Γιατί τόσο ξάφνιασμα για το «κοινό ανακοινωθέν» με βρετανικό
άρωμα, όταν προηγήθηκαν οι δηλώσεις Ευάγγελου Βενιζέλου για ξεχωριστή
αυτοδιάθεση των Τ/κ, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου;
Και ξανά η συνηθισμένη πρακτική: Ξαφνιάστηκαν όλοι με το διαβόητο διζωνικό «κοινό ανακοινωθέν» και ξεσπάθωσαν από Αθήνα μέχρι Λευκωσία, για προδοσία της Κύπρου από τον Αναστασιάδη! Όταν την προδοσία τη δρομολόγησαν όλοι μαζί από το 1974, υποστηρίζοντας την τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Άλλοι ανεπιφύλακτα και άλλοι διπλοπρόσωπα και δειλά, αποφεύγοντας να την αποκηρύξουν φανερά. Ούτε ακόμα μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους από τον Ντενκτάς...
Από την ώρα, λοιπόν, που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δέχθηκε τις κατευθυντήριες γραμμές με τους Ντενκτάς και εντολοδόχο του Λονδίνου Κ. Βάλτχάιμ στις 12 Φεβρουαρίου 1977, και στη συνέχεια ετοίμασαν όλοι μαζί τον περιβόητο διζωνικό χάρτη που έδωσαν στους Τούρκους εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, στόχος ήταν ο μακαρισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τότε, και εφόσον κανένας δεν έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων τις κατευθυντήριες εκείνες, οι οποίες ήσαν ο θεμέλιος λίθος τής αποδοχής της ομοσπονδιακής δικοινοτικότητας, έστω και αν δεν ονομάστηκε η διζωνική, της αποενοχοποίησης της κατοχικής Τουρκίας, υποβαθμίζοντας το Κυπριακό σε δικοινοτική διαφορά, όλα όσα ακολούθησαν, ειδικά μετά το ψήφισμα 649/90 επί Γ. Βασιλείου, έκτιζαν τη λύση Βαβέλ, φθάνοντας στον Αναστασιάδη.
Είναι όλα καρναβαλίστικα μασκαρέματα. Για 40 χρόνια πολιτικές του πατριάρχη της Διζωνικής μ. Γλαύκου Κληρίδη με καθοδήγηση Λονδίνου.
Η συνεργασία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ ξεκίνησε από το 1974, όταν τον Νοέμβριο ο Γλ. Κληρίδης ζήτησε από τον τότε ΄Υπ. Αρμοστή σερ Όλβερ να σταλούν κατεπειγόντως οι δύο συνεργάτες του, αρχηγοί του ΑΚΕΛ Εζ. Παπαϊωάννου και Α. Φάντης στο Λονδίνο, με βρετανικό αεροπλάνο μέσω βάσεως Ακρωτηρίου, να πείσουν τον Μακάριο να δεχθεί τη γεωγραφική ομοσπονδία, όπως απαιτούσαν Τούρκοι και Τζέιμς Κάλαχαν, πριν από τη συνάντηση της Αθήνας τέλος Νοεμβρίου και προτού επιστρέψει στην Κύπρο, γιατί ο Κληρίδης τους είχε μιλήσει και συμφωνούσαν μαζί του. Και το Φόρεϊν Όφις τους μετέφερε για να... βοηθήσουν οι κομμουνιστές ηγέτες τους ιμπεριαλιστές του Λονδίνου, στις προσπάθειές τους να επιβάλουν την τουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία... Ακόμα προσπαθούν οι άνθρωποι. Σήμερα με τον Αναστασιάδη, εφόσον απέτυχαν και με τον Δ. Χριστόφια.
