-Το 1995 η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αναδημοσιεύει άρθρο 66 ετών, δηλαδή του 1945, αμέσως μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου. Στο άρθρο, Ελβετός δημοσιογράφος ρωτάει ανώτατο αξιωματούχο της Καγκελαρίας, σχετικά με την πορεία της χώρας του μετά την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη. Η ερώτηση έχει ως εξής"Και τώρα τί σκοπεύετε να κάνετε; Νικηθήκατε. Ο κόσμος σας μισεί. Δεν πρόκειται να ξεχάσει αυτά που κάνατε. Πώς θα ορθοποδήσετε ξανά ως έθνος;". Η απάντηση του ηχεί στα αυτιά μας στις μέρες μας και προκαλεί αποτροπιασμό, ανάλογο με τα ντοκιμαντέρ εκείνα τα οποία εμφανίζουν αποστεωμένους αιχμαλώτους του Άουσβιτς και του Νταχάου. "Οι λαοί ξεχνούν γρήγορα. Αυτή είναι εξάλλου και η διαφορά τους από ένα έθνος που θυμάται, όπως η ανώτερη φυλή των Γερμανών (!). Τα χρήματα που θα δοθούν για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας θα είναι πολλά, θα έρθουν να δουλέψουν για μας και αυτοί που μέχρι τώρα πολέμησαν εναντίον μας (!). Είμαστε μια φυλή εργατική, που θα ξαναδημιουργήσει την ισχυρή, ενωμένη Γερμανία (!). Θα δείτε ότι θα γίνουμε η ισχυρότερη οικονομικά χώρα (!). Και τότε ο Γκέμπελς θα μπορέσει να σηκωθεί από τον τάφο του και να αναφωνήσει: "Και όμως νικήσαμε"!!!
- Αναφορικά με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.Η Γιουγκοσλαβία ως κράτος γεννήθηκε το 1919, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτελείτο από κομμάτια της πρώην Αυστροουγγαρίας και βεβαίως την Σερβία, που ήταν και η μόνη που ήταν οργανωμένη ως κράτος με στρατό, με δημοσιοϋπαλληλία και βεβαίως με εξωτερική πολιτική. Το πείραμα των τριών βασιλείων - γιατί αρχικά λεγόταν το Βασίλειο της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας - δεν πέτυχε. Και δεν πέτυχε; Γιατί η μεν Σερβία είχε υπόψη της ένα κεντρικό κράτος, ένα συγκεντρωτικό κράτος υπό σερβική διοίκηση, ενώ οι άλλοι φαντάζονταν το καινούργιο κράτος σαν μία ομοσπονδία. Αυτό δεν έγινε στον μεσοπόλεμο. Η δυσαρέσκεια των Κροατών ιδίως ήταν πάντοτε μεγάλη. Υπήρχε μία έντονη δυσαρέσκεια, η οποία και εκφράστηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν οι Κροάτες συνεργάστηκαν αμέσως με τα στρατεύματα κατοχής, ενώ οι Σέρβοι υπέστησαν το μεγαλύτερο μέρος της κακομεταχείρισης των στρατευμάτων κατοχής. Πρώτα απ' όλα το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε, ενώ αντιθέτως, στο Ζάγκρεμπ έγινε υποδοχή με μεγάλο ενθουσιασμό των γερμανικών στρατευμάτων.
-Στη Γερμανία το 1995 η Βουλή εγκρίνει την αποστολή στρατιωτών και μαχητικών αεροσκαφών στην πρώην Γιουγκοσλαβία, εμπλέκοντας, για πρώτη φορά μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το γερμανικό στρατό σε αποστολή μάχης στο εξωτερικό. Ήταν μια απόφαση στην οποία τότε ίσως να μην δόθηκε η σημασία που έπρεπε. Η επιστροφή της Γερμανίας στα Βαλκάνια ήταν μία ακόμη φάση του σχεδίου απόλυτης ηγεμονίας της .Οι Γερμανοί είχαν σοβαρά οικονομικά συμφέροντα βαθιά καταχωνιασμένα και ενσωματωμένα σε Σλοβενία και Κροατία από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ο μόνος τρόπος για να τα επανακτήσουν ήταν το σπάσιμο της κεντρικής κυβέρνησης του Βελιγραδίου.
