Ο αντιρατσιστικός νόμος είναι
επιτακτική ανάγκη, αν θέλουμε να έχουμε μια ήρεμη και πολιτισμένη
κοινωνία, να έλθει στη Βουλή προς ψήφιση. Αν και η εξουσία έχει στη
διάθεσή της θεσμούς που διευθετούν την όποια κοινωνική αναταραχή και
παρέκκλιση, εν τούτοις υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες που επιβάλλεται να
ληφθούν υπ' όψιν των αρμοδίων που θα συντάξουν το νέο αντιρατσιστικό
νομοσχέδιο.Οσον αφορά τον μικρό αριθμό, πλέον, των Ελλήνων εβραίων, που
ζουν από αιώνες στην Ελλάδα, είναι σωστό και δίκαιο να ακουστεί και η
δική τους φωνή, όσο μικρή κι αδύνατη κι αν είναι.Ο αντισημιτισμός και κατ' επέκτασιν ο αντισιωνισμός, που η
παρουσία τους και η εξάπλωσή τους διατηρούνται βασικά από διαδικασίες
κοινωνικής επιρροής, οι οποίες διέπονται από διάφορες αντιλήψεις,
εκτιμήσεις, γνώμες και συμπεριφορές, αρκετών ομάδων ή ατόμων, μέσα στο
σύνολο ενός πληθυσμού, ας ληφθούν σοβαρά υπ' όψιν μέσα στα άρθρα ενός
νέου αντιρατσιστικού νόμου κι αυτό, γιατί ο αντισημιτισμός είναι
ρατσισμός.
Εδώ θα αναφέρω ένα μικρό περιστατικό, με μεγάλη όμως σημασία, που συνέβη από άτομο, όχι ομάδα πολιτών, αλλά εύκολα είναι δυνατόν να επηρεάσει ομάδες ανθρώπων, τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013, στις 12.15 το μεσημέρι, κοντά στην έξοδο του Μετρό, στη στάση «Πανεπιστήμιο» στην οδό Κοραή. Εκείνη την ώρα έβγαινε η γυναίκα μου από το ασανσέρ του Μετρό στην οδό Κοραή κι άκουσε ένα μεσόκοπο άνδρα να φωνάζει: «Εξω οι εβραίοι από την Ελλάδα». Ως εβραία, της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Σκέφθηκε τη δεκαετία του '30, κάποιες παρόμοιες φωνές στο Βερολίνο.
Εδώ θα τονίσω ότι η κοινωνική επιρροή κι ενός ατόμου ακόμη έχει τεράστια απήχηση σε κάποιες ομάδες ατόμων, έστω κι αν αυτές δεν έχουν κανένα ιδεολογικό σύνδεσμο μεταξύ τους. Εκείνο που έκανε πικρή εντύπωση στη γυναίκα μου, είναι η γενική απάθεια και αδιαφορία των ανθρώπων, που δεν αντέδρασαν καθόλου στο άκουσμα αυτού του αντισημιτικού συνθήματος. Το μόνο που ξέφυγε απ' τα χείλη της ήταν: «Τι λες άνθρωπε, είσαι καλά;». Φυσικά, ο μεσόκοπος άνδρας δεν άκουσε τίποτε, μέσα στο παραλήρημά του.
Εκτός από τις ποινές που θα επιβάλλει ο αντιρατσιστικός νόμος στους αρνητές του Ολοκαυτώματος, καλό θα ήταν να σιγήσουν και κάποιες φωνές, που θυμίζουν τον επάρατο ναζισμό.
Μπορεί σε τίποτα να μη διαφέρουν οι εβραίοι από όλους τους άλλους συμπατριώτες τους, μη εβραίους, ως ισότιμοι πολίτες που είναι, διαφέρουν μόνο ως προς το θρήσκευμα. Η κοινωνική ταυτότητα κάθε ατόμου ορίζεται από το σύνολο των κοινωνικών ταυτίσεων, τις οποίες έχει ενστερνισθεί. Μία από αυτές είναι και η θρησκεία, την οποία πρέπει ιδιαίτερα να προασπίσει ο νόμος. Αιώνες τώρα, οι εβραίοι, που είναι απόλυτα ενσωματωμένοι στον ελληνικό κορμό, το έχουν αποδείξει έμπρακτα και στον πόλεμο του '40, που σε λίγο έχουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, όπου στρατεύθηκαν περίπου 13.000 Ελληνες εβραίοι και απ' αυτούς έδωσαν τη ζωή τους 513, πολεμώντας τον φασιστο-ναζισμό, για την ελευθερία της πατρίδας. 3.743 τραυματίστηκαν, με δεκάδες απ' αυτούς με κομμένα τα πόδια τους, οδηγήθηκαν μετά στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου.
