Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες οδεύουν προς την πτώση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται εσωστρεφείς κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής ύφεσης (οι κυβερνήσεις Nixon και Clinton αποτελούν τυπικά παραδείγματα) και η οικονομική δυναμική τους όσον αφορά την μελλοντική ανάπτυξη εξακολουθεί να είναι μεγαλύτερη από αυτή της Κίνας, της ΕΕ και της Ιαπωνίας.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να θυμόμαστε ότι η κοινωνία των ΗΠΑ είναι εκ φύσεως διστακτική στο να αναλάβει μια στρατιωτική επιχείρηση στο εξωτερικό, ειδικά όταν δεν έχει άμεση σχέση με την ευημερία της. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες στο να συσπειρώσει την κοινωνία ως προς τη συμμετοχή τους στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.
Τώρα η κατάσταση είναι ακόμη πιο περίπλοκη, διότι μέρος των Ρεπουμπλικανών (οι οποίοι, για κάποιο λόγο, παραδοσιακά θεωρούνται «επιθετικοί») υποστηρίζει ρητά μια μικρότερη κυβέρνηση κι έναν ακόμη μικρότερο στρατό. Οπότε η κοινωνία των ΗΠΑ θα συνεχίσει να είναι εσωστρεφής, ακόμη και μετά από μια οικονομική ανάκαμψη, και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνησή τους θα πρέπει να καταφύγει σε ένα «κονσέρτο των εξουσιών» σε μεγαλύτερο βαθμό, ενώ βασίζεται στα υπάρχοντα συστήματα συμμαχιών.
Το κονσέρτο των εξουσιών είναι μια παλιά και γνώριμη έννοια στην Ευρώπη και τώρα η έννοια αυτή αναπτύσσεται στη Μέση Ανατολή, αλλά στην Ασία, τα πράγματα είναι ακόμη πιο συγκεχυμένα. Στην Ανατολική Ασία, η συμμαχία ΗΠΑ-Ιαπωνίας (η οποία αποφέρει τεράστια οικονομική και στρατιωτική δύναμη), η συμμαχία ΗΠΑ-Νότιας Κορέας, η Κίνα, η Ρωσία, και το ASEAN (τα μέλη του οποίου εξακολουθούν να διατηρούν ελάχιστο ποσοστό ενότητας, έτσι ώστε η οργάνωση να παραμείνει μια βιώσιμη οντότητα), τώρα εμπλέκονται σε περίπλοκα πολιτικά παιχνίδια. Η Ρωσία πήρε μέρος στην υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ναυτική άσκηση «RIMPAC» το 2012, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες προσκάλεσαν το κινεζικό πολεμικό ναυτικό να λάβει μέρος σε ασκήσεις το 2014, η Ιαπωνία και η Ρωσία ξεκίνησαν τις τακτικές συναντήσεις των 2 +2 (των υπουργών εξωτερικών και άμυνας των δύο πλευρών) , ενώ ο Medvedev συμφώνησε με την Κίνα για εξαγωγές φυσικού αερίου της Ρωσίας προς την Κίνα και ο Putin επισκέφθηκε το Βιετνάμ για την επιβεβαίωση της συνεργασίας στον στρατιωτικό τομέα (εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών;) και ούτω καθεξής.
Αυτό το «spaghetti ball» των παρωδιών τελικά θα οδηγήσει στην οικοδόμηση ενός status quo στην περιοχή. Σημειώστε ότι όλες οι χώρες στην περιοχή θα ήταν ευχαριστημένες με την διαφύλαξη του status quo και του ελεύθερου εμπορίου. Πράγματι, (συμπεριλαμβανομένης και αυτής των ΗΠΑ), οι οικονομίες τους είναι τόσο συνυφασμένες (η Ιαπωνία εξάγει εξοπλισμό και εξαρτήματα υψηλής τεχνολογίας, η Κίνα τα συναρμολογεί και εξάγει τα τελικά προϊόντα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην ΕΕ και οι δύο τελευταίες παρέχουν χρήματα και τεχνολογίες στην Ασία) που έχουν γίνει συμβιωτικές, αν και κάθε άκρη του σπαγγέτι τείνει να βρίζει η μία την άλλη.
Η κατάσταση στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού δεν θα επιτρέψει εύκολα την δημιουργία μιας σταθερής διεθνούς συμφωνίας για την ασφάλεια, όπως το σύμφωνο της Βιέννης του ΟΑΣΕ, αν και η Ασία διαθέτει το Περιφερειακό Φόρουμ του ASEAN, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως μια μελλοντική πλατφόρμα για μια παρόμοια συνεργασία. Πρώτον, θα πρέπει να οικοδομήσουμε ένα περίπλοκο αλλά σταθερό «spaghetti ball». Και οι ρωσο-ιαπωνικές σχέσεις θα γίνουν ένα από τα πιο σημαντικά άκρα του σπαγγέτι. Η Συρία ως ένα μήλο μπορεί να δημιουργήσει την προσέγγιση μεταξύ της Ιαπωνίας και της Ρωσίας στη μακαρονάδα.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=53660
