατομμύρια το χρόνο.
Ενα άλλο σημαντικό «αγκάθι» αποτελεί η σχέση «οργής» με τον Αχμέτ Νταβούτογλου, για τον οποίο υποψιάζεται ότι έχει δεθεί στο άρμα της Ουάσιγκτον. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην Αγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, θύματα και αυτοί της οργής του κ. Ερντογάν, αν και έχουν συνηθίσει να αποτελούν τον προσφιλή στόχο του θυμού του Τούρκου πρωθυπουργού, ήταν ήσυχοι διότι γνώριζαν πως θα έριχνε νερό στη φωτιά ο υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας. Οπως ενημερώνουν την Ουάσιγκτον, ο κ. Νταβούτογλου έχει μπει στο στόχαστρο του κ. Ερντογάν επειδή υποψιάζεται ότι δρα στο θέμα των σχέσεων με το Ισραήλ πίσω από την πλάτη του.
Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι θετική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κ. Νταβούτογλου συνεργάζεται με τους Αμερικανούς για την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, χωρίς να έχει ενημερώσει τον Πρωθυπουργό του. Ο κ. Ερντογάν είναι μία ψυχοπαθητική περίπτωση και όσο η οικογένειά του και οι συνεργάτες του αγνοούν το πρόβλημα, τόσο θα επιβαρύνεται η κατάστασή του. Δύο κινήσεις του από τις πολλές επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
– Για να ισοπεδώσει τον υπουργό του των Εξωτερικών ανακοίνωσε δημόσια και με θυμό ότι η βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ περνά από την κατάργηση του αποκλεισμού της Γάζας. Και,
– Τρεις μέρες από τη συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Ρωσίας στο Σότσι, και τις θετικές δηλώσεις του κ. Πούτιν για την Τουρκία, ο κ. Ερντογάν ανακοίνωσε ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τον στρατηγό Σίσι στην Αίγυπτο, ο οποίος είναι ο εκλεκτός της Μόσχας.
Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν πρέπει να περιμένουν καμία υποχώρηση από την Αγκυρα σε κανένα ανοικτό θέμα. Δεν πρέπει να “παραμυθιάζονται” ότι ο Ταγίπ Ερντογάν, επειδή έχει προβλήματα, μεταλλάχθηκε σε ένα οπαδό της ειρήνης. Με βάση τις αντιδράσεις του έναντι του Ισραήλ, το οποίο έχει μεγαλύτερη ανάγκη απ’ ότι το Εβραϊκό Κράτος την Τουρκία, εύκολα και καλόπιστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι μεσολαβητές είναι τη Λευκωσία και την Αθήνα που θα πιέσουν για νέες παραχωρήσεις προς τη δύναμη κατοχής…
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014 - www.ethnos.gr - Φωτογραφία: UN Photo/Eskinder Debebe
Την κατάσταση στην Τουρκία την μελετώ επισταμένα και αφιερώνω αρκετό χρόνο στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της, διότι είναι ο γείτονας που δημιουργεί μόνιμα προβλήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Κάθε αλλαγή στη μόνιμα προκλητική Τουρκία θα μπορούσε να επηρεάσει τα πράγματα και τις αποφάσεις στην Αθήνα και τη Λευκωσία και να προκαλέσει “τροκυμία” στις σχέσεις των τριών χωρών.
Η Αγκυρα εποφθαλμιά πάντα το Αιγαίο, ενώ στην Κύπρο παραμένει και σήμερα -40χρόνια μετά την αμερικανοκινούμενη εισβολή- η δύναμη κατοχής, η οποία εμποδίζει την επανένωση του νησιού. Με τα σημερινά δεδομένα, οι σχεδιασμοί στην τουρκική πρωτεύουσα δεν επιτρέπουν ελπίδες για λύση του Κυπριακού. Τα προβλήματα είναι τόσα πολλά για τον Τούρκο πρωθυπουργό, και το τελευταίο που τον απασχολεί είναι η Κύπρος, αν και θα επιθυμούσε να ξυπνήσει ένα πρώι και η Κύπρος να έχει εξαφανιστεί από το χάρτη, καθώς -ως γνωστόν- δεν τρέφει καλά αισθήματα για τους Τουρκοκύπριους, αφού κοστίζουν στη “μητέρα-πατρίδα” πολλά εκατομμύρια το χρόνο.
Ενα άλλο σημαντικό «αγκάθι» αποτελεί η σχέση «οργής» με τον Αχμέτ Νταβούτογλου, για τον οποίο υποψιάζεται ότι έχει δεθεί στο άρμα της Ουάσιγκτον. Οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην Αγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, θύματα και αυτοί της οργής του κ. Ερντογάν, αν και έχουν συνηθίσει να αποτελούν τον προσφιλή στόχο του θυμού του Τούρκου πρωθυπουργού, ήταν ήσυχοι διότι γνώριζαν πως θα έριχνε νερό στη φωτιά ο υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας. Οπως ενημερώνουν την Ουάσιγκτον, ο κ. Νταβούτογλου έχει μπει στο στόχαστρο του κ. Ερντογάν επειδή υποψιάζεται ότι δρα στο θέμα των σχέσεων με το Ισραήλ πίσω από την πλάτη του.
Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι θετική χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο κ. Νταβούτογλου συνεργάζεται με τους Αμερικανούς για την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, χωρίς να έχει ενημερώσει τον Πρωθυπουργό του. Ο κ. Ερντογάν είναι μία ψυχοπαθητική περίπτωση και όσο η οικογένειά του και οι συνεργάτες του αγνοούν το πρόβλημα, τόσο θα επιβαρύνεται η κατάστασή του. Δύο κινήσεις του από τις πολλές επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
– Για να ισοπεδώσει τον υπουργό του των Εξωτερικών ανακοίνωσε δημόσια και με θυμό ότι η βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ περνά από την κατάργηση του αποκλεισμού της Γάζας. Και,
– Τρεις μέρες από τη συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Ρωσίας στο Σότσι, και τις θετικές δηλώσεις του κ. Πούτιν για την Τουρκία, ο κ. Ερντογάν ανακοίνωσε ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τον στρατηγό Σίσι στην Αίγυπτο, ο οποίος είναι ο εκλεκτός της Μόσχας.
Η Κύπρος και η Ελλάδα δεν πρέπει να περιμένουν καμία υποχώρηση από την Αγκυρα σε κανένα ανοικτό θέμα. Δεν πρέπει να “παραμυθιάζονται” ότι ο Ταγίπ Ερντογάν, επειδή έχει προβλήματα, μεταλλάχθηκε σε ένα οπαδό της ειρήνης. Με βάση τις αντιδράσεις του έναντι του Ισραήλ, το οποίο έχει μεγαλύτερη ανάγκη απ’ ότι το Εβραϊκό Κράτος την Τουρκία, εύκολα και καλόπιστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι μεσολαβητές είναι τη Λευκωσία και την Αθήνα που θα πιέσουν για νέες παραχωρήσεις προς τη δύναμη κατοχής…
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στο ΕΘΝΟΣ την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014 - www.ethnos.gr - Φωτογραφία: UN Photo/Eskinder Debebe