Του Κ. ΚΑΛΛΩΝΙΑΤΗ Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία έρχονται να ματαιώσουν τις διακηρύξεις όσων πολιτικών βιάστηκαν να αναγγείλουν το τέλος της ύφεσης από εφέτος. Πρώτον, ο δείκτης επιχειρηματικής εμπιστοσύνης στη Γερμανία έπεσε απότομα τον Απρίλιο εξαιτίας της ανανέωσης της κρίσης στην Ευρωζώνη και της παγκόσμιας οικονομικής επιβράδυνσης.Η γερμανική δεξαμενή σκέψης ZEW ανακοίνωσε πως ο δείκτης οικονομικού κλίματος έπεσε στις 36,3 μονάδες από 48,5 που ήταν τον Μάρτιο, μία πολύ μεγάλη κάμψη που προέρχεται από την κάμψη των γερμανικών εξαγωγών (π.χ. αυτοκινήτων) και που είχε ήδη ξεκινήσει από το δ' τρίμηνο του 2012, όταν το γερμανικό ΑΕΠ μειώθηκε 0,6%.
Δεύτερον, η Confindustria (ιταλικός ΣΕΒ) ανακοίνωσε πως η Ιταλία έχει πιαστεί στις δαγκάνες μιας ανεπανάληπτης κρίσης ρευστότητας εξαιτίας ενός πιστωτικού κραχ και των καθυστερήσεων πληρωμών του Δημοσίου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τα επιχειρηματικά δάνεια μειώνονται τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με το 1/3 των επιχειρήσεων να μη διαθέτουν επαρκή ρευστότητα για τα λειτουργικά τους κόστη. Σημειώνεται πως ο αριθμός των χρεοκοπιών στην Ιταλία διπλασιάστηκε τα τελευταία 5 χρόνια.
Τρίτον, οι φόβοι για την παγκόσμια οικονομία και τη διάρκεια της ύφεσης πλήττουν τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές αγορές, που υποχωρούν 2-2,5%, ενώ παράλληλα κάμψη 1% σημειώνει το πετρέλαιο και η αγορά των εμπορευμάτων. Αντίθετα, αυξήθηκε η ζήτηση για κρατικά ομόλογα, των οποίων οι τιμές αυξάνουν και οι αποδόσεις υποχωρούν. Σημειώνεται πως στο κλίμα επενδυτικής απαισιοδοξίας συνέβαλαν οι παραπάνω εξελίξεις, οι τελευταίες προβλέψεις του ΔΝΤ, οι πράξεις τρομοκρατίας στη Βοστόνη και η γεωπολιτική αστάθεια σε Κορέα, Βενεζουέλα και Ισραήλ.
«Η υπέρβαση της κρίσης και των συνεπειών της θα παραμείνει μία πρόκληση με διάρκεια δεκαετίας», δήλωσε, συμπληρώνοντας πως «η ηρεμία που τώρα παρατηρούμε μπορεί να αποδειχθεί απατηλή», εφ' όσον καθυστερήσουν οι μεταρρυθμίσεις σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Διευκρίνισε δε πως δεν υπάρχει κάποια γρήγορη σωτηρία από τις κεντρικές τράπεζες με τη μείωση των επιτοκίων και την παροχή πληθωριστικού χρήματος -συνταγές οι οποίες θεραπεύουν μόνο τα συμπτώματα, προκαλώντας παρενέργειες και άλλους κινδύνους-, αλλά θα πρέπει οι πολιτικοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την επανεκκίνηση της ανάπτυξης και τη διοχέτευση χρήματος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.Το «καρφί» του Βάιντμαν προς τους πολιτικούς είναι αποτέλεσμα της μεγάλης πίεσης που τους έχει ασκηθεί τελευταία για νομισματική παρέμβαση υπέρ της ανάπτυξης, με τελευταία σημεία αναφοράς τις Ιαπωνία και Ουγγαρία.Τέλος, επικρότησε τη συμφωνία διάσωσης της Κύπρου, υπογραμμίζοντας πως μολονότι δεν αποτελεί υπόδειγμα για άλλους, θεσπίζει ωστόσο την αρχή μιας ιεραρχημένης τάξης πραγμάτων για τους μετόχους των τραπεζών, που θα πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος των επενδυτικών τους αποφάσεων.
Η Κύπρος απέδειξε πως δεν πρέπει να πληρώνουν πάντα τα σπασμένα των τραπεζών οι φορολογούμενοι και πως κάποιες τράπεζες μπορεί να κλείσουν.