Ο πατριάρχης της ΔΔΟ άφησε αναγιωτό συνεχιστή του τον Νίκο Αναστασιάδη και ο Εζεκίας Παπαιωάννου τον Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος μας βγήκε από τη... ναφθαλίνη με επιστολή του στα ΜΜΕ, να εξηγήσει τι; Ότι... διαφοροποιείται από το ΑΚΕΛ; Τα ίδια υποστηρίζει και υποστήριζε όλον αυτόν τον καιρό το ΑΚΕΛ. Ο Ά. Κυπριανού διαφωνούσε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στην αναζήτηση κοινού ανακοινωθέντος, απλώς διότι υπήρχε εκείνο του Χριστόφια! Τώρα που έγινε, τράβα με κι ας κλαίω, συμφωνεί να στηρίξει τον Πρόεδρο διότι και η βάση και η κατάληξη είναι η ίδια! Και συμφωνεί προφανώς και ο αποχωρών τον Απρίλιο εξοχότατος υπ. Αρμοστής κ. Matthew Kidd.
O Πρόεδρος Αναστασιάδης παραδέχθηκε εποικοδομητικές ασάφειες στο «κοινό ανακοινωθέν» (θυμηθείτε τον λόρδο Χάνεϊ). Και πότε τα βρετανικά έγγραφα στο Κυπριακό δεν είχαν τέτοιες; Αυτές είναι βρετανικές εξυπνάδες, όχι αμερικανικές. Το επεδίωκαν από το 1965, όταν έγραφαν «Ίσως σταδιακά να γίνει κατορθωτός κάποιος τρόπος συμβιβαστικής διευθέτησης, τον οποίο οι μεν Τούρκοι να ερμηνεύουν ως ομοσπονδία οι δε Έλληνες ως ενωμένο κράτος...». Ακριβώς αυτό συμβαίνει από το 1977!
Σήμερα έστειλαν την κ. Βικτόρια Νιούλαντ να το προωθήσει, η οποία δεν έφθασε να φύγει από την Κύπρο και ζήτησε συγγνώμη από την Ε.Ε. για τη συμπεριφορά της έναντι της τελευταίας. Δεν αποκλείεται να χρησιμοποιεί την ίδια καουμποΐστικη συμπεριφορά και για τους Έλληνες πρόσφυγες της Κύπρου, τους οποίους ούτε καν ενδιαφέρθηκε να συναντήσει, φτάνει να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους και εκείνα των καθοδηγητών τους Βρετανών, την πολιτική των οποίων στάλθηκε να επιβάλει. Προηγήθηκε, βλέπετε, και η πρόσφατη σούπερ επίσημη επίσκεψη που επεφύλαξε στον κ. Αναστασιάδη το Φόρεϊν Όφις στο Λονδίνο...
Όμως, γιατί τόσο ξάφνιασμα για το «κοινό ανακοινωθέν» με βρετανικό άρωμα, όταν προηγήθηκαν οι δηλώσεις Ευάγγελου Βενιζέλου για ξεχωριστή αυτοδιάθεση των Τουρκοκυπρίων, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
«Έχω συμφωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό μου Αχμέτ Νταβούτογλου να δεχθούμε, εγώ τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας και εκείνος της ελληνοκυπριακής. Οι κοινότητες είναι θεσμοθετημένες... Οι συναντήσεις αυτές θα γίνουν αφού εκδοθεί το κοινό ανακοινωθέν... στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, στο κοινοτικό κεκτημένο και εφόσον το πολιτειακό σύστημα θα είναι ομοσπονδία, θα στηρίζεται σε τρεις αρχές... Η λύση θα δοθεί με δημοψηφίσματα στη βάση της αρχής της αυτοδιάθεσης». («Σημερινή» 21.1.2014 «Λύση στη βάση αυτοδιάθεσης» Γ. Χαραλαμπίδη). Γιατί κανένας δεν σχολίασε την αναφορά Βενιζέλου για ξεχωριστή αυτοδιάθεση της μειονότητας του 18%, που θα ακολουθήσει το «κοινό ανακοινωθέν»;
Υ.Γ: Έγραψα σχετικά στη «Σημερινή» στις 31.1.2014: «Ενός κακού μύρια έπονται».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια, συγγραφέας
Και ξανά η συνηθισμένη πρακτική: Ξαφνιάστηκαν όλοι με το διαβόητο διζωνικό «κοινό ανακοινωθέν» και ξεσπάθωσαν από Αθήνα μέχρι Λευκωσία, για προδοσία της Κύπρου από τον Αναστασιάδη! Όταν την προδοσία τη δρομολόγησαν όλοι μαζί από το 1974, υποστηρίζοντας την τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Άλλοι ανεπιφύλακτα και άλλοι διπλοπρόσωπα και δειλά, αποφεύγοντας να την αποκηρύξουν φανερά. Ούτε ακόμα μετά την ανακήρυξη του ψευδοκράτους από τον Ντενκτάς...
