Efsyn
Τα πάνω κάτω θα φέρει στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ενδεχόμενη δυτική επέμβαση στη Συρία, σύμφωνα με την ανάλυση του Πάτρικ Κόκμπερν στην εφημερίδα Independent. Οποια και αν είναι η δικαιολογία για τη δράση από τις ΗΠΑ και όσοι πρόθυμοι σύμμαχοί της την ακολουθήσουν, στα μάτια της οικουμένης θα φανεί ως άλλη μία αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ακολουθώντας την παράδοση του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Σομαλίας και της Λιβύης τα τελευταία 35 χρόνια.
Οι δυτικές στρατιωτικές ενέργειες δικαιολογούνται για καθαρά ηθικούς λόγους ως πράξη εκδίκησης για τη χρήση δηλητηριωδών αερίων εναντίον αμάχων στη Δαμασκό και ως αποτρεπτικό για την επανάληψή τους βήμα. Οι ενέργειες αυτές μπορούν να βρουν υποστηρικτές στο εσωτερικό των χωρών τους αλλά πολύ λίγους στη Μέση Ανατολή.
Χαρακτηριστική είναι η εκτίμηση του Αμερικανού πρώην συμβούλου εθνικής ασφαλείας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο οποίος σε πρόσφατη συνέντευξή του τόνισε μεταξύ άλλων ότι «εντυπωσιάστηκε από την προθυμία Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας υπέρ της ανάληψης στρατιωτικής δράσης. Και οι δύο υπήρξαν πρώην ιμπεριαλιστικές, αποικιοκρατικές δυνάμεις στην περιοχή. Και οι επιδρομές το μόνο που θα κάνουν θα είναι να επιβεβαιώσουν τις υποψίες για τα κίνητρά τους».
Το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι εάν οι αεροπορικές επιδρομές θα οδηγήσουν στην εξάπλωση της συριακής σύγκρουσης και σε άλλες χώρες της περιοχής. Το σημαντικό σημείο εδώ είναι, εκτιμά ο Κόκμπερν, να ληφθεί υπόψη κατά πόσο έχει ήδη εξαπλωθεί η σύγκρουση και σε ποιο βαθμό έχει ήδη αποσταθεροποιήσει τους γείτονες της Συρίας. Η Αλ Κάιντα -που συνδέεται με το «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε» και δρα τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία- έχει ήδη ενδυναμωθεί λόγω των εξελίξεων στη Συρία και ευθύνεται για το μπαράζ των βομβιστικών επιθέσεων που βιώνει το Ιράκ. Η ίδια οργάνωση είναι υπεύθυνη για εθνοκάθαρση Κούρδων της Συρίας στη βορειοανατολική Συρία, 40.000 από τους οποίους έχουν ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και έχουν μεταβεί στην αυτόνομη περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ.Ετσι, εάν η κυβέρνηση Ασαντ εξασθενήσει, τότε το Ιράν, το Μέτωπο Αλ Νούσρα και άλλοι τζιχαντιστές, δηλαδή οι πλέον αξιόμαχες και αποτελεσματικές στρατιωτικές δυνάμεις, θα ενισχυθούν περαιτέρω.
Η στήριξη της κυβέρνησης Ερντογάν προς τους αντάρτες στη Συρία έχει προκαλέσει την αντίθεση της τουρκικής αντιπολίτευσης. Ο Λίβανος έχει ήδη ανατριχιάσει από την επίδραση της συριακής κρίσης με μείζονες βομβιστικές επιθέσεις εναντίον σιιτικών περιοχών στη νότια Βηρυτό και εναντίον δύο σουνιτικών τζαμιών στην Τρίπολη. Η Ιορδανία ως συνήθως προσπαθεί να τηρήσει εξισορροπητική τάση, με εκπρόσωπο της κυβέρνησης να υποστηρίζει ότι η χώρα του δεν θα γίνει εφαλτήριο για οποιαδήποτε ενέργεια εναντίον της Συρίας.Το Ισραήλ βρίσκεται σε μια αμφίσημη θέση: Από τη μία πλευρά θα είναι στην ευχάριστη θέση να απαλλαγεί από τον πρόεδρο Ασαντ και να δει την καταστροφή της Συρίας. Από την άλλη πλευρά, οι δυνάμεις που πιθανότατα θα αντικαταστήσουν τον Ασαντ μπορεί να αποδειχθούν περισσότερο άναρχες και επικίνδυνες.
Ο Μπαράκ Ομπάμα με τη σειρά του αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα στην προσπάθειά του να αποφασίσει σχετικά με τη στρατιωτική δράση: αρκετά έντονη για να δείξει την αμερικανική στρατιωτική ισχύ, όχι όμως ικανή ώστε να μεταβάλει ριζικά την ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας.
Το συμπέρασμα που εξάγεται από τα παραπάνω είναι πως ό,τι κι αν συμβεί η ισορροπία των δυνάμεων θα διαταραχθεί, επηρεάζοντας όχι μόνο τις αντιπαραθέσεις μέσα στη Συρία, αλλά και επιδεινώνοντας την τοπική διαμάχη μεταξύ σουνιτών και σιιτών καθώς και μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν.
Επιμέλεια – μετάφραση: Δημήτρης Σ. Φαναριώτης
