Του Μιχαήλ Βασιλείου
Αρχικά, είναι προφανές ότι λόγος «έκπληξης» δεν υφίσταται. Ο βασικός λόγος είναι ότι η προφανής εξήγηση βρίσκεται στο ότι οι Ρώσοι είναι πεπεισμένοι με βάση δικά τους στοιχεία ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Κατά συνέπεια, ο Πούτιν περνά το μήνυμα της διαλλακτικότητας στο διεθνές ακροατήριο, ενώ δεν ανησυχεί για τα στοιχεία που διαθέτουν οι Αμερικανοί. Εξάλλου, όλοι γνωρίζουν, ότι η συντριπτική πιθανότητα είναι και οι δυο πλευρές των εμπλεκομένων στον βρόμικο συριακό εμφύλιο να έχουν κάνει χρήση χημικών όπλων, για λόγους είτε προβοκάτσιας είτε – στρατιωτικής – ουσίας.Οπότε, ακόμα κι αν στοιχεία υπάρχουν, πάλι θα εξισορροπηθούν με την αποκάλυψητης δράσης και της άλλης πλευράς.
Τα τελευταία 24ωρα όμως, οι υπάρχουσες αμφιβολίες σχετικά με τη «συμμαχία» Μόσχας-Δαμασκού αυξήθηκαν θεαματικά. Δημοσίευμα της ρωσικής οικονομικής εφημερίδας «Kommersant» ανέφερε ότι η Ρωσία ανέβαλε ξανά την παράδοση μαχητικών αεροσκαφών (12 MiG-29M/M2) και των περίφημων – πλέον – αντιαεροπορικών & αντιβαλλιστικών συστημάτων S-300 στη Συρία, επικαλούμενη τη μη καταβολή των χρημάτων του συμβολαίου, όπως οι πληρωμές είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των δυο πλευρών. Έχει καταβληθεί μόνο το 30% του συμβατικού τιμήματος.
Τα μαχητικά δεν θα παραδοθούν νωρίτερα από το 2016-2017 παρότι η σχετική συμφωνία υπογράφτηκε το 2007. Με τον τρόπο αυτό διαψεύδονται δημοσιεύματα που ήθελαν τα έξι πρώτα μαχητικά να παραδίδονται μέχρι το τέλος του έτους. Όσον αφορά το συμβόλαιο του 2010 για τους S-300, εδώ οι Σύροι φέρονται να μην έχουν πληρώσει καν την προκαταβολή, με μη κατονομαζόμενο αξιωματούχο του «στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος» να δηλώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να παραδοθούν έως ότου οι Ρώσοι δουν το χρώμα του χρήματος.
Τα ίδια, σε γενικές γραμμές ισχύουν και για τα 36 εκπαιδευτικά – ελαφρά μαχητικά Yak-130 που έχουν παραγγείλει οι Σύροι. «Σχεδιάζουν», όπως αναφέρεται, να παραδώσουν μόνο τα έξι από αυτά, αφού για τόσα έχουν πληρώσει από τη Δαμασκό…
Η Μόσχα βέβαια έχει παραδώσει αντιαεροπορικά TOR και BUK, καθώς επίσης και το επικίνδυνο σύστημα επάκτιας άμυνας Bastion που αξιοποιεί επιχειρησιακά τους υπερηχητικούς πυραύλους Yakhont.
Μοιάζει
αυτή η διμερής σχέση, όπως περιγράφεται από τις ανωτέρω πληροφορίες των
διεθνών – και των ρωσικών – ειδησεογραφικών πρακτορείων, ως «στρατηγική
συμμαχία»; Πόσο πιθανό φαίνεται να εμπλέκεται στρατιωτικά η Ρωσία για
να διασώσει τον Άσαντ και μάλιστα σε ένα σημείο της υφηλίου που
αντιμετωπίζει εξ ορισμού μειονέκτημα;
Οι δηλώσεις όμως του Πούτιν, λίγες ώρες προτού συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του, Μπάρακ Ομπάμα, δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν τυχαίες. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το πλήγμα στη Συρία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Υπενθυμίζουμε όμως, ότι το «defence-point.gr» ήταν από τα ελάχιστα μέσα που υπογράμμιζαν πως στο παρασκήνιο φαίνεται να εξελίσσεται μια διαπραγμάτευση για την επόμενη ημέρα στη Συρία μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον και πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η «ρωσική ακαμψία» στο ζήτημα της απομάκρυνσης του Άσαντ.
Είναι
προφανές, ότι εάν ισχύει πως οι δυο πλευρές διατηρούν ανοικτά κανάλια
επικοινωνίας για τη διευθέτηση της κρίσης, τότε η απόφαση των ΗΠΑ για
στρατιωτικό πλήγμα ήταν πραγματικά μονόδρομος, καθώς αυτό θα ασκούσε
πραγματική πίεση στους Ρώσους, διαβιβάζοντας το μήνυμα ότι έχουν τον
τρόπο να επηρεάσουν αποφασιστικά την ισορροπία δυνάμεων στο έδαφος,
ανατρέποντας το «προβάδισμα» που είχαν πάρει οι δυνάμεις του Άσαντ.
Αυτό που προκύπτει με βάση αυτό το σκεπτικό, είναι ότι η Ρωσία έχει κάθε συμφέρον να οδηγήσει τα πράγματα σε μια απόπειρα διπλωματικής διευθέτησης, προτού διαταραχτεί η ισορροπία στο έδαφος που ευνοεί τον Άσαντ. Οπότε, η συνάντηση που θα έχουν οι Πούτιν και Ομπάμα λαμβάνει τεράστια σημασία, καθώς αποτελεί την τελευταία ελπίδα για αποφυγή της στρατιωτικής επέμβασης. Εάν Ρωσία και ΗΠΑ κατορθώσουν να ξεπεράσουν τις διαφωνίες τους με αμοιβαίες υποχωρήσεις, τότε θα έχει ανοίξει ο δρόμος για μια ειρηνική διευθέτηση, είτε αυτό θα σημάνει την τριχοτόμηση είτε τη διατήρηση της Συρίας, με σύνορα όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα…
