Στο
μέσο διασταυρούμενων πυρών βρέθηκε η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα
Μέρκελ στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ την Παρασκευή, με αφορμή την απόφασή
της να προχωρήσει με κάθε κόστος η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς αερίου
Νορντ Στριμ 2 από τη Ρωσία.
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
Το νέο σχέδιο που ανακοινώθηκε το Σεπτέμβριο έχει συνολικό κόστος 11 δισ. δολ. και προσπερνάει τις 3 βαλτικές δημοκρατίες (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) και την Πολωνία, ενώ έχει ήδη θεωρηθεί χαριστική βολή για την Ουκρανία που με την ολοκλήρωσή του θα στερηθεί έσοδα ύψους 2 δισ. δολ. ετησίως τα οποία εισπράττει από τη Μόσχα υπό τη μορφή τελών διέλευσης. Το συγκεκριμένο θέμα εξαφανίστηκε μέσα στον καταιγισμό ειδήσεων για το συνοριακό, διαθέτει ωστόσο μεγάλη σημασία.
Εναντίον των σχεδίων της Μέρκελ τάχθηκαν πρώτα και κύρια οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, που το μίσος τους απέναντι στη Ρωσία τις έχει μετατρέψει σε όργανα της Ουάσινγκτον. Χρησιμοποιώντας τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (και πρωθυπουργό της Πολωνίας από το 2007 ως το 2014) Ντόναλντ Τουσκ επικαλέστηκαν το λεγόμενο Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο που στο όνομα του ανταγωνισμού προβλέπει το διαχωρισμό μεταξύ προμηθευτή φυσικού αερίου και ιδιοκτήτη αγωγών. Συνθήκη που παραβιάζεται απροκάλυπτα καθώς στο συγκεκριμένο αγωγό που θα προμηθεύει αέριο από τη Gazprom συμμετέχει όχι μόνο η «ντριμ τιμ» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου (Shell, BASF, EON, Engie, OMV) αλλά κι ίδια η Gazprom. Το Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο, επί της ουσίας, δεν είναι τίποτε άλλο από αμερικανική σφήνα στα σχέδια ενεργειακής επέκτασης της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή αγορά, που συμπληρώνεται μάλιστα με την ενεργειακή εξάρτηση της Δ. Ευρώπης από τα αμερικανικά προτεκτοράτα της Κασπίας, καθώς αυτή είναι η μοναδική εναπομείνασα πηγή τροφοδοσίας – κι αυτό είναι που ενοχλεί το Βερολίνο!
Απέναντί της όμως η Μέρκελ δεν είχε μόνο τους ανατολικοευρωπαίους. Είχε και τον ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι που κατηγόρησε τη γερμανίδα καγκελάριο για υποκρισία. Η κριτική του ήταν πολύ καθαρή: Η Γερμανία όχι απλώς συναίνεσε αλλά και πρωτοστάτησε στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, που πλήττουν προνομιακά τις μεσογειακές χώρες λόγω εξαγωγών κυρίως αγροτικών προϊόντων, ενώ σημαντικό ρόλο είχε επίσης στην ακύρωση της κατασκευής του αγωγού Σάουθ Στριμ, ενός σχεδίου αξίας 50 δισ. δολ. που θα έφερνε το ρωσικό αέριο στη νότια Ευρώπη. Η Ιταλία βγήκε διπλά ζημιωμένη από αυτή την ανατροπή γιατί όχι μόνο έχασε το ρωσικό αέριο αλλά και λόγω των διαφυγόντων κερδών της ΕΝΙ που ήταν εκ των μεγαλύτερων επενδυτών της κοινοπραξίας. Το αίτημα λοιπόν του Ρέντσι ήταν να ισχύσει στη νότια ό,τι ισχύει στη βόρεια Ευρώπη: ή να ακυρωθεί ο Νορντ Στριμ 2 ή να επιτραπεί ο Σάουθ Στριμ! Αίτημα που προφανώς έπεσε στο κενό…
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣΤο νέο σχέδιο που ανακοινώθηκε το Σεπτέμβριο έχει συνολικό κόστος 11 δισ. δολ. και προσπερνάει τις 3 βαλτικές δημοκρατίες (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) και την Πολωνία, ενώ έχει ήδη θεωρηθεί χαριστική βολή για την Ουκρανία που με την ολοκλήρωσή του θα στερηθεί έσοδα ύψους 2 δισ. δολ. ετησίως τα οποία εισπράττει από τη Μόσχα υπό τη μορφή τελών διέλευσης. Το συγκεκριμένο θέμα εξαφανίστηκε μέσα στον καταιγισμό ειδήσεων για το συνοριακό, διαθέτει ωστόσο μεγάλη σημασία.
Εναντίον των σχεδίων της Μέρκελ τάχθηκαν πρώτα και κύρια οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, που το μίσος τους απέναντι στη Ρωσία τις έχει μετατρέψει σε όργανα της Ουάσινγκτον. Χρησιμοποιώντας τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (και πρωθυπουργό της Πολωνίας από το 2007 ως το 2014) Ντόναλντ Τουσκ επικαλέστηκαν το λεγόμενο Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο που στο όνομα του ανταγωνισμού προβλέπει το διαχωρισμό μεταξύ προμηθευτή φυσικού αερίου και ιδιοκτήτη αγωγών. Συνθήκη που παραβιάζεται απροκάλυπτα καθώς στο συγκεκριμένο αγωγό που θα προμηθεύει αέριο από τη Gazprom συμμετέχει όχι μόνο η «ντριμ τιμ» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου (Shell, BASF, EON, Engie, OMV) αλλά κι ίδια η Gazprom. Το Τρίτο Ενεργειακό Πακέτο, επί της ουσίας, δεν είναι τίποτε άλλο από αμερικανική σφήνα στα σχέδια ενεργειακής επέκτασης της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή αγορά, που συμπληρώνεται μάλιστα με την ενεργειακή εξάρτηση της Δ. Ευρώπης από τα αμερικανικά προτεκτοράτα της Κασπίας, καθώς αυτή είναι η μοναδική εναπομείνασα πηγή τροφοδοσίας – κι αυτό είναι που ενοχλεί το Βερολίνο!
Απέναντί της όμως η Μέρκελ δεν είχε μόνο τους ανατολικοευρωπαίους. Είχε και τον ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι που κατηγόρησε τη γερμανίδα καγκελάριο για υποκρισία. Η κριτική του ήταν πολύ καθαρή: Η Γερμανία όχι απλώς συναίνεσε αλλά και πρωτοστάτησε στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας, που πλήττουν προνομιακά τις μεσογειακές χώρες λόγω εξαγωγών κυρίως αγροτικών προϊόντων, ενώ σημαντικό ρόλο είχε επίσης στην ακύρωση της κατασκευής του αγωγού Σάουθ Στριμ, ενός σχεδίου αξίας 50 δισ. δολ. που θα έφερνε το ρωσικό αέριο στη νότια Ευρώπη. Η Ιταλία βγήκε διπλά ζημιωμένη από αυτή την ανατροπή γιατί όχι μόνο έχασε το ρωσικό αέριο αλλά και λόγω των διαφυγόντων κερδών της ΕΝΙ που ήταν εκ των μεγαλύτερων επενδυτών της κοινοπραξίας. Το αίτημα λοιπόν του Ρέντσι ήταν να ισχύσει στη νότια ό,τι ισχύει στη βόρεια Ευρώπη: ή να ακυρωθεί ο Νορντ Στριμ 2 ή να επιτραπεί ο Σάουθ Στριμ! Αίτημα που προφανώς έπεσε στο κενό…
