Ο παρορμητισμός ως εχθρός της πολιτικής

Κώστας Βενιζέλος ΟΤΑΝ στην πολιτική οι διαχειριστές καταφέρνουν να καταστούν αιχμάλωτοι των κινήσεων και επιλογών τους, οι αποφάσεις που λαμβάνονται λειτουργούν τελικά ως μπούμερανγκ. Είναι σαφές πως ο παρορμητισμός δεν είναι σύμμαχος της πολιτικής, αντίθετα είναι ο χειρότερος εχθρός των πολιτικών. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να σταλεί μια επιστολή προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, με την οποία καταγγέλθηκε ο σύμβουλός του Αλεξάντερ Ντάουνερ για μεθοδεύσεις και ενέργειές του. Είναι σαφές πως το περιεχόμενο της επιστολής αντικατόπτριζε το θυμό και την οργή της Λευκωσίας για μια σειρά ενέργειες του Ντάουνερ, οι οποίες -όπως υποδείχθηκε προς τον Γενικό Γραμματέα- υπονόμευαν την αξιοπιστία της δικής μας πλευράς. Η απόφαση να σταλεί η επιστολή, αλλά κυρίως να επιλεγούν σκληρές διατυπώσεις, που παρέπεμπαν σε μια πορεία ρήξης με τον Ντάουνερ, αποτελούσε δρόμο χωρίς επιστροφή.

Ακόμη κι εάν τούτο έγινε με το μυαλό και τα μάτια στραμμένα στο εσωτερικό, είναι σαφές πως το βασικό μήνυμα είχε αποδέκτες στη Νέα Υόρκη. Τον ίδιον τον Γενικό Γραμματέα και τον Ντάουνερ, που όπως όλα δείχνουν θα παραμείνει στο Κυπριακό (γιατί έτσι θέλουν διακαώς και οι Αγγλοαμερικανοί).Η επιστολή του Προέδρου προς τον Μπαν Κι Μουν, ένα βασικό μήνυμα έστελνε ως προς το περιεχόμενό της:

Ότι η συνύπαρξη με τον Ντάουνερ είναι αδύνατη. Σημειωνόταν δε πως διαβεβαιώσεις ότι η συγκεκριμένη συνάντηση θα πραγματοποιηθεί υπό το πλαίσιο στο οποίο είχε αρχικά συμφωνηθεί, θα γίνονταν αποδεκτές μόνο εάν προέρχονταν προσωπικά από τον Γενικό Γραμματέα και όχι μέσω του ειδικού του συμβούλου. Οι διαβεβαιώσεις δόθηκαν τελικά μέσω συνεργάτη του Γενικού Γραμματέα και η εξήγηση της Κυβέρνησης για την εξέλιξη αυτή ήταν πως ο Μπαν Κι Μουν είναι αυτές τις μέρες εκτός Νέας Υόρκης (βρίσκεται στην Αφρική μέχρι αύριο, όπου προφανώς δεν έχει… τηλέφωνα!).

Δεν είναι ασφαλώς πρόβλημα να βρεθεί ένας τρόπος επαναπροσέγγισης με τα Ηνωμένα Έθνη. Δεν εξυπηρετεί τη δική μας πλευρά η ρήξη. Όμως, όταν λαμβάνεται μια απόφαση για την ακολουθούμενη τακτική, είτε υιοθετείται μέχρι τέλους (εκτός κι εάν διαφοροποιηθούν τα δεδομένα), είτε ψηλώνει ο πήχης για να περάσουν οι διαχειριστές από κάτω. Τα υπόλοιπα θα τα παρακολουθήσουμε προσεχώς με βάση ένα προβλεπτό σενάριο, το οποίο οι εν δυνάμει μεσολαβητές ψήνουν εδώ και μήνες.