- Οι πρώτοι που ζήτησαν την ανεξαρτησία από το σχήμα της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας, ήταν οι Σλοβένοι και οι Κροάτες. Και βεβαίως αυτούς ευνόησε η Γερμανία της εποχής εκείνης. Η Αμερική από την πλευρά της ήταν στην αρχή αρκετά επιφυλακτική και προσπαθούσε να πείσει τους ενδιαφερομένους να συνεννοηθούν μεταξύ τους πριν προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια. Εμφανίσθη όμως πρώτος ο Γκένσερ, υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας. Ο Γκένσερ πρέπει να πούμε ότι είχε πολλούς ψηφοφόρους Κροάτες, διότι οι δοσίλογοι Κροάτες μετά τον πόλεμο, κατέφυγαν στη Γερμανία. Όπου έτυχαν και μεγάλης περιποίησης, διότι ήταν συνεργάτες των Γερμανών. Μπορεί ν' άλλαξε το καθεστώς, αλά το αίμα νερό δεν γίνεται. Η φιλία συνεχίστηκε. Οι Κροάτες δοσίλογοι, οι Ουστάσα, όσους δεν έπιασε ο Τίτο, οι άλλοι κατέφυγαν στη Γερμανία, οι οποίοι σε όλη τη διάρκεια της τιτοϊκής εποχής ήταν ακραιφνώς αντικομμουνιστές και αντιτιτοϊκοί βεβαίως.Αυτοί ήταν και λίγο τα χαϊδεμένα παιδάκια της Γερμανίας, σ' εποχές διηρημένης Γερμανίας, Ανατολή - Δύση και όλα τα καλά. Ως εκ τούτου, ο Γκένσερ θεώρησε υποχρέωσή του να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους του και να πει: «Βεβαίως πρέπει ν' αναγνωρίσουμε την Κροατία». Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος υπουργός, ο οποίος έκανε την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίζοντας τη Σλοβενία και την Κροατία. Από εκεί αρχίζει το κακό.
-Κατά την άποψη έγκυρων δυτικών κύκλων στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες, το υπό εξέλιξη γερμανικό δίπτυχο είναι το εξής: εξασθένηση των κεντρικών κυβερνήσεων και απόσπαση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τις κεντρικές κυβερνήσεις. Ετσι θα δημιουργούνται συνθήκες αδυναμίας αντιδράσεως σε μια ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης και, κατ' επέκταση, εύκολης υπαγόρευσης όρων από την Κομισιόν και το Βερολίνο. Ας ληφθεί υπ' όψιν ότι παρόμοιος ήταν και ο τρόπος με τον οποίο ενώθηκαν οι δύο Γερμανίες. Η Ανατολική Γερμανία έσπασε σε κρατίδια και ενώθηκε με τη Δυτική. Το ίδιο συνέβη και στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Οι Γερμανοί είχαν σοβαρά οικονομικά συμφέροντα βαθιά καταχωνιασμένα και ενσωματωμένα σε Σλοβενία και Κροατία από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ο μόνος τρόπος για να τα επανακτήσουν ήταν το σπάσιμο της κεντρικής κυβέρνησης του Βελιγραδίου.
Η γερμανική αυτή νοοτροπία και πρακτική ανιχνεύεται πολύ πίσω, στην πρωσική εποχή.
Η Πρωσία, κυριαρχούσα γερμανική κρατική οντότητα του 19ου αιώνα, συγκέντρωσε γύρω της όλα τα μικρά γερμανικά κρατίδια της εποχής και τα έθεσε υπό τον πολιτικό της έλεγχο μέσα από τη δημιουργία οικονομικών και τελωνειακών ενώσεων, εγχείρημα που διευκολύνθηκε από την εντυπωσιακή βελτίωση των μεταξύ τους υποδομών επικοινωνίας και μεταφοράς.Το ενδιαφέρον είναι ότι η Πρωσία χρησιμοποίησε το «χαρτί» της νομισματικής και τραπεζικής ένωσης για να «δέσει» τα μικρότερα και πλέον αδύναμα γερμανικά κρατίδια στην οικονομική και δημοσιονομική της πολιτική πριν τα εντάξει στο τραπεζικό της σύστημα. Η Πρωσία χρησιμοποιήθηκε το 1834 ως «όχημα» για την πολιτική ένωση των κατακερματισμένων γερμανικών κρατιδίων. Σήμερα, στη σύγχρονη εκδοχή της, χρησιμοποιείται η Γερμανία ως «όχημα» για την πολιτική ένωση της Ευρώπης
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,ONALERT.GR
