Τα νεότερα στοιχεία από το Βερολίνο, δύο ημέρες πριν από τη
«δύσκολη» συνάντηση Α. Μέρκελ - Αντ. Σαμαρά και σχεδόν δύο μήνες μετά
τις εκλογές που οδηγούν στον μεγάλο συνασπισμό Χριστιανοδημοκρατών -
Σοσιαλδημοκρατών, επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες της «δημοκρατίας» (από
τις 4 Σεπτεμβρίου) ότι η γερμανική πολιτική έναντι της Ελλάδας θα είναι
στο εξής αυστηρότερη συγκριτικά με την προηγούμενη τριετία. Οι
στρατηγικές επιλογές και οι τακτικές κινήσεις του Βερολίνου, από το Μάιο
του 2010 ως πρόσφατα, προκαλούσαν έκπληξη, επειδή το CDU της κυρίας
Μέρκελ καταπατούσε βασικές πολιτικές και οικονομικές αξίες του
Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και βρισκόταν στον αντίποδα των προσεκτικών
επιλογών (με εξαίρεση το Γιουγκοσλαβικό) του «πολιτικού πατέρα» της, του
Χ. Κολ, έναντι της Ελλάδας.
Τώρα, η συνεργασία του CDU με το σοσιαλδημοκρατικό SPD ωθεί προς μια ακόμα πιο ανάλγητη πολιτική που δεν θα έχει σχέση ούτε καν με (τα αναμενόμενα στις διακρατικές σχέσεις) ανταλλάγματα που ζητούσε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Χ. Σμιτ από τον Κων. Καραμανλή για την ένταξη στην ΕΟΚ ή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο Γκ. Σρέντερ από τον Κων. Σημίτη σε πλήθος θεμάτων. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά οι ομοιότητες είναι διδακτικές, προειδοποιητικές και ανησυχητικές.
Εγκυρότατες πληροφορίες, που βρίσκονται στη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης, δείχνουν ότι το SPD βρίσκεται στην ίδια, αν όχι σκληρότερη, γραμμή με την καγκελάριο. Ανώτερα στελέχη του SPD σε συνομιλίες με Ευρωπαίους διπλωμάτες ξεκινούν από την παραδοχή του αυτονόητου, ότι τα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν αρκούν για την ανάκαμψη, επειδή στραγγαλίζουν την πραγματική οικονομία και μειώνουν την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, εξουδετερώνοντας τις προοπτικές ανάπτυξης. Παραδέχονται, επίσης, ότι η γερμανική οικονομία αποκομίζει κέρδη από τους τόκους, καθώς η Ελλάδα αποπληρώνει ομαλά τα δάνειά της.
Ομως, αντί της στήριξης της ανάπτυξης, το SPD αρνείται τον εαυτό του, ενισχύοντας τις επιλογές της κυρίας Μέρκελ. Τα στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών, που είναι αρμόδια για τη δημοσιονομική πολιτική και τον προϋπολογισμό, φέρεται να είναι επιφυλακτικά έναντι της ενεργοποίησης μηχανισμών που θα έδιναν μεγαλύτερες γερμανικές εγγυήσεις προς τον Νότο και την Ελλάδα. Απορρίπτουν κατηγορηματικά τη σύσταση ταμείου αποπληρωμής χρεών και την έκδοση ευρωομολόγων, ενώ ως προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας ESM και την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών παραμένουν αρνητικοί μέχρι, τουλάχιστον, να ληφθούν αποφάσεις για τον ενιαίο μηχανισμό επιτήρησης, τον SSM.
