Σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί μερικοί πολιτικοί ή αναλυτές να θεωρούν την Ελλάδα μια εύκολη «Ιφιγένεια» για την Ευρώπη. Δεν είναι. Παρ' όλα αυτά, ακόμα κι αν υποτιμηθεί ο ελληνικός κίνδυνος, «καιροφυλακτούν» οι πολύ πιθανές πολιτικές αναταράξεις, που θα αντιμετωπίσει η Ευρωζώνη την επομένη των ευρωεκλογών του Μαΐου, που ενδεχομένως θα δημιουργήσουν -εκ των πραγμάτων- νέο πλαίσιο εξελίξεων, σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία (εκτός Ελλάδος).
Εδώ τά πράγματα, για τη Γερμανία αλλάζουν και δυσκολεύουν. Οι συσχετισμοί για να υπάρξει Ευρωζώνη, όπως την ξέρουμε σήμερα, θα επιβάλουν αλλαγές στις γερμανικές πολιτικές για την Ευρώπη. Ενώ η αποτροπή διεθνών αναταράξεων θα παρακινήσει το άμεσο ενδιαφέρον ευρύτερων δυνάμεων (ΗΠΑ κλπ.) με διαφοροποιήσεις και δραστήριο ρόλο του Παρισιού, της Ρώμης και της Μαδρίτης. Είναι ένα πιθανό σενάριο.
Το επισημαίνουμε, γιατί η πολιτική ελίτ στην Ελλάδα σκέφτεται με βάση αποκλειστικά το σημερινό «γερμανικό μονόδρομο» και σχεδιάζει «προεκλογικά διλήμματα» με τη γερμανική συνδρομή εν όψει Ευρωεκλογών, που την επομένη ίσως να μην ισχύουν...
Υπ' αυτήν την έννοια, ορθώς η ελληνική κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει «αποτελέσματα» της πολιτικής που ακολουθήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, πριν από τις ευρωεκλογές. Και για να προλάβει ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα και για να μη βρεθεί την επόμενη ημέρα σ' ένα πλαίσιο που εκ των πραγμάτων ίσως θα την «αδειάζει» καθώς δεν θα επιβεβαιώνει το «γερμανικό μονόδρομο» που ακολούθησε. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι ευρωεκλογές δεν θα έχουν καμία σχέση από πλευράς σημασίας, με όλες τις προηγούμενες...
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
panpan@pegasus.gr
