05 Αυγούστου 2013

Πολιτικός και πολιτευόμενος...

https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTBvt58C92_lUH1pfC4RyCi-cS5wJxdkDqWeHzQ9bUxP4N4fHAU
Για περισσότερο από τρία χρόνια οι δοκιμασίες για την ελληνική κοινωνία δεν έχουν τέλος και είναι πράγματι εντυπωσιακή η ανοχή και η αντοχή που έχουν επιδείξει οι πολίτες. Οσοι κατά καιρούς προεξοφλούσαν μεγάλες ανατροπές και άλλοι που πόνταραν σε μια ιδιότυπη επανάσταση απογοητεύθηκαν από τις εξελίξεις. Η ασφυκτική πίεση και το βάρος των μέτρων που έχουν επωμισθεί τα εκατομμύρια των πολιτών είναι πράγματι δυσβάσταχτα και τα όριά τους έχουν προ πολλού ξεπερασθεί. Αυτή η κόπωση είναι που τρομάζει όλους εκείνους που θέλουν να γυρίσει τάχιστα σελίδα και να αρχίσει να φαίνεται μια κάποια προοπτική που θα λειτουργήσει ως κίνητρο για δημιουργικές πρωτοβουλίες στον τόπο.

Στην ουσία αυτό ήταν και το νόημα των δηλώσεων του υπουργού Οικονομικών, Ι. Στουρνάρα, περί κόπωσης του πολιτικού συστήματος παρά τις παρερμηνείες που επιχειρήθηκαν σκοπίμως από πολλές πλευρές. Ο κ. Στουρνάρας μπορεί να μην είναι πολιτευόμενος με τη συνήθη ρητορική, αλλά είναι βαθύτατα πολιτικός από τη μακρά και επιτυχημένη κατά κανόνα θητεία του στον δημόσιο βίο. Η διαφορά του από τους επικριτές του είναι πως εκείνος προσπαθεί να κερδίσει ένα στοίχημα για τη χώρα λέγοντας λιγότερα και κάνοντας περισσότερα, ενώ εκείνοι συνήθως προσπαθούν να παραστήσουν τους... αντιστασιακούς με προφανή πολιτική ιδιοτέλεια. Ο υπουργός Οικονομικών δεν ωραιοποίησε τη δυσμενή πραγματικότητα όπως κάνουν συνήθως οι περισσότεροι πολιτικοί. Αντιθέτως, προσπάθησε να εξηγήσει στους εταίρους και δανειστές μας ότι τα όρια αντοχής της ελληνικής κοινωνίας έχουν αγγίξει το κόκκινο και πως πρέπει να γίνουν βήματα που θα επαναφέρουν τη χαμένη προοπτική και αισιοδοξία για να μην καταρρεύσει η προσπάθεια.

Το δεδομένο είναι πως η χώρα βρίσκεται για μία ακόμη φορά σε κρίσιμη καμπή αλλά τώρα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της καταστροφής, αρκεί να κατανοήσουν τις ανάγκες μας αυτοί που έχουν επωμισθεί το βάρος της στήριξης. Ταυτοχρόνως όμως οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι κοινή γνώμη με απαιτήσεις και ανάγκες έχουν και οι χώρες που μας στηρίζουν. Συνεπώς, η πολιτική και ενίοτε επικοινωνιακή διαχείριση του ελληνικού προβλήματος εκ μέρους των ισχυρών της Ευρώπης ξεπερνά τα δικά μας όρια και υπηρετεί πρωτίστως τις δικές τους σκοπιμότητες.

Τώρα λοιπόν που όλα δείχνουν πως ύστερα από λίγο χρονικό διάστημα θα ληφθούν εκ νέου αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης, έχουμε κάθε συμφέρον και πρέπει να μείνουμε με αξιώσεις στο παιχνίδι για να διεκδικήσουμε με κάθε τρόπο το καλύτερο δυνατό. Το πολιτικό σύστημα, που έχει αντέξει πολλές δοκιμασίες τη δραματική τριετία, δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει στο παρά πέντε για να... εκδικηθεί την τρόικα και τις εμμονές της.
 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΜΨΙΑΣ