Το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά
εδάφη θα επισκεφθεί την προσεχή Τετάρτη ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης
Αβραμόπουλος, ενώ εκκρεμεί οριστικοποίηση ημερομηνίας και για επίσκεψη
του πρωθυπουργού στην περιοχή. Το ταξίδι αυτό πραγματοποιείται εν μέσω
ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου,
λόγω, πρωτίστως, της έκρυθμης Συρίας, και την ώρα που η Αθήνα θα ήθελε,
μεταξύ άλλων, να δει να «αναβιώνει» ένα φιλόδοξο έργο: η ηλεκτρική
διασύνδεση Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας.
Η υλοποίηση του λεγόμενου «EuroAsia Interconnector», του πρότζεκτ εκείνου το οποίο υποστηρίζει η κυπριακή ΔΕΗ-Quantum Energy, η ΔΕΗ και θεσμικοί φορείς από το Ισραήλ, όπως η ισραηλινή κρατική εταρεία ηλεκτρισμού (IEC), θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει ήδη μέσα στο 2013, καθώς ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε το έργο να τεθεί σε λειτουργία το 2016.
Μέχρι στιγμής όμως, παρότι η ηλεκτρική διασύνδεση των τριών χωρών αποτελούσε μία εναλλακτική εκδοχή για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ, τόσο η Λευκωσία όσο και το Ισραήλ δεν έχουν καταλήξει στον τρόπο με τον οποίο θα εκμεταλλευτούν, μαζί ή χωριστά, το φυσικό αέριο που διαθέτουν.
Βέβαια, ούτε το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης της Κρήτης με την Πελοπόννησο έχει προχωρήσει ούτε στη συνέχεια της Ελλάδας με την Ιταλία.
Παράλληλα, σύμφωνα και με την παρέμβαση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά την προ ημερών σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο πλέον βρίσκεται και η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου που θα ξεκινά από τη θαλάσσια ζώνη του Ισραήλ και θα καταλήγει στην Ελλάδα, αναδεικνύοντας -έναντι της Τουρκίας- τη γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου.
Ο εν λόγω αγωγός φιλοδοξεί να λειτουργήσει «αντισταθμιστικά» στον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΝΑΡ (Trans-Anatolian Pipeline) που προωθεί η Τουρκία από κοινού με το Αζερμπαϊτζάν, ειδικά στην περίπτωση που η κοινοπραξία που ελέγχει το κοίτασμα Shah Deniz στο Αζερμπαϊτζάν για την εξαγωγή στην Ευρώπη του αζέρικου φυσικού αερίου επιλέξει, μετά τον Ιούνιο, τον αγωγό Nabucco West για τη σύσταση του «Νοτίου Διαδρόμου» και όχι τον ελληνικού ενδιαφέροντος αγωγό ΤΑΡ.
Προϋπόθεση, ωστόσο, προκειμένου να προχωρήσει ο εν λόγω σχεδιασμός είναι, όπως επισημαίνουν διπλωματικές πηγές, η διευθέτηση των ελληνικών θαλασσίων συνόρων, η οριοθέτηση εν προκειμένω της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, έπειτα από διαβούλευση, με την ισραηλινή πλευρά.
Στο μεταξύ, η Τουρκία δρομολογεί την οριοθέτηση της δικής της ΑΟΖ με το Ισραήλ, τον Λίβανο και την Αίγυπτο, παρεμποδίζοντας τις κινήσεις της Αθήνας, ενώ συσφίγγει μεθοδικά τις σχέσεις της με την ισραηλινή κυβέρνηση, με σκοπό να εξασφαλίσει τα μέγιστα οφέλη για την ίδια στον τομέα της ενέργειας και την ανάδειξή της σε βασικό ενεργειακό κόμβο στην ευρύτερη ζώνη της Λεβαντινής.
