Τα επεισόδια συνεχίστηκαν μέχρι αργά το απόγευμα.
Οι τρεις γυναίκες, η Σακινέ Τζανσίζ, ιδρυτικό μέλος του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK), η Φιντάν Ντογάν και η Λεϊλά Σαϊλεμέζ, εκτελέστηκαν στις 9 Ιανουαρίου στο Παρίσι στο Κουρδικό Κέντρο Πληροφόρησης (CIK).Οκτώ ημέρες αργότερα η αστυνομία συνέλαβε έναν Τούρκο υπήκοο 30 ετών, τον Ομέρ Γκιουνέι, στον οποίο απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τη δολοφονία των τριών γυναικών. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα, ο Γκιουνέι είχε οριστεί από το ΡΚΚ «οδηγός και συνοδός» της Τσανσίζ, όμως το κίνημα διαψεύδει ότι ο άνδρας είναι μέλος του.Όσον αφορά το κίνητρο της τριπλής δολοφονίας εξετάστηκαν πολλά ενδεχόμενα, όπως το έγκλημα να αφορά ξεκαθάρισμα λογαριασμών που να συνδέεται με τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Άγκυρας και ΡΚΚ. Ενδέχεται όμως να επρόκειτο για ενέργεια της τουρκικής ακροδεξιάς των Γκρίζων Λύκων ή ακόμη και να οφείλεται σε προσωπικές διαφορές μεταξύ του δράστη και των θυμάτων.
Το περιστατικό της δολοφονίας των τριών Κουρδισσών ακτιβιστριών στο Παρίσι γίνεται όλο και πιο περίεργο. Κουρδικά μέσα ενημέρωσης τα οποία και καλύπτουν με συνέπεια και συνέχεια το ζήτημα (βασιζόμενα σε γαλλικές πηγές) πριν λίγο καιρό μετέδωσαν την πληροφορία πως ο βασικός ύποπτος Ömer Güney είχε εισέλθει στο κτίριο (του οποίου ο δείκτης ασφαλείας ήταν ιδιαίτερα υψηλός με κάμερες τόσο στο εσωτερικό του όσο και στο εξωτερικό του) το προηγούμενο βράδυ και με το κινητό του είχε φωτογραφήσει απο το αρχείο του κουρδικού συνδέσμου 329 μέλη φίλα προσκείμενα στο ΠΚΚ. Οι φωτογραφίες στάλθηκαν στην Τουρκία .
Ο Ύποπτος ισχυρίζεται πως εκτελούσε εντολές του ΠΚΚ, οι δε Κούρδοι απο την πλευρά τους ισχυρίζονται πως ταξίδεψε πολλές φορές στην Τουρκία, πως είχε μυστικές επαφές με το τουρκικό κράτος, πως διάκειται φιλικά πρός το Εθνικιστικό Κόμμα ΜΗΡ της Τουρκίας και πως η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 25 - 26 Σεπτέμβριος 2013 μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών της Τουρκικής Κυβέρνησης και της Μυστικής Τουρκικής Υπηρεσίας ΜΙΤ για την ενίσχυση της μεταξύ τους συνεργασίας σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας δεν ήταν άσχετη Παράλληλα κατηγορούν τις γαλλικές αρχές αλλά και το τουρκικό καθεστώς για σοβαρές παρατυπίες και για παραλείψεις κατά την δικαστική έρευνα ιδιαίτερα στο ζήτημα των πέντε κινητών τηλεφώνων που είχε στην διάθεση του και τα οποία δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα
Αξια επισήμανσης τέλος η δήλωση της Μπεσί Χοζάτ της προέδρου της Ένωσης Κοινοτήτων Κουρδιστάν (KCK) στο κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων ANF πως «εκτός από το επίσημο κράτος, υπάρχουν στην Τουρκία και παράλληλα κράτη. Για παράδειγμα το τάγμα του Γκιουλέν είναι παράλληλο κράτος. Το ισραηλινό λόμπυ και τα λόμπυ των εθνικιστών Αρμενίων και Ελλήνων είναι παράλληλα κράτη» και σκοπός των παράλληλων αυτών κρατών είναι να εμποδιστεί ο εκδημοκρατισμός στην Τουρκίας»
Παρόμοια πράγματα είχε πει στο παρελθόν και ο ηγέτης του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Σύμφωνα με τα πρακτικά της συνάντησης που είχε η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών ΜΙΤ με τον Οτζαλάν στις φυλακές Ίμραλι τον Φεβρουάριο του 2013, ο Οτζαλάν είχε πει «μετά τον εξισλαμισμό της Μικρασίας υπάρχει το μίσος των Χριστιανών που συνεχίζεται εδώ και χίλια χρόνια. Οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Εβραίοι έχουν αξιώσεις στη Μικρασία».Είπε επίσης ότι «οι Κούρδοι είναι αποκλεισμένοι από το κράτος εδώ και έναν αιώνα. Στην πραγματικότητα, αρχικά ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ τους είχε περιλάβει, αλλά μεσολάβησαν το εβραϊκό λόμπι, οι Αρμένιοι και οι Εβραίοι και είπαν εμείς θα πετύχουμε στο βαθμό που θα παραγκωνιστούν οι Κούρδοι. Αυτό είναι παράλληλο κράτος». (ΕΘΝΟΣ)
Φρόνιμο θα ήταν απο Ελληνικής πλευράς να επισημανθεί ΕΚ ΝΈΟΥ πώς η Ελλάδα και η Ελληνική κοινωνία για πολλές δεκαετίες αγκάλιασε το Κουρδικό κίνημα με θέρμη.Σε περίπτωση που ανασυρθεί το σύνδρομο του Ναΐρόμπι ως επιχείρημα η απάντηση είναι πως και η Συρία και το καθεστώς Ασαντ φέρουν βαρύτατες ευθύνες για την παράδοση Οτζαλάν στις τουρκικές αρχές (εγκαινιάζοντας έτσι μια στενή πολιτική συνεργασία με το τουρκικό καθεστώς κατά του ΠΚΚ και την απαρχή μιας εκ νέου επιθετικής πολιτικής κατά των Κούρδων της Συρίας όμως σήμερα είναι στρατηγικοί σύμμαχοι).
Φυσικά ουδείς δύναται να ξεχάσει το περιστατικό που έλαβε χώρα ανοικτά της Χίου όπου ώς ανέφερε σε άρθρο του ο Κος Μελέτης στο Εθνος κατέδειξε πως "Η συμπάθεια και η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού προς τους Κούρδους και τους Τούρκους δημοκράτες αγωνιστές μετατράπηκε όμως σε άλλοθι για τη νομιμοποίηση ενός επικίνδυνου προξενιού Ελλήνων υποτιθεμένων διεθνιστών και αντιεξουσιαστών με μέλη τουρκικών τρομοκρατικών οργανώσεων. Χρήματα υπήρχαν μια και οι τρομοκρατικές οργανώσεις της Τουρκίας επιδίδονται με επιτυχία και στο εμπόριο ναρκωτικών και όπλων.
Είθισται οι πολιτικές δηλώσεις να αποτελούν μέρος του πολιτικού παιγνίου αυτή η παράμετρος δεν πρέπει και δεν μπορεί να διαφεύγει της προσοχής μας, όμως στο όνομα καμιάς κάθετης ή οριζόντιας λογικής δεν πρέπει και να μην αποτελούν αντικείμενο προβληματισμού μας.
