Στην παραπάνω λογική ο διεθνής έλεγχος του Πυρηνικού Προγράμματος της Τεχεράνης είναι αλληλένδετος με τη συμμετοχή του Ιράν στη σταθεροποίηση της Συρίας. Ομως, υπάρχουν τρία διαφορετικά διεθνή φόρουμ που καλούνται να ασχοληθούν με τα πυρηνικά και με τη Συρία.
Πρώτον υπάρχουν οι Συνομιλίες της Γενεύης 5 συν 1 συν Ιράν (τα πέντε Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας συν η Γερμανία), αλλά και οι συνομιλίες Ιράν - ΕΕ που επρόκειτο να αρχίσουν χθες στη Γενεύη.
Ως προς τη Συρία, υπάρχει η προσπάθεια διαμόρφωσης κοινής στάσης της αντιπολίτευσης στη συνάντηση που άρχισε χθες στην Κόρδοβα εν όψει της Συνόδου της Γενεύης που καλούν ΗΠΑ και Ρωσία, στις 22 Ιανουαρίου, με την προσπάθεια συμβιβασμού να μοιάζει με τον τετραγωνισμό του κύκλου, καθώς επί της ουσίας τουλάχιστον για μια μεταβατική περίοδο ο Ασαντ και κάποιοι από τους αντιπάλους του καλούνται να συνυπάρξουν στην ίδια κυβέρνηση. Αυτό που προέκυψε ως αρχικός κοινός παρονομαστής σε διμερείς απόρρητες μακριά από τα ΜΜΕ διμερείς συνομιλίες κινδυνεύει να χαθεί στα πολλαπλά ταυτόχρονα φόρουμ διεθνούς και περιφερειακής διαβούλευσης και διαπραγμάτευσης.
Η φθίνουσα παρεμβατική βούληση και δυνατότητα της Ουάσιγκτον μετά την αποχώρηση από το Ιράκ και την επικείμενη απεμπλοκή από το Αφγανιστάν επιτρέπει στην Ουάσιγκτον να έχει την πρωτοβουλία κινήσεων στον συντονισμό της αντιπολίτευσης στη Συρία, αλλά και να εμποδίσει κάθε ουσιαστική εναντίωση από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, που δεν έκρυψαν τη δυσαρέσκειά τους για την απότομη στροφή της αμερικανικής πλευράς στη Συρία και στο Ιράν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που οι «New York Times» με προχθεσινό δημοσίευμα μας ενημερώνουν ότι ο κίνδυνος της Αλ Κάιντα φέρνει πιο κοντά ΗΠΑ και Ιράν, την ίδια στιγμή ο Κέρι συνδέει τη συμμετοχή της Τεχεράνης στις συνομιλίες για τη Συρία με την αποδοχή σχηματισμού μεταβατικής κυβέρνησης στη Δαμασκό.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣkapopoulos@pegasus.gr