Κι ας μη ξεχνάμε τον ήρωα Συνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή, που πρόσφατα ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στον ηρωισμό του και την καθοριστική συμβολή του στη Νίκη του '40 και ήταν ο μόνος ανώτερος αξιωματικός από τους πρωταγωνιστές του πολέμου, που άφησε την τελευταία του πνοή στο πεδίο της μάχης και ξεψυχώντας έφυγε από τα χείλη του η ιαχή του χρέους: "Για την Ελλάδα"!
Η εβραϊκή θρησκευτική μειονότητα έχει δείξει τη στερεότητά της, τις δεσμεύσεις της προς καθετί το ελληνικό και τη θρησκευτική της αυτονομία. Είναι αδιανόητο να ακούγεται στους αθηναϊκούς δρόμους το ναζιστικό σύνθημα: «Εξω οι εβραίοι από την Ελλάδα».
Στο μυαλό κάποιων υπάρχει η «κατηγορία» ότι κάθε εβραίος εκδηλώνει την αγάπη του για το Ισραήλ. Μα είναι τελείως φυσικό να υπάρχει αυτή η εκδήλωση αγάπης προς μία πατρίδα που ξαναγεννήθηκε ύστερα από 2.000 χρόνια, γεμάτα από διωγμούς, βασανισμούς, πογκρόμ, θανάτους, με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα.
Αλήθεια, ποιος Ελληνας Χριστιανός Ορθόδοξος, όπου γης, δεν κήρυξε την αγάπη του, όταν ανακηρύχθηκε το νέο ελληνικό κράτος; Ποιος Ελληνας σήμερα, όπου γης, δεν δείχνει έμπρακτα και φανατικά την αγάπη του προς την Ελλάδα; Γιατί αυτό το δικαίωμα πρέπει να στερείται από τους εβραίους, όπου γης, προς το Ισραήλ;
Μετά το φαινόμενο του ναζισμού, που η ανθρωπότητα το πλήρωσε με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και αφάνταστες κακουχίες και καταστροφές, η ιδεολογική έννοια της ελευθερίας της γνώμης, που είναι μία από τις γενικές και βασικές έννοιες του τρόπου οργάνωσης των κοινωνιών σημαίνει πως πρέπει να σκεφθούμε πολύ σοβαρά, αν θ' αφήσουμε ελεύθερες τις φωνές του ναζισμού να δηλητηριάζουν και να καταστρέφουν την κοινωνία μας και κατ' επέκτασιν την πατρίδα μας.
Περιμένοντας την ασπίδα του Νόμου, που θα μας εξασφαλίσει την απόλυτη υπεράσπιση της θρησκευτικής μας και όχι μόνο ελευθερίας, θα υπάρχει στους κόλπους μας εύλογη ανησυχία.
Εδώ θα αναφέρω ένα μικρό περιστατικό, με μεγάλη όμως σημασία, που συνέβη από άτομο, όχι ομάδα πολιτών, αλλά εύκολα είναι δυνατόν να επηρεάσει ομάδες ανθρώπων, τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013, στις 12.15 το μεσημέρι, κοντά στην έξοδο του Μετρό, στη στάση «Πανεπιστήμιο» στην οδό Κοραή. Εκείνη την ώρα έβγαινε η γυναίκα μου από το ασανσέρ του Μετρό στην οδό Κοραή κι άκουσε ένα μεσόκοπο άνδρα να φωνάζει: «Εξω οι εβραίοι από την Ελλάδα». Ως εβραία, της ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Σκέφθηκε τη δεκαετία του '30, κάποιες παρόμοιες φωνές στο Βερολίνο.
Εδώ θα τονίσω ότι η κοινωνική επιρροή κι ενός ατόμου ακόμη έχει τεράστια απήχηση σε κάποιες ομάδες ατόμων, έστω κι αν αυτές δεν έχουν κανένα ιδεολογικό σύνδεσμο μεταξύ τους. Εκείνο που έκανε πικρή εντύπωση στη γυναίκα μου, είναι η γενική απάθεια και αδιαφορία των ανθρώπων, που δεν αντέδρασαν καθόλου στο άκουσμα αυτού του αντισημιτικού συνθήματος. Το μόνο που ξέφυγε απ' τα χείλη της ήταν: «Τι λες άνθρωπε, είσαι καλά;». Φυσικά, ο μεσόκοπος άνδρας δεν άκουσε τίποτε, μέσα στο παραλήρημά του.
