Τραγωδία στη Βοστόνη και τρομό-ανοχή από ΣΥΡΙΖΑ

Αλέξανδρος ΤάρκαςΤο αιματοκύλισμα της Βοστόνης, σε ώρα αθλητικής εορτής και σε περίοδο όπου η παγκόσμια κοινή γνώμη είχε ξεχάσει τον εφιάλτη της τρομοκρατίας, υπενθυμίζει ότι η πολιτική δεν πρέπει να συγχέεται με τη βία ούτε ως πρακτική ούτε ως επικοινωνιακό παίγνιο.Η Νέα Δημοκρατία, την περασμένη εβδομάδα, επέκρινε (σε μία από τις σπανιότατες ιδεολογικές μάχες με την Αριστερά σε θέματα πέραν της οικονομίας και του ευρώ την τελευταία τριετία) την έκδοση αφίσας με κουκουλοφόρο αντάρτη που κρατούσε ένα ΑΚ-47, κοινώς καλάσνικοφ. Η κριτική υπογράμμιζε ότι δεν είναι δυνατόν να εγκωμιάζεται, άμεσα ή έμμεσα, η ένοπλη δράση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απολογήθηκε ότι η αφίσα στήριζε τον στρατό του EZLN, τους λεγόμενους Ζαπατίστας του Μεξικού.Η αρχική επιλογή και η μεταγενέστερη απολογία των αριστερών συνιστωσών είναι ατυχέστατες σε δύο επίπεδα:

Πρώτον, πρακτικά-επικοινωνιακά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλαμβάνεται ότι, για τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, τα καλάσνικοφ δεν συνδέονται πλέον με μακρινές αναμνήσεις από εξεγέρσεις κατά Λατινοαμερικάνων δικτατόρων, αλλά με την κοινή εγκληματικότητα. Ξένος ειδικός σε θέματα ασφάλειας επισήμαινε το περασμένο καλοκαίρι ότι, αν αναλάμβανε κάποιο συμβόλαιο στην Ελλάδα, δεν θα μετακαλούσε συνεργάτες του από τη Νέα Υόρκη (μείωση εγκληματικότητας από τον δήμαρχο Τζιουλιάνι), αλλά πιο «ψημένα» στελέχη, με εμπειρία στον σκληρό Ισημερινό ή στην άναρχη Γουατεμάλα! Ο (εκτός τόπου και χρόνου) ΣΥΡΙΖΑ ούτε συμμερίζεται την απειλή της εγκληματικότητας ούτε στηρίζει την ΕΛ.ΑΣ., προτιμώντας τους πολιτικούς αστεϊσμούς. Δεν νιώθει τον μέσο Ελληνα, που μάλλον έχει ξεχάσει τη φωτογραφία του Αλιέντε με το καλάσνικοφ, αλλά σίγουρα θυμάται τον δραπέτη που πυροβόλησε την αθώα οδηγό στην εθνική οδό.

Δεύτερον, πολιτικά-ιδεολογικά, ο EZLN δεν είναι μεν μια «συνήθης» (ή επίσημα χαρακτηρισμένη ως) τρομοκρατική οργάνωση, αλλά αμφισβητεί μια δημοκρατικά οργανωμένη πολιτεία. Διακηρύττει αποχή από επιθετικές ενέργειες και δηλώνει ετοιμότητα μόνον για αμυντική δράση σε συγκεκριμένες επαρχίες, αλλά πολεμά σκληρά και το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα και το σοσιαλιστικό, ακόμα και το ακροαριστερό Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα. Προβάλλοντας τα καλάσνικοφ του EZLN, ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει τα συνταγματικά κόμματα, διαφημίζει την ένοπλη δράση και επιλέγει το περιθώριο.

Με αυτά τα δεδομένα, αποδεικνύεται ότι, μετά το περίφημο «Ολαντρέου» του κ. Τσίπρα (στο Παρίσι μετά την εκλογή του νέου προέδρου) και μετά τη συμμετοχή του (μαζί με νοσταλγούς της Stasi) στο μνημόσυνο της Ρόζας Λούξεμπουργκ στο Βερολίνο, ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένει, με την αφίσα, στην ίδια περιθωριακή νοοτροπία. Χωρίς να έχει διδαχτεί τίποτα από τις αλλεπάλληλες αρνήσεις συναντήσεων από ξένους ηγέτες, ο κ. Τσίπρας τώρα διολισθαίνει ακόμα και στην απαράδεκτη ανοχή έναντι της τρομοκρατίας.

Τα λάθη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως πολιτικά επωφελή για τη Ν.Δ. και τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά δεν είναι χρήσιμα για τη χώρα. Γιατί δεν είναι δυνατόν η αξιωματική αντιπολίτευση άλλοτε να προτείνει αφοπλισμό της αστυνομίας και άλλοτε να προβάλλει τα καλάσνικοφ.