Τα κοινά μηνύματα του CDU και του SPD προς την Αθήνα έχουν και μια σαφή πολιτική πτυχή που βασίζεται αφενός σε ψυχρές αναλύσεις και αφετέρου σε μικροκομματικούς υπολογισμούς: δηλώνουν ότι, λόγω στερεοτύπων, ο μέσος Γερμανός θεωρεί ότι το Βερολίνο επωμίζεται μεγάλα βάρη για τη διάσωση του Νότου. Επομένως, τα αντιευρωπαϊκά αντανακλαστικά και η Ακροδεξιά ενισχύονται και οι καυτές αποφάσεις θα είναι καλύτερο να ληφθούν μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Για ορισμένους δε συνεργάτες της καγκελαρίου, τα σημαντικότερα θα πρέπει να αποφασιστούν σε Διακυβερνητική για την αναθεώρηση των Συνθηκών της Ε.Ε. ακόμα μετά και τις εκλογές της (ευρωσκεπτικιστικής) Βρετανίας, δηλαδή τον Μάιο του 2015!
Αλέξανδρος Τάρκας
Τώρα, η συνεργασία του CDU με το σοσιαλδημοκρατικό SPD ωθεί προς μια ακόμα πιο ανάλγητη πολιτική που δεν θα έχει σχέση ούτε καν με (τα αναμενόμενα στις διακρατικές σχέσεις) ανταλλάγματα που ζητούσε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Χ. Σμιτ από τον Κων. Καραμανλή για την ένταξη στην ΕΟΚ ή στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ο Γκ. Σρέντερ από τον Κων. Σημίτη σε πλήθος θεμάτων. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά οι ομοιότητες είναι διδακτικές, προειδοποιητικές και ανησυχητικές.
Εγκυρότατες πληροφορίες, που βρίσκονται στη διάθεση της ελληνικής κυβέρνησης, δείχνουν ότι το SPD βρίσκεται στην ίδια, αν όχι σκληρότερη, γραμμή με την καγκελάριο. Ανώτερα στελέχη του SPD σε συνομιλίες με Ευρωπαίους διπλωμάτες ξεκινούν από την παραδοχή του αυτονόητου, ότι τα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν αρκούν για την ανάκαμψη, επειδή στραγγαλίζουν την πραγματική οικονομία και μειώνουν την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, εξουδετερώνοντας τις προοπτικές ανάπτυξης. Παραδέχονται, επίσης, ότι η γερμανική οικονομία αποκομίζει κέρδη από τους τόκους, καθώς η Ελλάδα αποπληρώνει ομαλά τα δάνειά της.
Ομως, αντί της στήριξης της ανάπτυξης, το SPD αρνείται τον εαυτό του, ενισχύοντας τις επιλογές της κυρίας Μέρκελ. Τα στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών, που είναι αρμόδια για τη δημοσιονομική πολιτική και τον προϋπολογισμό, φέρεται να είναι επιφυλακτικά έναντι της ενεργοποίησης μηχανισμών που θα έδιναν μεγαλύτερες γερμανικές εγγυήσεις προς τον Νότο και την Ελλάδα. Απορρίπτουν κατηγορηματικά τη σύσταση ταμείου αποπληρωμής χρεών και την έκδοση ευρωομολόγων, ενώ ως προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας ESM και την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών παραμένουν αρνητικοί μέχρι, τουλάχιστον, να ληφθούν αποφάσεις για τον ενιαίο μηχανισμό επιτήρησης, τον SSM.
Τα κοινά μηνύματα του CDU και του SPD προς την Αθήνα έχουν και μια σαφή πολιτική πτυχή που βασίζεται αφενός σε ψυχρές αναλύσεις και αφετέρου σε μικροκομματικούς υπολογισμούς: δηλώνουν ότι, λόγω στερεοτύπων, ο μέσος Γερμανός θεωρεί ότι το Βερολίνο επωμίζεται μεγάλα βάρη για τη διάσωση του Νότου. Επομένως, τα αντιευρωπαϊκά αντανακλαστικά και η Ακροδεξιά ενισχύονται και οι καυτές αποφάσεις θα είναι καλύτερο να ληφθούν μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Για ορισμένους δε συνεργάτες της καγκελαρίου, τα σημαντικότερα θα πρέπει να αποφασιστούν σε Διακυβερνητική για την αναθεώρηση των Συνθηκών της Ε.Ε. ακόμα μετά και τις εκλογές της (ευρωσκεπτικιστικής) Βρετανίας, δηλαδή τον Μάιο του 2015!
Αλέξανδρος Τάρκας