Εκτός από τις ποινές που θα επιβάλλει ο αντιρατσιστικός νόμος στους αρνητές του Ολοκαυτώματος, καλό θα ήταν να σιγήσουν και κάποιες φωνές, που θυμίζουν τον επάρατο ναζισμό.
Μπορεί σε τίποτα να μη διαφέρουν οι εβραίοι από όλους τους άλλους συμπατριώτες τους, μη εβραίους, ως ισότιμοι πολίτες που είναι, διαφέρουν μόνο ως προς το θρήσκευμα. Η κοινωνική ταυτότητα κάθε ατόμου ορίζεται από το σύνολο των κοινωνικών ταυτίσεων, τις οποίες έχει ενστερνισθεί. Μία από αυτές είναι και η θρησκεία, την οποία πρέπει ιδιαίτερα να προασπίσει ο νόμος. Αιώνες τώρα, οι εβραίοι, που είναι απόλυτα ενσωματωμένοι στον ελληνικό κορμό, το έχουν αποδείξει έμπρακτα και στον πόλεμο του '40, που σε λίγο έχουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, όπου στρατεύθηκαν περίπου 13.000 Ελληνες εβραίοι και απ' αυτούς έδωσαν τη ζωή τους 513, πολεμώντας τον φασιστο-ναζισμό, για την ελευθερία της πατρίδας. 3.743 τραυματίστηκαν, με δεκάδες απ' αυτούς με κομμένα τα πόδια τους, οδηγήθηκαν μετά στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου.
Κι ας μη ξεχνάμε τον ήρωα Συνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή, που πρόσφατα ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στον ηρωισμό του και την καθοριστική συμβολή του στη Νίκη του '40 και ήταν ο μόνος ανώτερος αξιωματικός από τους πρωταγωνιστές του πολέμου, που άφησε την τελευταία του πνοή στο πεδίο της μάχης και ξεψυχώντας έφυγε από τα χείλη του η ιαχή του χρέους: "Για την Ελλάδα"!
Η εβραϊκή θρησκευτική μειονότητα έχει δείξει τη στερεότητά της, τις δεσμεύσεις της προς καθετί το ελληνικό και τη θρησκευτική της αυτονομία. Είναι αδιανόητο να ακούγεται στους αθηναϊκούς δρόμους το ναζιστικό σύνθημα: «Εξω οι εβραίοι από την Ελλάδα».
Στο μυαλό κάποιων υπάρχει η «κατηγορία» ότι κάθε εβραίος εκδηλώνει την αγάπη του για το Ισραήλ. Μα είναι τελείως φυσικό να υπάρχει αυτή η εκδήλωση αγάπης προς μία πατρίδα που ξαναγεννήθηκε ύστερα από 2.000 χρόνια, γεμάτα από διωγμούς, βασανισμούς, πογκρόμ, θανάτους, με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα.
Αλήθεια, ποιος Ελληνας Χριστιανός Ορθόδοξος, όπου γης, δεν κήρυξε την αγάπη του, όταν ανακηρύχθηκε το νέο ελληνικό κράτος; Ποιος Ελληνας σήμερα, όπου γης, δεν δείχνει έμπρακτα και φανατικά την αγάπη του προς την Ελλάδα; Γιατί αυτό το δικαίωμα πρέπει να στερείται από τους εβραίους, όπου γης, προς το Ισραήλ;
Μετά το φαινόμενο του ναζισμού, που η ανθρωπότητα το πλήρωσε με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και αφάνταστες κακουχίες και καταστροφές, η ιδεολογική έννοια της ελευθερίας της γνώμης, που είναι μία από τις γενικές και βασικές έννοιες του τρόπου οργάνωσης των κοινωνιών σημαίνει πως πρέπει να σκεφθούμε πολύ σοβαρά, αν θ' αφήσουμε ελεύθερες τις φωνές του ναζισμού να δηλητηριάζουν και να καταστρέφουν την κοινωνία μας και κατ' επέκτασιν την πατρίδα μας.
Περιμένοντας την ασπίδα του Νόμου, που θα μας εξασφαλίσει την απόλυτη υπεράσπιση της θρησκευτικής μας και όχι μόνο ελευθερίας, θα υπάρχει στους κόλπους μας εύλογη ανησυχία.
