Η προαναγγελθείσα σαν, σχεδόν, «ιστορική» ομιλία του αρχηγού της
αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα στην πλατεία Συντάγματος
επιβεβαίωσε τις αναλύσεις ότι ούτε ο ίδιος ούτε και το κόμμα των
συνιστωσών διαθέτουν την πολιτική ικανότητα και την ιδεολογική βάση
ανταπόκρισης στις σύγχρονες προκλήσεις.Το ελάχιστο και αραιό πλήθος, όσο κι αν οι συγκεντρώσεις δεν
αποτελούν πάντα έγκυρο οδηγό πολιτικής απήχησης, έδειξε και στον πιο
φανατικό υποστηρικτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι η πραγματική λαϊκή στήριξη δεν
αποκτάται με στείρες αρνήσεις επί της (σκληρής) οικονομικής πολιτικής ή
με μισόλογα καταδίκης της τρομοκρατίας ή με θεατρικές υποκλίσεις στον
αποθανόντα Τσάβες.
Και, φυσικά, ακόμα και ο πιο σκληρός σταλινιστής ή νοσταλγός του Εμφυλίου καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα της Ευρώπης και της ισότητας των πολιτών δεν οικοδομείται με φράσεις όπως του κ. Τσίπρα ότι «σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Δεκέμβρη του ’44, ο λαός μας αντιστάθηκε στον κατακτητή και διεκδίκησε τη λευτεριά»! Εν έτει 2013, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι υπάρχουν ακόμα αραχνιασμένα μυαλά που δεν συνειδητοποιούν τις συνέπειες του εμφύλιου διχασμού ή συγκινούνται από τα επιτεύγματα του σοβιετικού μπλοκ ή αρέσκονται σε λογοπαίγνια ότι δύο μήνες μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων υπήρχε στην Αθήνα άλλος «κατακτητής»;
Οι ιδέες και ομιλίες του κ. Τσίπρα θα ανήκαν στη σφαίρα της γραφικότητας, αν δεν συνοδεύονταν, δυστυχώς, από συγκεκριμένες, αδιανόητες απόψεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Ο ίδιος ο διπλωματικός σύμβουλος του κ. Τσίπρα, ο πρέσβης Γιώργος Αϋφαντής, αναγκάστηκε να παρέμβει, μέσω της «Αυγής», καταδικάζοντας τις απόψεις του κομματικού σχηματισμού του για την Τουρκία και την ΠΓΔΜ.
Ο κ. Αϋφαντής υπογραμμίζει, πολύ απλά και πολύ ορθά, ότι οι επισημάνσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «αιτήματα και διεκδικήσεις της Τουρκίας» παραπέμπουν αυτομάτως «σε λογική συνδιαλλαγής». Θα πρόσθετε κανείς ότι αναπαράγουν τη σταθερή προτροπή «βρείτε τα» από τον εκάστοτε γ.γ. του ΝΑΤΟ (από την εποχή επανένταξης στο στρατιωτικό σκέλος το 1980 ως σήμερα) και, ασφαλώς, ότι απέχουν πολύ από τις θέσεις της Ε.Ε., η οποία, συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σκληρότερη έναντι της Αγκυρας. Ισως λόγω περιορισμένου χώρου, ο κ. Αϋφαντής δεν σχολιάζει την -ακόμα πιο επικίνδυνη- διατύπωση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο» είναι ένα από «τα εκκρεμή διεθνή ζητήματα στη δική μας περιοχή (που) απαιτούν νέες, συνολικές ρυθμίσεις». Δεν εξηγεί ο ΣΥΡΙΖΑ πώς και από ποιον θα γίνουν αυτές οι νέες και συνολικές ρυθμίσεις και δεν διευκρινίζει αν τα ελληνικά συμφέροντα, όπως κατοχυρώνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν προτεραιότητα ή διαγράφονται εν όψει των «συνολικών ρυθμίσεων».
Κατά ανάλογο τρόπο, οι αναφορές της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ σε «υπάρχουσες μειονότητες που είναι σεβαστές» στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ σημαίνουν ότι υφίσταται σλαβομακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα! Υπάρχει κάπου και δεν τη βλέπουμε ή πρόκειται για νέα συνιστώσα;
Αλέξανδρος Τάρκας
Και, φυσικά, ακόμα και ο πιο σκληρός σταλινιστής ή νοσταλγός του Εμφυλίου καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα της Ευρώπης και της ισότητας των πολιτών δεν οικοδομείται με φράσεις όπως του κ. Τσίπρα ότι «σε τούτη εδώ την πλατεία, τον Δεκέμβρη του ’44, ο λαός μας αντιστάθηκε στον κατακτητή και διεκδίκησε τη λευτεριά»! Εν έτει 2013, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι υπάρχουν ακόμα αραχνιασμένα μυαλά που δεν συνειδητοποιούν τις συνέπειες του εμφύλιου διχασμού ή συγκινούνται από τα επιτεύγματα του σοβιετικού μπλοκ ή αρέσκονται σε λογοπαίγνια ότι δύο μήνες μετά την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων υπήρχε στην Αθήνα άλλος «κατακτητής»;
Οι ιδέες και ομιλίες του κ. Τσίπρα θα ανήκαν στη σφαίρα της γραφικότητας, αν δεν συνοδεύονταν, δυστυχώς, από συγκεκριμένες, αδιανόητες απόψεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής. Ο ίδιος ο διπλωματικός σύμβουλος του κ. Τσίπρα, ο πρέσβης Γιώργος Αϋφαντής, αναγκάστηκε να παρέμβει, μέσω της «Αυγής», καταδικάζοντας τις απόψεις του κομματικού σχηματισμού του για την Τουρκία και την ΠΓΔΜ.
Ο κ. Αϋφαντής υπογραμμίζει, πολύ απλά και πολύ ορθά, ότι οι επισημάνσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «αιτήματα και διεκδικήσεις της Τουρκίας» παραπέμπουν αυτομάτως «σε λογική συνδιαλλαγής». Θα πρόσθετε κανείς ότι αναπαράγουν τη σταθερή προτροπή «βρείτε τα» από τον εκάστοτε γ.γ. του ΝΑΤΟ (από την εποχή επανένταξης στο στρατιωτικό σκέλος το 1980 ως σήμερα) και, ασφαλώς, ότι απέχουν πολύ από τις θέσεις της Ε.Ε., η οποία, συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σκληρότερη έναντι της Αγκυρας. Ισως λόγω περιορισμένου χώρου, ο κ. Αϋφαντής δεν σχολιάζει την -ακόμα πιο επικίνδυνη- διατύπωση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο» είναι ένα από «τα εκκρεμή διεθνή ζητήματα στη δική μας περιοχή (που) απαιτούν νέες, συνολικές ρυθμίσεις». Δεν εξηγεί ο ΣΥΡΙΖΑ πώς και από ποιον θα γίνουν αυτές οι νέες και συνολικές ρυθμίσεις και δεν διευκρινίζει αν τα ελληνικά συμφέροντα, όπως κατοχυρώνονται στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν προτεραιότητα ή διαγράφονται εν όψει των «συνολικών ρυθμίσεων».
Κατά ανάλογο τρόπο, οι αναφορές της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ σε «υπάρχουσες μειονότητες που είναι σεβαστές» στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ σημαίνουν ότι υφίσταται σλαβομακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα! Υπάρχει κάπου και δεν τη βλέπουμε ή πρόκειται για νέα συνιστώσα;
Αλέξανδρος Τάρκας