Από την ώρα, λοιπόν, που ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος δέχθηκε τις κατευθυντήριες γραμμές με τους Ντενκτάς και εντολοδόχο του Λονδίνου Κ. Βάλτχάιμ στις 12 Φεβρουαρίου 1977, και στη συνέχεια ετοίμασαν όλοι μαζί τον περιβόητο διζωνικό χάρτη που έδωσαν στους Τούρκους εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, στόχος ήταν ο μακαρισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τότε, και εφόσον κανένας δεν έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων τις κατευθυντήριες εκείνες, οι οποίες ήσαν ο θεμέλιος λίθος τής αποδοχής της ομοσπονδιακής δικοινοτικότητας, έστω και αν δεν ονομάστηκε η διζωνική, της αποενοχοποίησης της κατοχικής Τουρκίας, υποβαθμίζοντας το Κυπριακό σε δικοινοτική διαφορά, όλα όσα ακολούθησαν, ειδικά μετά το ψήφισμα 649/90 επί Γ. Βασιλείου, έκτιζαν τη λύση Βαβέλ, φθάνοντας στον Αναστασιάδη.
Είναι όλα καρναβαλίστικα μασκαρέματα. Για 40 χρόνια πολιτικές του πατριάρχη της Διζωνικής μ. Γλαύκου Κληρίδη με καθοδήγηση Λονδίνου.
Η συνεργασία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ ξεκίνησε από το 1974, όταν τον Νοέμβριο ο Γλ. Κληρίδης ζήτησε από τον τότε ΄Υπ. Αρμοστή σερ Όλβερ να σταλούν κατεπειγόντως οι δύο συνεργάτες του, αρχηγοί του ΑΚΕΛ Εζ. Παπαϊωάννου και Α. Φάντης στο Λονδίνο, με βρετανικό αεροπλάνο μέσω βάσεως Ακρωτηρίου, να πείσουν τον Μακάριο να δεχθεί τη γεωγραφική ομοσπονδία, όπως απαιτούσαν Τούρκοι και Τζέιμς Κάλαχαν, πριν από τη συνάντηση της Αθήνας τέλος Νοεμβρίου και προτού επιστρέψει στην Κύπρο, γιατί ο Κληρίδης τους είχε μιλήσει και συμφωνούσαν μαζί του. Και το Φόρεϊν Όφις τους μετέφερε για να... βοηθήσουν οι κομμουνιστές ηγέτες τους ιμπεριαλιστές του Λονδίνου, στις προσπάθειές τους να επιβάλουν την τουρκική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία... Ακόμα προσπαθούν οι άνθρωποι. Σήμερα με τον Αναστασιάδη, εφόσον απέτυχαν και με τον Δ. Χριστόφια.
Ο πατριάρχης της ΔΔΟ άφησε αναγιωτό συνεχιστή του τον Νίκο Αναστασιάδη και ο Εζεκίας Παπαιωάννου τον Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος μας βγήκε από τη... ναφθαλίνη με επιστολή του στα ΜΜΕ, να εξηγήσει τι; Ότι... διαφοροποιείται από το ΑΚΕΛ; Τα ίδια υποστηρίζει και υποστήριζε όλον αυτόν τον καιρό το ΑΚΕΛ. Ο Ά. Κυπριανού διαφωνούσε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στην αναζήτηση κοινού ανακοινωθέντος, απλώς διότι υπήρχε εκείνο του Χριστόφια! Τώρα που έγινε, τράβα με κι ας κλαίω, συμφωνεί να στηρίξει τον Πρόεδρο διότι και η βάση και η κατάληξη είναι η ίδια! Και συμφωνεί προφανώς και ο αποχωρών τον Απρίλιο εξοχότατος υπ. Αρμοστής κ. Matthew Kidd.
O Πρόεδρος Αναστασιάδης παραδέχθηκε εποικοδομητικές ασάφειες στο «κοινό ανακοινωθέν» (θυμηθείτε τον λόρδο Χάνεϊ). Και πότε τα βρετανικά έγγραφα στο Κυπριακό δεν είχαν τέτοιες; Αυτές είναι βρετανικές εξυπνάδες, όχι αμερικανικές. Το επεδίωκαν από το 1965, όταν έγραφαν «Ίσως σταδιακά να γίνει κατορθωτός κάποιος τρόπος συμβιβαστικής διευθέτησης, τον οποίο οι μεν Τούρκοι να ερμηνεύουν ως ομοσπονδία οι δε Έλληνες ως ενωμένο κράτος...». Ακριβώς αυτό συμβαίνει από το 1977!
Σήμερα έστειλαν την κ. Βικτόρια Νιούλαντ να το προωθήσει, η οποία δεν έφθασε να φύγει από την Κύπρο και ζήτησε συγγνώμη από την Ε.Ε. για τη συμπεριφορά της έναντι της τελευταίας. Δεν αποκλείεται να χρησιμοποιεί την ίδια καουμποΐστικη συμπεριφορά και για τους Έλληνες πρόσφυγες της Κύπρου, τους οποίους ούτε καν ενδιαφέρθηκε να συναντήσει, φτάνει να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους και εκείνα των καθοδηγητών τους Βρετανών, την πολιτική των οποίων στάλθηκε να επιβάλει. Προηγήθηκε, βλέπετε, και η πρόσφατη σούπερ επίσημη επίσκεψη που επεφύλαξε στον κ. Αναστασιάδη το Φόρεϊν Όφις στο Λονδίνο...
Όμως, γιατί τόσο ξάφνιασμα για το «κοινό ανακοινωθέν» με βρετανικό άρωμα, όταν προηγήθηκαν οι δηλώσεις Ευάγγελου Βενιζέλου για ξεχωριστή αυτοδιάθεση των Τουρκοκυπρίων, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;
«Έχω συμφωνήσει με τον Τούρκο ομόλογό μου Αχμέτ Νταβούτογλου να δεχθούμε, εγώ τον εκπρόσωπο της τουρκοκυπριακής κοινότητας και εκείνος της ελληνοκυπριακής. Οι κοινότητες είναι θεσμοθετημένες... Οι συναντήσεις αυτές θα γίνουν αφού εκδοθεί το κοινό ανακοινωθέν... στα ψηφίσματα του ΟΗΕ, στο κοινοτικό κεκτημένο και εφόσον το πολιτειακό σύστημα θα είναι ομοσπονδία, θα στηρίζεται σε τρεις αρχές... Η λύση θα δοθεί με δημοψηφίσματα στη βάση της αρχής της αυτοδιάθεσης». («Σημερινή» 21.1.2014 «Λύση στη βάση αυτοδιάθεσης» Γ. Χαραλαμπίδη). Γιατί κανένας δεν σχολίασε την αναφορά Βενιζέλου για ξεχωριστή αυτοδιάθεση της μειονότητας του 18%, που θα ακολουθήσει το «κοινό ανακοινωθέν»;
Υ.Γ: Έγραψα σχετικά στη «Σημερινή» στις 31.1.2014: «Ενός κακού μύρια έπονται».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια, συγγραφέας
