Οι δύο αυτές επιθέσεις της γυναίκας και του άνδρα καμικάζι αντίστοιχα, στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και σε τοπικό τρόλεϊ, πυροδότησαν τίτλους από μεγάλα δυτικά ΜΜΕ, όπως η «Τρομοκρατία επέστρεψε στη Ρωσία» και άλλους, ανάλογου περιεχομένου. Αν πραγματικά θέλουμε να δούμε σε βάθος και όχι επιφανειακά το ευαίσθητο αυτό θέμα, η ουσιαστική ερώτηση είναι «αν η τρομοκρατία έφυγε ποτέ από τη Ρωσία».
Κρυφός πόλεμος
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θεαματικά βήματα στον αγώνα κατά των τρομοκρατών, ωστόσο ο εφιάλτης είναι και θα είναι εδώ. Ενα μικρό παράδειγμα της μάχης των ρωσικών αρχών, αλλά και των αποτελεσμάτων της, είναι πως κατά μέσο όρο ετησίως εκατοντάδες είναι οι τρομοκρατικές επιθέσεις που αποτρέπονται, άλλες εν τη γενέσει τους και άλλες κυριολεκτικά στο παρά ένα της εκδήλωσής τους.Ωστόσο για την αποφυγή της τρομοκράτησης του πληθυσμού, ελάχιστες από αυτές τις επιτυχίες της αστυνομίας ανακοινώνονται την ώρα που συμβαίνουν, αλλά συνήθως στις αρχές Νοεμβρίου όταν με αφορμή τη γιορτή της «Αστυνομίας» ο εκάστοτε αρχηγός της FSB ανακοινώνει τον συνολικό απολογισμό (απόπειρες, εξουδετερώσεις, συλλήψεις, δολοφονίες τρομοκρατών και απώλειες ανδρών των ειδικών δυνάμεων).
Επομένως ο συνολικός αριθμός των τρομοκρατικών επιθέσεων που σημειώνονται ανά έτος, άσχετα με το πόσο θεαματικές ή πολύνεκρες είναι, στην πραγματικότητα είναι πολύ λίγος. Ουσιαστικά παραδείγματα για την αλλαγή της εικόνας είναι πως η Τσετσενία που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν η πιο θερμή περιοχή του πλανήτη, εδώ και πέντε τουλάχιστον χρόνια είναι η πιο ασφαλής της Ρωσίας, καθώς και ότι οι αρχές έχουν κατορθώσει όλες τις τρομοκρατικές ενέργειες οι οποίες έχουν εκδηλωθεί την τελευταία τετραετία, να τις κρατήσουν εκτός Μόσχας.
Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως ίσως στο μέλλον οι τρομοκράτες δεν θα καταφέρουν να επιστρέψουν στη ρωσική πρωτεύουσα, καθώς όσα μέτρα και αν υπάρχουν, σε μια πόλη 15 εκατομμυρίων ανθρώπων είναι αδύνατον πάντοτε όλες οι επιτυχίες να είναι με το μέρος της αστυνομίας καθώς σημαντική παράμετρος είναι και αυτή του παράγοντα «τύχη», η οποία έλειπε από τις αρχές του Βόλγκογκραντ, καθώς, ενώ υπήρχε η πληροφορία για τα επικείμενα τρομοκρατικά χτυπήματα και ο αστυνομικός αντιλήφθηκε τη «μαύρη χήρα» στο σταθμό του Βόλγκογραντ, για μερικά μόλις δευτερόλεπτα δεν κατόρθωσε να την εξουδετερώσει.Το χειροπιαστό έργο που έχει συντελεστεί στη μάχη κατά της τρομοκρατίας ήταν και ο λόγος που έκανε τον Βλαντίμιρ Πούτιν, στη διάρκεια της επίσκεψής του στο Βόλγκογκραντ, αντί να πάρει τα κεφάλια των επιτελών, να τους μοιράσει μπράβο και ευχές για το 2014 και ταυτόχρονα να τους ντοπάρει για τον αγώνα τους, ο οποίος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Εκτός από το ντοπάρισμα προς τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων της FSB και του στρατού, ο Ρώσος πρόεδρος υποσχέθηκε πως σύντομα θα υπάρξει η τιμωρία των τρομοκρατών, κάτι που αργά ή γρήγορα θα συμβεί, άσχετα αν αυτό δεν θα σημάνει και την τελική νίκη της Μόσχας απέναντι στους τρομοκράτες. Οι τελευταίοι, άθελά τους ή εξαιτίας της αδυναμίας τους, μπορεί να κατόρθωσαν να σκορπίσουν το θάνατο και το φόβο, την ίδια όμως στιγμή με τις πράξεις τους έφεραν απέναντί τους την πλειονότητα των μουσουλμάνων του Βόλγκογκραντ.
Πέραν του γεγονότος πως επί δεκαετίες ζούσαν ήσυχα, δεν επιθυμούν μια μικρή ομάδα αρρώστων να μετατρέψει την πόλη τους σε Γκρόζνι του 2000, την ίδια στιγμή που ποτέ τους δεν θα ξεχάσουν πως μπορεί ενδεχομένως και οι ίδιοι να μην τρέφουν την καλύτερη γνώμη για τον Πούτιν, ωστόσο με την πράξη τους οι τρομοκράτες δεν τιμώρησαν τον Πούτιν, αλλά συγγενείς τους, φίλους τους, συμπολίτες και ομοθρήσκους τους.
Οι δύο τρομοκρατικές επιθέσεις δεν έγιναν σε καθόλου τυχαία στιγμή, καθώς τον Φεβρουάριο η πόλη του Σότσι της Μαύρης Θάλασσας θα φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς. Τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας που έχουν από καιρό καταστρωθεί από τη Μόσχα, θα ενισχυθούν κατά πολύ, αν και ουδείς μπορεί να πιστέψει πως, πέραν των βαρύγδουπων απειλών τους, οι τρομοκράτες θα κάνουν το μοιραίο λάθος να βάλουν κατά δυτικών στόχων.
Μια σημαντική διαφορά και ίσως κατάκτηση στη σχέση των δύο υπερδυνάμεων, αν αυτή δεν έγινε για τους τύπους, είναι πως πρώτη φορά ύστερα από τρομοκρατικό χτύπημα εντός της ρωσικής περιφέρειας, οι ΗΠΑ καταδίκασαν ανοιχτά τις επιθέσεις, ενώ η Μόσχα από την πλευρά της δεν άφησε ουδεμία αιχμή για χρηματική βοήθεια της Δύσης προς τους τρομοκράτες, ενώ εμφανίστηκε θετική στο να συνεργαστεί από κοινού με την Ουάσιγκτον στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας.
Σε αντίθεση με τη Δύση που έστω και με καθυστέρηση πήρε την αυτονόητη θέση, δυστυχώς ακραίες φωνές από την Ελλάδα απέδειξαν πως έχουν μείνει όχι ένα, αλλά πολλά βήματα πίσω, καθώς υποστήριξαν πως οι τρομοκράτες παίρνουν την εκδίκησή τους για τις επιχειρήσεις του Πούτιν σε Τσετσενία και Νταγκεστάν. Για την ιστορία: και οι δύο δημοκρατίες αποτελούν υποκείμενα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, άρα καλό θα ήταν οι «ανοιχτοχέρηδες» προς τα σύνορα ξένων κρατών να πάρουν σαφή θέση και για τη στάση που θα πρέπει να κρατά και η Ελλάδα στις κατά καιρούς γεωγραφικές διεκδικήσεις των γειτόνων της...
